Home / Reisverhalen / Reisverslag: Zuid-Oost Azië met een baby. Vietnam, Cambodja, Bangkok en Abu Dhabi in 3 weken

Reisverslag: Zuid-Oost Azië met een baby. Vietnam, Cambodja, Bangkok en Abu Dhabi in 3 weken

Zuid-Oost Azië met een baby. We hebben er enorme zin in maar ook wel een beetje last van reiszenuwen. Na een dag nog een beetje rommelen in huis is het dan ook fijn om ‘s avonds eindelijk met zijn drieën te vertrekken op naar Schiphol. Maatschappij Etihad heeft een goede naam wat betreft kindvriendelijkheid. Die komen ze ook na: we krijgen een extra stoel en een baby bedje zonder er om te vragen. Helaas blijkt een baby van 1 toch wat lastiger dan een baby van 6 of 3 maanden. Gaan slapen is een gevecht inclusief krijsen en huilen. Uiteindelijk is het ook binnen 15 minuten over maar ik raakte zelf wel even van slag.

Aankomst in Vietnam

Ho Chi Minh

Na een hele korte overstap komen we aan in Vietnam. We hebben een midrange hotel met airco in de backpackers wijk van Ho Chi Minh City. Mevrouwtje heeft nog geen zin in slapen dus we lopen nog een rondje door de buurt. Veel brommers, veel mensen op straat en typisch Aziatische geuren.

Na een nachtje slapen is het tijd om de stad echt te leren kennen. We zijn vroeg op en doen een rondje door het park. Erg grappig allerlei mensen zijn hier aan het sporten: badminton, bejaarden tai chi tot ordinaire dansjes.

Daarna halen we Marcel op die nog even was blijven liggen en bezoeken we met een slapend meisje in de wagen het Reunification Palace en het War Remnants museum. Dit laatste is erg indrukwekkend met veel foto’s uit de Vietnamoorlog. Diverse foto’s komen van fotorolletjes die op de lichamen van gestorven militairen gevonden zijn en de beelden geven dan ook de verschrikkelijke realiteit van die oorlog weer. Daarnaast is vooral heel naar om allerlei misvormde mensen en baby’s te zien, allemaal door de chemische middelen die Amerikanen gebruikten om de jungle te ontbossen en zo meer zicht te hebben op de Vietcong.

Zelfs 3 generaties later kunnen baby’s nog met afwijkingen geboren worden. Ook al is het museum niet geschikt voor kleine kinderen, dan nog kun je hier met kinderen naar toe. Er is namelijk een crèche in het museum: the Dove.

In de middag gaan we onder andere naar de Jade Emperor Pagode. Diverse ruimtes met beelden en veel biddende mensen. Mevrouwtje wordt onder de hoede genomen door een lokale man die ziet dat ze de duiven leuk vindt. Hij wil haar leren de duiven te voeren.

Wij zouden al lang op hebben gegeven maar hij gaat rustig verder en zo waar het lukt. Ons kleine meisje is helemaal blij en voor we weg gaan wil ze zelfs even opgetild worden door hem. Normaal is ze daar helemaal niet zo van. Nu krijgt ze hier aandacht genoeg. Mensen komen even kijken of zwaaien “hey baby” en we zijn nog nooit zo vaak op de foto gezet.

Onze volgende nachten in Ho Chi Minh City zijn helaas wat minder leuk. Jetlag voor onze dochter betekent om 23u wakker worden en dan uren willen spelen of als ze haar zin niet krijgt, krijsen. Niet fijn want je wilt andere gasten niet storen. We slaan er ons doorheen maar blijven wel een dagje korter in de stad. Ons nachtleven in Ho Chi Minh stad blijft dan ook beperkt tot een keer een biertje op de hoek van de straat met dank aan de babyfoon 3.0 (receptioniste van het hotel die ons uit de kroeg op de hoek komt halen bij gejank) en een ontspannende Vietnamese massage. Dat biertje was ook nog een verhaal apart. Je zit allemaal op de stoep met plastiek stoeltjes en tafeltjes. Wanneer de politie langs komt halen ze die ontzettend snel weg en een halve minuut later staat alles er weer.

We laten de andere attracties rondom de stad zoals de oude Vietcong tunnels aan ons voorbij gaan. Op naar het platteland met meer ruimte en hopelijk snel de jetlag eruit. Voor het zo ver is gaan we nog een dagje tempelhoppen in Cholon. In deze wijk de ene na de andere Chinese tempel. We vinden de gebouwen erg mooi. De sfeer die er hangt met wierook spiralen en biddende mensen is ook prachtig maar de boeddhabeelden zelf hebben veel weg van enorm lelijke kitsch.

