Reisverslag: Israël en Jordanië rondreis

Reisverslag van onze rondreis door Israël en Jordanië in 2012 voordat onze dochter werd geboren. Na een paar dagen in Jeruzalem brengen we nog tweeënhalve week door in Jordanië. We beginnen echter met een stopover in Boekarest. Tips voor gezinnen? Lees dan onze blogs over Israël met kinderen, Jordanië met kinderen en Roemenië met kinderen.

Boekarest

Altijd fijn als je de vakantie op een normaal tijdstip kunt beginnen maar helaas betekent dat niet dat je niets vergeet. Want toen we relaxed op Schiphol stonden, kwamen we erachter dat we de zoomlens van de camera thuis hadden gelaten (die heb jij toch, nee die heb jij toch). De komende weken kunnen we dus helaas niet stiekem mensen fotograferen.

Een kort vluchtje bracht ons in Boekarest waar we een stop-over hadden van 7 uur. Ik had van te voren een looproute bedacht langs de “hoogtepunten” van de stad. Diverse orthodoxe kerkjes en kloosters, vaak mooi versierd, hebben in Boekarest nog de verwoesting van Caucescu overleefd en deze bezochten we eerst. Bij de eerste kathedraal stonden de cameraploegen al klaar en kwam er een geweldige paasprocessie langs met honderden mannen in goudkleurige gewaden.

Een andere bezienswaardigheid het Paleis van Caucescu is het grootste gebouw van Europa en na het Pentagon het grootste van de wereld. Dit gebouw konden we dan ook niet over het hoofd zien. We werden ook aangenaam verrast door het oude centrum vol met hippe restaurantjes en barretjes.  Na nog wat struinen op de pleinen was het tijd om weer om naar het vliegveld te gaan.

Om 2.20 kwamen we aan in Amman, waar we op de bagageband van alles vonden maar niet Marcels rugzak. Stress bij Tikva, Marcel ging rustig een half uur staan wachten bij de bagage helpdesk om uiteindelijk te hoen te krijgen dat we naar een andere helpdesk moesten. Daar was om dit tijdstip niemand. Maar toen de bediende daar eenmaal gevonden was, kwam hij met het nieuws dat in de andere terminal bij Royal Jordanian een tas was afgeleverd. Wij daar heen (paspoort weer laten zien, stempels halen bij de Marechaussee etc etc) en ja hoor het verlossende bericht: Marcels tas heeft niet de Tarom route gevolgd maar was door Schiphol met Royal Jordanian meegestuurd omdat de tas op Schiphol was blijven staan. Onze van te voren geboekte chauffeur had ook nog gewoon gewacht en we konden hem zelfs ook nog vinden. Half vijf ‘s nachts lagen we dan eindelijk in een belabberd bedje waar we na 1,5 uur slaap om 7 uur weer uit moesten.

Naar Israël en de Palestijnse gebieden

Gelukkig zat het toen mee want een taxichauffeur moest toch iemand ophalen en voor een leuk prijsje reden we nu relaxed naar de grens. Als je weet dat deze grenspost erg berucht is en je het niet ongewoon is om er 5 uur over te doen om aan de andere kant van de grens te komen, dan viel onze 2 uur reuze mee. We hoefden niet eens onze tassen uit de pakken. Jordanië stempelt je hier niet uit (ze doen alsof de West Bank nog steeds Jordanië is), dus moesten we alleen de Israëlische douane nog even overtuigen ons niet in te stempelen en we kunnen met dit paspoort gewoon lekker naar Iran, Indonesië, Saudi Arabie enzo. De douanier was best wel vriendelijk, maakte wat kopietjes van onze reisgids om zijn collega’s te laten “zie daarom vragen al die backpackers om geen stempel, die reisgids vertelt ze dat gewoon.” Ook over mijn naam mocht ik nog even wat vragen beantwoorden maar toen was het toch echt gelukt.

We kwamen aan op de West Bank dus na de Israëlische controle volgde ook nog de Palestijnse grenscontrole maar uiteindelijk stonden we dan toch eerder dan verwacht in Jericho.

