Kan je het geloven? Gezin op Reis bestaat 4 jaar. We zijn een kleuter geworden. Ik kon me in 2014 niet voorstellen dat er niet andere reislustige 20’ers en 30’ers waren die net als wij papa en mama waren geworden. Die niet wilden geloven dat reizen op de manier waar ze zo van houden moest stoppen omdat er een kindje was gekomen. Veroordeeld tot een leven van familiecampings met entertainment en “als je kind het maar leuk heeft”. Waarom kon ik dan nergens (in ieder geval niet in de Nederlandse taal) de antwoorden vinden op mijn vragen?
In vier jaar is er heel wat veranderd en ik ben ook zeker niet meer de enige reisblogger met kinderen. Maar wel (tot nu toe) de enige Nederlandse reisblogger met kind die een fulltime baan van haar blog heeft kunnen maken en daar ben ik best trots op, hoewel het echt niet altijd makkelijk is.
Behalve een terugblik op 4 jaar Gezin op Reis vertel ik je ook graag hoe dat bevalt. Uit de vele mailtjes weet ik dat jullie hier nieuwsgierig naar zijn.
Wat is er veranderd in 4 jaar Gezin op Reis
Ik voel mezelf nog precies hetzelfde als vier jaar geleden maar dat is natuurlijk dikke onzin. Ik heb zeker weten meer grijze haren en kan nu echt niet meer tot midden in de nacht stappen. Toen was ik mama van een schattig baby dametje. Volgens mij toch wel een van de allermooiste baby’s in het land, maar dat waren achteraf gezien de hormonen.
Nu ben ik mama van een echte kleuter met haar eigen mening en wensen om rekening mee te houden. “ik wil niet meer dan drie keer per dag poseren voor een foto, mama”. En ik vind haar nog steeds de allermooiste en liefste.
Toen zouden we binnenkort op reis gaan Thailand, als jullie dit lezen zitten we in Thailand ;-).
De liefde voor reizen is absoluut gebleven maar eerlijk is eerlijk, sommige dingen zijn echt wel veranderd. In 2014 gingen we nog hardcore backpacken met onze baby-dochter, nu verblijven we graag in wat comfortabelere accommodaties.
Ik was al jaren niet in een pretpark geweest maar nu ga ik met mijn dochter mee en vind het nog leuk ook. Tijdens onze huidige reis gaan we zelfs bewust naar Legoland Malaysia, Hello Kitty World en the Lost World. Toch een beetje “als je kind het maar leuk heeft” maar dan nog wel in de goede mix. Zoals onze vakantie naar Lanzarote, twee dagen in een hotel met alles erop en eraan zoals zwembaden, glijbanen en kindervermaak en daarna nog een paar dagen in een Airbnb in een klein plaatsje.
Die Tikva van 4 jaar geleden was best wel een reissnob die haar neus ophaalde voor bestemmingen waar iedereen heen ging. Niet voor niks ging ik zwanger backpacken door de Balkan. Nog steeds kiezen we soms voor plekken die niet zo bekend zijn omdat ze ons aanspreken. We gingen in 2017 twee maanden naar Zuid-Amerika met onze dochter en kozen bijvoorbeeld voor een stedentrip naar Gdansk. Maar ik kan landen als Italië en Frankrijk ook heel erg waarderen. Ik geloof steeds meer dat het niet altijd uitmaakt waar je heen gaat maar vooral wat je daar dan doet. Al hoop ik niet dat de trend zich zo doorzet dat je mij over 4 jaar echt vrijwillig in Lloret del Mar kunt vinden (en niet voor een reisbloggersconferentie zoals 2 jaar geleden).
Bloggen nu en bloggen vier jaar geleden
Vier jaar is een lange tijd, tenminste wel in de digitale wereld. Toen ik begon, waren er echt nauwelijks blogs over reizen met kinderen. Zeker niet die meer deden dat tijdens hun vakanties wat plaatsen. Ik kreeg dit idee niet alleen en om een of andere reden startten er eind 2013 en in 2014 nog meer blogs over vakanties en uitjes met kinderen.
De dame waar ik toen het meest naar opkeek gooide na een jaar de handdoek in de ring. Ze had drie keer meer bezoekers dan ik op dat moment maar ze wou dit als baan doen en het ging haar niet snel genoeg. Veel anderen stopten ook of besloten niet meer specifiek voor gezinnen te schrijven. Van de familytravelblogs heeft eigenlijk alleen KidsErOpUit dezelfde ontwikkeling meegemaakt. Ook een flink deel van de algemene reisblogs van toen is gestopt. Maar voor die nog bestaan was 2017 een goed jaar. Ik was zeker niet alleen in de aankondiging mijn baan op te zeggen. Ook blog collega’s zoals Antonette van We12Travel en Denise van Inhetvliegtuig namen deze stap.