Can Tho – Mekong Delta

We verlaten Ho Chi Minh Stad met de bus. Wel een beetje spannend om 4 uur met de baby in de bus te zitten, dus daarom denken we slim te doen en eerst een lift te scoren met een tourbus tot My Tho (halverwege de route). Dan kunnen we daar eventueel stoppen als ze de bus niet leuk vindt. Ze vindt het echter prima en dat wantrouwen wordt goed bestraft, want in My Tho moeten we met de taxi naar het busstation waar alleen maar local bussen gaan die er 5 uur over doen. Dit terwijl de express bus vanaf HCMC er 4 uur over doet waarvan we er al 2 op hebben zitten.

Uiteindelijk worden we naar de snelweg buiten de stad gebracht en daar wordt een expressbus aangehouden. Lesje geleerd: dit kostte ons 1,5 uur extra reizen en onnodig veel taxikosten. De bus waar we inkomen is dan wel weer super relaxt: een sleeper-bus met bedjes op de grond. Vrij spelen dus voor de baby i.p.v. op schoot.

Relaxt is ook ons hotel aan de rivier buiten het centrum van Can Tho. Er is meer personeel dan er gasten zijn en er is een hele berg speelgoed te vinden. Ons doel was ook hier te “ontjetlaggen” en dat lukt. De eerste nacht een uurtje huilen en dan weer slapen en de 2e nacht nog een keer 15 min wakker voor een flesje. Inmiddels slapen we gewoon weer de hele nacht door, fijn!

Vanuit Can Tho maken we een 2 uur durende boottocht naar een van de floating markets op de Mekong. Leuk om te zien hoe grotere boten hier de waren in- en verkopen van kleinere bootjes; het is meer een groothandel dan een markt.

Na deze tocht bekijken we Can Tho verder. Er is nog een mooie pagode die veel weg heeft van die we ook zagen in HCMC. Alleen zijn de wierook spiralen hier nog weer een stuk groter.  Die wierookspiralen vinden we echt typisch iets voor Vietnam; we zagen ze elders nog niet eerder.

Can Tho heeft ook een lokaal museum. Wel grappig met spulletjes uit verschillende landen, openluchtmuseumachtige huisjes en verder informatie over de lokale industrie. We waren nog van plan naar het lokale zwembad te gaan maar ontdekken in het winkelcentrum een speelpark voor kinderen (tiNiWorld). Hier heeft onze dame het helemaal naar haar zin, dus blijven we hier langer.

Na een dag in de Mekong Delta is het al weer tijd om afscheid te nemen van Vietnam. Op basis van onze korte kennismaking met het land vinden we Vietnam veel weg hebben van Thailand (maar met meer brommers), relaxt, en veel aardige mensen (soms wat te aardig).

Een busrit van 3,5 uur brengt ons naar Rach Soi, hier moeten we overstappen op een minibus naar Rach Gia (speciaal logisitiek systeem van onze busoperator) om dan de bus te kunnen pakken naar Ha Tien. Die ziet onze chauffeur opeens voor ons rijden en hij rijdt hem vast zodat wij en 2 andere toeristen ook nog mee kunnen. Vanaf Ha Tien moeten we een taxi onderhandelen de grens over naar Kampot in Cambodja.

Het is 5 km naar de grens en de beste manier is achterop een brommer. Met een baby gaat dat nog wel (de eerste mototaxi hebben we al gehad in Can Tho), maar met alle bagage en wandelwagen gaat dat gewoon niet. We willen daarom met een auto en we krijgen een taxi voor 60 USD tot aan Kampot (onderhandeld vanaf 100 USD). Uiteindelijk moeten we wisselen van auto aan de grens en moeten we eerst de Vietnamees 40 USD betalen en de Cambodjaanse chauffeur krijgt van ons de andere 20 USD (voor 40 km). Voor het regelen en de 5 km krijgt de Vietnamees dus maar liefst 40 USD. Wij waren hier nooit voor gegaan als we geen baby bij ons hadden en de Vietnamees wist dat ook: waar je met de opties van mototaxi’s nog kan zorgen dat de man met de auto aan het einde van de dag met lege handen staat (en dus 30 USD ook had geaccepteerd), konden we nu niet anders dan betalen.

Cambodja

Kampot

De andere toeristen zijn voor het eerst in Cambodja en vragen zich direct af of heel Cambodja er zo uitziet. Veel minder bebouwing en verkeer, hutjes langs de kant van de weg en veel graanvelden. We gaan zien in hoeverre Cambodja van 2006 voor ons nog hetzelfde is als Cambodja 2014.