In Jericho vonden we na even zoeken een leuk hostel en de eigenaar adviseerde ons dat we in het centrum een fiets konden huren om de bezienswaardigheden in de omgeving te bezoeken. Op naar Hisham’s Palace, een paleis gebouwd in ongeveer 740 AD en 10 jaar later al weer verwoest door een aardbeving. Daarna doorfietsen naar de Mount of Temptation, de plek waar Jezus 40 dagen met de duivel worstelde maar nu is het een plek met een klooster, prima uitzicht en restaurantjes. Na een nacht met bijna geen slaap, in de hitte en in een erg heuvelachtig gebied op net wat te kleine fietsjes was toch wel vermoeiend dus we kozen voor de luie optie en gingen met het kabelbaantje omhoog.

Jericho ligt vlak bij de Dode Zee dus is een van de laagste plekken ter wereld en met 10.000 jaar continue bewoning ook een van de langst bewoonde. Jericho is er erg trots op dat ze zo laag liggen, dus dit was niet zomaar een kabelbaan maar de langste kabelbaan onder de zeespiegel (dat je het maar weet).

Na een nacht heerlijk geslapen te hebben konden we dan op naar Jeruzalem. Hier hebben we ons twee dagen prima vermaakt. Voor mij was het toch regelmatig “O ja dit herken ik nog”. Best wel bijzonder omdat ik hier in 1990 geweest ben en toen dus pas 9 was. Een aantal plekken zoals de graftuin bezochten we vooral omdat het zo grappig is daar nu een zoveel jaar later foto te maken. Ik was wel zwaar teleurgesteld dat de geweldige falafelbar aan de Ben Yehuda straat niet meer bestond. Marcel was een paar jaar geleden ook al eens voor werk in Israël en heeft toen vanuit Tel Aviv een dagtocht naar Jeruzalem gedaan. Dus ook voor hem was het geen wow-momentje meer zoals bij de eerste keer de Klaagmuur en Dome of the Rock zien, maar vooral de sfeer proeven in de oude stad. In de nieuwe stad was Yad Vashem het Holocaust museum erg aangrijpend en ook het Israël-museum met vele archeologische vondsten is een aanrader.

De volgende bestemming, Bethlehem (Beit Lahem), was weer heel wat anders. Alle christelijke attracties zoals de geboortekerk zijn, als je er zelf geen gevoel bij hebt, niet echt bijzonder. Dat is de huidige situatie wel. De muur die echt midden door de stad staat is toch wel heel erg hoog en geeft echt een naar gevoel. Ik zou ook behoorlijk kwaad zijn als dat in mijn tuin werd geplaatst. De graffiti op de muur is ook interessant om te zien hoe verschillend mensen er mee omgaan.

Bij het Palestijnse promo verhaaltje met “we need justice” en “door de bezetting hebben we het zo slecht” denk ik dan wel weer je zou ook wat meer naar jezelf kunnen kijken; wat minder kinderen krijgen zou de economie ook wel eens kunnen helpen. Maar ja, het is en blijft een lastig verhaal met zoveel kanten. Marcel en ik krijgen er al discussie over dus was het tijd om weer naar Jordanië te gaan, onze hoofdbestemming van de vakantie.

Amman

Tegen de middag staan we weer midden downtown Amman. We hebben nog alle tijd om naar de bezienswaardigheden van Amman te gaan, zoals de citadel met een mooi uitzicht over de stad en bouwwerken uit diverse periodes. Ook Jordaniërs komen hier graag om even uit de drukte te ontsnappen en te picknicken. We merken gelijk dat ze hier veel opener zijn dan in Israël. Kinderen komen “hello” zeggen en “What’s your naaame” en ook volwassenen die bij de kinderen horen, maken een praatje.

’s Avonds hebben we een missie. We hebben gezien bij “3 op Reis” dat je goed kunt stappen in Amman en dat willen we wel eens meemaken. Aan Rainbow street vinden we wel een leuke bar, maar het is toch niet helemaal wat we in gedachten hadden. Veel westerse stagiaires en Jordaanse mannen.

We vragen aan wat mensen waar we dan heen moeten, het antwoord is de O-Six. Met routebeschrijving stappen we in een taxi , maar helaas eenmaal aangekomen mogen we niet naar binnen, omdat we geen reservering hebben. Een Jordaanse man vraagt ons wat we wat willen en biedt ons aan met hem mee te rijden naar de G club maar eerst moeten we nog even zijn chique in strapless broekpak geklede date thuis brengen.