In 2014 was Twitter het meest belangrijke social platform, nu doet het er eigenlijk niet meer toe. Als ik nu mijn blogs van 4 jaar geleden lees, dan schaam ik me soms. Maar in die tijd met zo weinig concurrentie had je al snel het beste blog (want enige) over een bepaalde bestemming dus was het goed genoeg. De afgelopen maanden heb ik heel veel oude blogs herschreven maar een deel was echt niet te redden en belandde in de prullenbak. Nog steeds heb ik een hele lijst met blogs die een update nodig hebben en waar aan gewerkt wordt.
Ik had in 2014 nog nooit wat met video gedaan terwijl dat nu eigenlijk wel een must is zeker voor betaalde opdrachten.
En dan is er nog mijn fantastische team van gezinsreisbloggers die de site nog afwisselender maken.
Met het risico als een zeurpiet te klinken, maar vroeger was het gezelliger. Iedereen kwam bij elkaar buurten omdat ze het wilden. Niet vanwege een of andere afspraak om op elkaars blog te posten om zo “interactie” te kunnen laten zien.
Bestemmingen begonnen bloggers net te ontdekken en we waren van harte welkom op netwerkevenementen. Nu moet je als blogger door een hele ballotagecommissie om überhaupt in gesprek te komen. Dat moet ook wel, laatst was ik op een event waar 150 bloggers waren en op de Vakantiebeurs liepen misschien wel 500+ reisbloggers rond. Als blogger krijg je soms echt het gevoel “voor jou honderd anderen” en ik vind het niet altijd prettig het gevoel te hebben te moeten overtuigen waarom ik de “beste” ben. Dat terwijl bestemmingen soms echt niet meer weten hoe ze nou de juiste persoon voor hun project moeten vinden omdat ook genoeg bloggers gewoon maar roepen wat ze denken dat een partij wil horen.
Ergens in de afgelopen jaren is bij mij het beeld veranderd van “yeah, wat gaaf iemand die ook een passie heeft voor reizen” naar “alweer een concurrent”. Daar voel ik me soms best wel naar over, want ik wil juist iedereen blogplezier en succes gunnen. Maar andere keren ben ik vooral gefrustreerd door het wereldje. Het nadeel van een van de eerste en grootste zijn is dat er een groep bloggers is die liever kopiëren wat ik en sommige anderen doen dan dat ze zelf wat verzinnen. Soms worden echt letterlijk hele teksten over genomen, zelf door journalisten die toch beter zouden moeten weten. Voor de foto’s heb ik inmiddels een bureau ingeschakeld die dit juridisch oppakt. Maar ik zie ook meerdere keren per maand onderwerpen en beschrijvingen van plekken voorbij komen die wel erg herkenbaar zijn maar geen exacte kopie en daar begin je niks tegen.
Comparison truly is the thief of joy in blogging. It’s easy to get caught up in what everyone else is doing, which is not a productive state.
Ik verwacht dat we voor reizen met kinderen blogs langzaam toegaan naar een verdringingsmarkt. Zeker als het om de bekende plekken en landen gaat. Er zijn nu al meer dan 30 verschillende blogs over “Lissabon met kinderen”. Terwijl ik als drukke ouder eigenlijk genoeg heb aan één of misschien een paar blogs die mij alle informatie geven die ik zoek.
Dat betekent niet dat je je moet laten ontmoedigen als je ook plannen hebt een blog te starten. Ik geloof dat er altijd ruimte is en zal blijven voor nieuwe blogs mits je onderscheidend bent. Kies bijvoorbeeld een unieke niche (tip: er is nog geen specialist in all-inclusive vakanties met kinderen), specialiseer je in een type sociale media en heb je bijzondere kwaliteiten zoals oog voor video maak daar dan zeker gebruik van.
Passie blijft het belangrijkste en die is er in ieder geval bij mij nog net zo sterk als vier jaar geleden. Maar verkijk je ook niet op hoeveel werk een blog is. Het schrijven is maar zo’n klein deel van het geheel.
Hoe bevalt het als fulltime blogger
Al een paar keer eerder probeerde ik wat te schrijven over het leven als fulltime blogger maar ik was nog te zoekende om het goed op papier te krijgen.
Inmiddels ben ik vier maanden verder en heb ik echt mijn draai gevonden. In het begin had ik enorm veel afspraken en ging ik achter elke kans aan. Ik had zoveel werk meegenomen van de zomer naar september dat ik achter de feiten aan bleef rennen. Dat doe ik niet meer.
Nu werk ik o.a. aan de projecten waar ik zelf aan wil werken zoals de mega blogs over Utrecht en Amsterdam met kinderen. Dat soort projecten had ik nooit kunnen doen naast een baan. Zo’n blog kost 2 dagen voorwerk, 4 a 5 dagen research (ter plekke) en dan nog 2 dagen om te schrijven en alle foto’s te bewerken. Dit is onbetaald werk, sterker nog: het kost mij geld. Maar het is wel de informatie die ik zelf graag wil hebben. Ik hoop dat hierdoor nog meer gezinnen Gezin op Reis gaan ontdekken en dat die natuurlijk ook een hotel boeken voor hun weekendje Utrecht of Amsterdam via een link in dat blog (kost jou niks extra maar daar krijg ik dan een klein percentage van).