Nou is Kampot al geen drukke stad maar we kiezen voor nog een stukje rustiger door naar een resort buiten de stad aan de rivier te gaan. Les Manguiers: veel groen en daar tussenin bungalows op palen. In de rivier kan je zwemmen en ze hebben o.a. konijnen, een zandbak en een bak vol speelgoed. Jammer genoeg geen airco en slapen is lastig bij temperaturen van 35 graden (of 27 in de nacht).

Onze bungalow heeft uitzicht op de rivier en in de ochtend en avond komen de vissersboten langs. Voor de lunch fietsen we naar Kampot. Ze hebben hier ook babystoeltjes en mevrouwtje vind het fietsen enorm leuk. Het stadje zelf heeft veel koloniale gebouwen uit de Franse tijd. De meeste zijn in versleten staat en daardoor erg fotogeniek.

Verder is er eigenlijk niets bijzonders, toch zijn er redelijk wat hostels en we lunchen heerlijk bij een lokaal tentje. Onze dochter wordt weer eens ontvoerd door een ouder kindje dat die leuke blonde baby aan papa en mama wil laten zien. Terug in het hotel blijkt dan ondanks de factor 50 de armpjes nogal roze zijn geworden van het fietstochtje.

Gelukkig waren we niet langer weg want het is net niet verbrand. Middagdutjestijd betekent speel en relaxtijd voor ons. Bij de rivier hebben ze ook een swing (touw met paaltje) en Marcel ontdekt allerlei manieren om in de rivier te jumpen.

Rondom Kampot is wel veel te doen van enkele of meerdaagse tochten naar Bokor national park met verlaten gebouwen, kajakken, wakeboarden en uitstapjes naar Rabbit eiland. Het meeste is voor ons jammer genoeg nu niet mogelijk. Af en toe zouden we beste willen dat ook hier onze dochter een dagje naar het kinderdagverblijf kon zodat wij echt op pad konden. We duimen maar dat als ze wat ouder is we nog steeds zulke mooie reizen kunnen maken. Vanuit het guesthouse gaat er ’s avonds nog wel een boottocht over de rivier om vuurvliegjes te bekijken dus hier sluit Tikva bij aan.

De volgende ochtend besluit Marcel dat er toch getraind moet worden voor de Ijsselloop (10km de dag nadat we terug komen). Mensen kijken je wel raar aan als je hier gaat hardlopen maar ze roepen ook “hello hello hello”. Na onze dochter haar ochtendslaapje huren we een remork (soort van tuk-tuk) om een nabijgelegen cave tempel te bezoeken. Wel mooi, maar eigenlijk hadden we er iets meer van verwacht. Toch is het lekker om er wat te ondernemen en over het platteland van Cambodja te rijden.

Aan het einde van de middag loopt ons guesthouse vol met diverse ouders met kinderen. Allemaal expats die in Pnomh Penh wonen en er een weekendje tussenuit willen. Grappig dat ze er ook automatisch van uit gaan dat dit bij ons ook zo is. Maar nee, wij zijn toch echt op vakantie. Wel een beetje sneu voor onze dame: ze heeft de avond van haar leven met andere kindjes en speelgoed. We hadden de bustickets echter al geboekt. Na Kampot reizen we door naar bounty eiland Ko Rong. Zal het in het echt ook zo mooi zijn als in de brochures.

Koh Rong

Het Cambodjaanse eiland Koh Rong is een idyllisch eiland met prachtige stranden en een dichte jungle, klaar om ontdekt te worden. Kun je ook naar Koh Rong toe met kinderen? Jazeker! We chillen hier een aantal dagen.

Ko Kong

We verlaten het paradijselijke eiland Koh Rong om door te reizen naar het bijna gelijknamige Ko Kong. We worden beroofd tijdens de busrit, de schade bedraagt ongeveer 400 dollar.

Balen en deels ook gewoon niet alert van ons. We zijn bekend met de verhalen van rugzakken die in het bagagecompartiment doorzocht worden. Normaal gebeurt dit echter vooral uit de toeristen-minibussen die reizen tussen Bangkok en de eilanden. We halen ons geld uit de kluis op Koh Rong en de dagrugzak is even niet bij de hand dus Marcel stopt het snel weg in de grote rugzak. Daar is het tijdens een busrit met een regionale bus uit gehaald. We willen dit reisverslag niet helemaal in het teken hiervan zetten maar lees ons blog over de diefstal en hoe jij kunt zorgen dat je niet hetzelfde meemaakt als wij.