Marcel is lichtelijk teleurgesteld als de auto van de valet parking komt en het maar een normale Mercedes blijkt te zijn en niet een Porsche of een Mercedes SL die je hier ook ziet. Het is wel erg interessant om met een jonge, rijke, moderne en goed opgeleide Jordaniër mee te rijden. Aangekomen bij de G-Club nog meer luxe auto’s en heel vlot geklede mensen, maar helaas mogen we ook hier niet naar binnen.

 Zelfs onze Jordaanse vriend kan ons niet naar binnen praten. Later op reis horen we van een expats dat voor sommige clubs in Jordanië je niet eens op de gastenlijst kunt komen als je niet door iemand geïntroduceerd bent. Wel jammer dat ze dit er in zo’n reisprogramma even niet bij vermelden.

Marcel krijgt zijn luxe auto’s toch nog van dichtbij te zien gedurende de volgende dag tijdens een bezoekje aan het Royal Automobile Museum. Hier staan de auto’s van de koninklijke familie.

Kerak

In de middag vertrokken we naar Kerak. Hier is een groot kruisvaardersfort. We zien ook hoe de meeste reizigers in Jordanië reizen: met de tourgroep bus worden ze op de parkeerplaats van het fort afgezet binnen een hek, hup fort bekijken en vertrekken maar weer.

’s Avonds zitten we op het centrale plein van Kerak waar alle buurtkinderen komen spelen. Ze vinden die buitenlanders behoorlijk interessant en we moeten meedoen. Vervolgens is het “sing, sing” en mogen wij iedereen vermaken. We worden voorgesteld aan een moeder en daar sta je dan te praten met een in niqaab geklede dame. Ze nodigt ons bij haar thuis om wat te drinken. Ze blijkt weduwe te zijn en het huis is schaars ingericht, ze woont hier met haar dochters en jongste zoontje.

Opeens komt een van de dochters binnen gehold dat de politie er is. Het blijkt dat het hotel ons langs had zien lopen en de toeristenpolitie heeft gestuurd om te checken of we niet ontvoerd zijn ofzo. Ja, ze letten hier wel erg goed om hun toeristen maar in dit geval nogal overbodig.

Dana

De volgende ochtend willen we vroeg naar Dana, maar helaas gaan de bussen nog niet. Het eerste stuk gaan er nog lokale busjes maar dan is er een stuk door de bergen waar geen lokale busjes rijden. We liften en ook nu nemen de vriendelijke Jordaniërs ons een heel stuk mee tot de volgende stad waar wel weer bussen gaan.

Deze bus zit vol met dames die naar school gaan en die ook weer super nieuwsgierig zijn naar ons. Wat wel grappig is, is dat het bijna altijd vrouwen zijn die komen kletsen. Mannen zijn veel meer gesloten en lijken ook slechter Engels te spreken.   Maar als het op vriendelijkheid van de bevolking aankomt, scoort Jordanië dikke punten.  We gaan nu eerst voor meer natuur in o.a. wadi dana.

Vanuit het dorpje Dana op 1250 meter beginnen we met onze wandeltocht door het Dana National park meer dan 1000 meter omlaag. Het is heerlijk rustig en de natuur is hier erg mooi. We beginnen met hoge kliffen en mist, langzaam verandert het landschap als je dieper in de de wadi (rivierbedding) komt en ook wordt het warmer.  Omdat we vanaf het eindpunt weer door willen nemen we onze grote rugzakken mee.

De route zou 14 km moeten zijn maar ons GPS-apparaat maakt er toch bijna 19 van (en dat zal wel kloppen).  Vooral die laatste kilometers zijn behoorlijk pittig we zijn dan ook superblij als we eindelijk onze slaapplaats zien. De Feynan Ecolodge is de enige overnachtingsmogelijkheid en een nachtje hier slapen is bijzonder. Er is maar heel beperkt elektriciteit dus ’s avonds wordt alles verlicht met kaarsen . Het is hier ook heel helder en door de telescoop op het dak kunnen we zelfs de ringen van Saturnus zien.