Ik ben heel blij me de rust die we thuis hebben gekregen. Nu onze dochter niet meer drie middagen en ochtenden naar de BSO gaat, maar nog maar twee middagen. Bovendien heb ik die middagen dan ook echt tijd voor haar in plaats van constant achter mijn laptop te zitten. Er is tijd voor speeldates en we zijn begonnen met zwemles.
Hoewel eerlijk is eerlijk, het werk aan een blog is nooit klaar en ik vind het zo leuk dat ik toch nog heel wat avonden mee pak.
Ik vond een fijne flexplek in mijn eigen woonplaats. Hele dagen thuis werken sprak me niet zo aan. Nu heb ik andere collega’s die net als ik bezig zijn met een eigen bedrijf of als ZZP-er werken. Ik heb nu al anderen kunnen helpen met mijn kennis maar ook fijne hulp terug gekregen. Bovendien vind ik bloggen soms best een eenzaam beroep. Met echt menselijk contact en een soort collega’s om me heen ben ik gewoon blijer.
Natuurlijk snap ik dat mensen ook benieuwd zijn naar hoe het financieel gaat. Ik ben voor mijzelf begonnen in september, terwijl de tweede helft van het jaar altijd het slechts is. In juli 2017 had ik twee keer meer bezoekers dan in november. Dat is elk jaar zo en als ik kijk naar november 2016 vergeleken met 2017 dan is er nog steeds mega-groei. Ik wist van te voren dat ik stopte in een slechte periode en probeer me dan ook niet te druk te maken. Wat soms best lastig is, maar uiteindelijk heb ik elke maand wel de minimumomzet gehaald die ik als doel had. Vooral met deze site maar ook dankzij wat andere projecten. Jammer alleen dat er ook nogal wat onverwachte kosten waren.
Ik heb een doel waar ik naar toe werk, want uiteindelijk wil ik ook gewoon pensioen kunnen opbouwen en investeren in mijn bedrijf en daar ben ik echt nog niet. Voor mijn gevoel ben ik met de juiste dingen bezig en in de komende maanden zal moeten gaan blijken of dat klopt.
Maar nu ben ik eerst lekker op vakantie met mevrouwtje. De laatste keer voor ze leerplichtig is. Nou ja vakantie is het niet helemaal want als reisblogger is vakantie ook gewoon research en foto’s maken. Maar wel in de leukste baan die er is.
Heb je nog vragen over bloggen of over reizen in het algemeen? Wil je gewoon wat kwijt. Dit is je kans! Tegenwoordig reageren mensen veel minder op blogs dan vier jaar geleden. Ook dat snap ik maar af en toe is het wel heel fijn om feedback te krijgen!
Leuk om te lezen Tikva! Mooi dat je je draai hebt weten te vinden en je een mega groei hebt bereikt. Geniet van je reis samen met je dochter!
Lees ik al 4 jaar je blogs? Time flies… Ik word altijd erg blij van de complete informatie op je site, de passie voor reizen en ontdekken lees ik tussen alle regels door. Dit jaar ga ik voor de eerste keer een verre reis maken zonder reisgids. Alle info voor de route gebaseerd op jouw blog en die van je collega bloggers ?
Je hebt in vier jaar tijd een prachtig blog neergezet. Mijn complimenten voor je professionaliteit! Daar kunnen veel bloggers nog heel veel van leren.
Mooi om te lezen Tikva én superinspirerend. Ik stop per 2 feb en hoop na een maandje rust (man, wat heftig baan, blog en kinderen jaren te combineren!) vol aan de slag te gaan met heel veel nieuwe energie :-). Heel veel succes!!
Gefeliciteerd! Op naar de volgende 4!
De combinatie van werken en bloggen is inderdaad lastig; het kost zo veel tijd! Fijn dat je die nu hebt.
Het is fascinerend inderdaad om te zien hoe snel eea veranderd in de blogwereld. Er komen en gaan er zo veel!
Absoluut ik heb ook echt geen idee hoe het over 4 jaar gaat zijn. Behalve nog drukker.
Ik vind het nog steeds een moedige en dappere keuze die je hebt gemaakt. Je hart volgen en van een passie je werk maken eigenlijk. Benieuwd hoe jullie reis nu vergaat.
Vind het leuk dat je Gdansk een minder standaard bestemming noemt. Dat herken ik wel. Ik was er zelf in 2011 en wil graag nog eens terug om te zien hoe het nu is en of er veel veranderd is.
Dank je wel! Wij vonden Gdansk hartstikke leuk moet je zeker doen.
Wat fijn dat je je draai hebt gevonden Tikva. Een spannende stap die je hebt genomen, maar super stoer! Leuk om eens te lezen over hoe het met jou gaat. Ik wens je heel veel succes en geluk de komende tijd en geniet van Thailand!
Dank je wel! We doen ons best mijn zijn tweetjes.