De volgende ochtend lopen we alweer rond nu door de lager gelegen delen van het Nationale park waar ook nog resten van neolithische en Romeinse dorpjes zijn en hele oude kopermijnen.  Marcel is in een “de rechte lijn is de kortste, dus snelste route” loopmethode, hetgeen eindigt in veel klauteren en voorzichtig afdalen over rots- en grindhellingen.

Petra

Vanuit Feynan is het een prachtige route over deels ongeasfalteerde weg door de bergen naar Wadi Musa. Wadi Musa is de meest toeristische plaats van Jordanië vanwege het nabijgelegen Petra.  Petra is een van de Nieuwe 7 Wereldwonderen: wie kent het beeld niet van een kloof met een tempel aan het einde. Petra is echter nog veel meer dan dat, namelijk een volledige Nabateese stad en volgens veel mensen die we spraken het hoogtepunt van hun Jordanie rondreis.

Er zijn niet alleen in de rotsen uitgehakte gebouwen maar ook veel resten van vrijstaande gebouwen. Als verwende reizigers vonden we de bouwwerken in Petra toch iets minder spectaculair dan we misschien gehoopt hadden maar de mooie natuur is dan weer een pluspunt.

We hebben twee dagen lang diverse hoekjes van Petra bekeken, en heel veel geklommen naar enkele “High Places of Sacrafice”. We hebben één dag meer dan 25km gelopen en de andere dag zelfs 35km dan je kan je wel voorstellen hoe groot het is. Een pluspunt is dat je als je tijd hebt en fit bent makkelijk van de normale route af kunt wijken en dan Petra een beetje voor jezelf hebt. We bezochten ook nog Little Petra en Petra by Night (een wandeling door de Siq in kaarslicht).

Duiken in Aqaba

Na al de grensposten, het site seeing en wandelen waren we behoorlijk moe, maar gelukkig was het relax-tijd. In Aqaba vonden we een gezellig hotel met zwembad. Wel zo fijn, dan kon Tikva ook in bikini want op het vlakbij gelegen strand is dat niet zo gepast.

We vonden de ideale dagbesteding in rustig wakker worden en ontbijten, om 10:00 duiken, dan lunchen en zonnen en om 14:00 de volgende duik. Daarna kon je nog even twee uurtjes zonnen en het was het alweer tijd voor een biertje of een frisse citroen-munt drink en wat kletsen met andere reizigers of het vriendelijke personeel. In deze periode viel ook mijn verjaardag waarbij ik door het hotel ook nog verrast werd met een taart. Na 6 nachtjes waren we helemaal ontspannen.

We hadden de mooiste duikplekken gezien en ook een paar keer in Aqaba geweest dus hesen we de rugzakken weer op voor de laatste week. In deze laatste week wilden we in ieder geval nog naar Wadi Rum.

Wadi Rum

Jordanie is vol met wadi’s maar Wadi Rum de bekendste o.a. door Lawrence of Arabia. Een echt woestijn gebied waarin de Jordaanse kliffen nog eens extra mooi uitkomen. De afgelopen dagen hebben we gedoken in de rode zee en nu zijn we weer het binnenland in gegaan. We rijden een uurtje of 6 rond in een pick-up truck om verschillende mooie plekken te ontdekken. Marcel zou hier het liefst nog een paar uur flink los gaan met het klauteren over de rotsen.

‘s Nachts slapen we in een toeristen bedoeïenen kamp. Er staan ruim 30 tenten waar er maar 5 van bezet zijn. Dat is wel een beetje het verhaal van de hele vakantie: overal waar we komen klagen hosteleigenaren dat er zo extreem weinig toeristen zijn. In Jordanië is er niets aan de hand maar reizigers laten zich toch afschrikken door de Arabische Lente.  Backpackers die langer op reis zijn kiezen nu ook andere regio’s waar ze nu wel meerdere landen kunnen bezoeken en stellen het midden-oosten uit tot een andere keer. Hopelijk dat we met ons Jordanië reisverslag kunnen laten zien hoe mooi dit land toch is.

Madaba en Jerash

De volgende ochtend hebben we voor de eerste keer van de hele vakantie echt moeite om een bus of een lift te vinden maar gelukkig uiteindelijk zijn we dan toch onderweg naar Amman. Vanuit Amman bezoeken we een middagje Madaba en de Romeinse stad Jerash. Hier heb je de beroemde Madaba map, een mozaïekvloer die een oude kaart is van de regio. Dankzij de ontdekking van de kaart konden bekende Bijbelse steden geïdentificeerd worden. Maar er liggen hier nog veel mooiere mozaïekvloeren, ergens laat een mannetje ons zien dat er onder het zand gewoon nog een hele vloer ligt.

Hoe rustig Madaba was, zo druk is Jerash, ze hebben hier een heleboel bussen met schoolkinderen losgelaten. Toeristen om mee op de foto te kunnen, zijn toch veel interessanter dan een Romeinse stad, dus we komen zelf nauwelijks aan sight-seeing toe. Wij vinden de ruïnes hier wel erg indrukwekkend, zeker een van de best bewaarde Romeinse steden die wij hebben gezien. Er bloeien hier ook vele voorjaarsbloemen en het is overal groen wat na het droge zuiden opeens heel vrolijk over komt.

Het noorden van Jordanië

De laatste twee dagen in Jordanië hebben we een auto gehuurd. Er zijn een aantal plekken die we wel graag willen zien maar die met het openbaar vervoer of liftend te tijdrovend zijn. De eerste dag maken we een tocht langs de zogenaamde desert castles, kastelen uit de Umayyad periode waaronder één met bijzonder muurschilderingen. Ook bezoeken we nog een Romeinse stad Um-Jimal die helemaal opgetrokken is uit zwart basaltsteen. Marcel is vooral bezig met sand devils (zandstormpjes) spotten dus daarom rij ik maar.

Op onze laatste dag hebben we nog een heel vol programma. Een kasteel, nog een Romeinse stad. Eentje met uitzicht op lake Tiberias en de Golan hoogvlakte. Marcels hoogtepunt zijn echter de schoolmeisjes die hem komen vertellen dat hij beautiful is en bijna op de vuist gaan om een foto. Als we af moeten gaan op alle leuke en spontane meiden die we tegen zijn gekomen op deze reis moet het met de vrouwen emancipatie wel goed komen. We bezoeken onze laatste wadi van de reis, wel een hele bijzondere. In Wadi Mujib staat water en je kunt hier over een aantal rotsen en watervalletjes klimmen. Super leuk en zo denk je alles van een land wel gezien te hebben, en even later ontdek je toch nog een goede reden om eens terug te gaan namelijk om hier een hele dagtocht te maken.

De wegen in Jordanië zijn over het algemeen prima en je kan lekker doorrijden. Dat deed Marcel ook met als gevolg een leuke souvenir: een bekeuring van 20JOD (22 euro) vanwege 105 rijden waar je 90 mag. De politie agent sloot nog wel af met “Welcome in jordan”.

Tegen zonsondergang zijn we bij het strand van de Dode Zee waar we de rare gewaarwording hebben in het megazoute water te dobberen. Het voelt wel een beetje vies dus we zijn er ook al snel weer uit en kiezen voor het zwembad. Nog een laatste mooie zonsondergang, maaltijd en ons favoriete nieuwe drankje lemon-mint en dan gaan we toch echt weer naar huis.

Ook naar het Midden-Oosten op vakantie? Zo regel je het!

Mijn Handboek Verre Reizen met Kinderen geeft heel veel praktische tips en inspiratie voor je reis. Wil je de reis zelf organiseren? Ik gebruik altijd Skyscanner om vluchten te vergelijken. Een auto huren doen we graag via Sunny Cars, want dat scheelt gedoe met verzekeren ter plekke. Terwijl we voor accommodatie vaak kijken op booking.com

Geen zin of tijd om het zelf te regelen? Bij Local Hero Travel kunnen ze je helpen. Je boekt via deze Nederlandse reisorganisatie rechtstreeks bij een lokale reisspecialist die ook weet wat gezinnen belangrijk vinden. Terwijl je bij ANWB, Djoser, Sawadee en Koning Aap terecht kunt voor reizen samen met andere gezinnen.