Koh Rong verlaten we met de speedboot naar Sihanoukville. Eigenlijk was het plan om daarna te reizen naar Pnomh Penh en via Battambang naar Bangkok te gaan. De reisdagen met onze dochter vallen ons  zwaarder dan verwacht. We nemen dus de korte route via Ko Kong. Ooit namen we deze route al via een mooie boottocht, maar die boot gaat niet meer. Van Sihanoukville nemen we een bus naar een kruising langs de weg waar een uur later een andere bus ons weer oppakt. Een lange en pittige reisdag, zeker omdat het regenseizoen helemaal losgebarsten lijkt te zijn. Dat begint officieel pas over twee maanden maar nu valt er in een paar uur toch genoeg om in Nederland een weerwaarschuwing af te geven. We zijn dan ook blij om in Ko Kong aan te komen.

We slapen ook hier net als in Kampot weer buiten de stad in een fijn resort: Oasis Bungalow. Het heeft maar zes bungalows, een zwembad met uitzicht op de bergen. Lekker eten, fijne kamer en prettig slapen in de airco. De eigenaar is een interessante figuur, die veel heeft gereisd en 9 jaar geleden dit resort zelf heeft gebouwd. Het staat nu alleen te koop en hij heeft het helemaal gehad met andere expats en met alle Cambodjanen.

Jammer als iemand zo negatief kan worden over een land, maar we kunnen tot op zekere hoogte wel met hem meegaan. De inkomsten van Angkor (zeer populaire toeristenattractie) zouden bijvoorbeeld een heel eind kunnen gaan in de opbouw van een land maar gaan naar een private company. Er is veel corruptie (volgens de UN is Cambodja zelfs één van de 5 meest corrupte landen ter wereld) en mensen lijken echt niet vooruit te denken.Van de andere kant: stel je maar eens voor hoe het moet zijn om nog maar 30 jaar geleden een vijfde van je bevolking kwijt te raken. Uitgehongerd of vermoord door andere Cambodjanen tijdens het rode Khmer bewind. Die een vijfde bestond voor het merendeel uit de slimmere en hoger opgeleide mensen. Cambodja is een ingewikkeld land! Mooi om te reizen maar we zouden er zelf ook niet willen wonen.

Koh Kong Cambodja

We zouden in Ko Kong wel langer kunnen blijven maar er is geen plek meer en in de stad slapen blijven spreekt ons niet echt aan. De volgende ochtend gaan we een kijkje nemen bij de mangrovebossen in het nabijgelegen Nationale Park.

Thailand

Trat

In de middag reizen we door naar Trat in Thailand.Zodra je Cambodja verlaat en Thailand binnen komt, verandert er van alles. Neem alleen al de douanebeambte. Geen smoesjes voor extra geld, strakke mannen die er in uniform tip-top uitzien. De wegen zijn in goede staat en er rijden overal weer personenauto’s.

Trat is alleen niet de meest bijzondere stad. We bekijken een paar tempels en verwachten heerlijk te kunnen gaan eten op een van de nachtmarkten. Dat valt even tegen of misschien ben ik vooral het reizen zat en wil juist comfort in plaats van vaag eten. Als de regen dan ook hier losbarst is het tijd om te gaan slapen. Gelukkig is het nog maar een busdag en dan sluiten we de reis af met vier dagen in Bangkok, één van onze favoriete steden.

Trat tempels

Bangkok

Na onze reis door Vietnam en Cambodja komen we aan in Bangkok. Toch spannend om naar een stad te gaan die je voor je gevoel best goed kent en te zien hoe het nu is om er met een baby te zijn. We waren verspreid over 2006, 2007 en 2008 verscheidene keren in Bangkok. Een ding begint al anders: we gaan niet naar “ons” hotel.

De kamers daar zouden veel te klein zijn voor de Deryan-travel cot. Van te voren hebben we wat opties opgezocht op booking.com. Aangekomen bij wat ons het meest aanspreekt geven ze aan alleen nog maar duurdere kamers te hebben. Iets in het gedrag van de receptionist maakt echter dat we zo onze vraagtekens hebben. We gaan naar buiten: 10 meter verderop zit een bar met WiFi en we boeken alsnog de kamer tegen de goedkopere prijs. Toch raar: nu moeten ze commissie betalen aan Booking.com en hoeven we minder te betalen, dus het zou slimmer zijn de walk-in rate zeker niet duurder te maken dan je online rate.

We doen nog een snel rondje over Khao San Road, de backpackersstraat van Bangkok (of de wereld), voor we ons bed in duiken. De volgende ochtend gaan we lekker met de wagen op stap na een week op het strand. Je kon altijd elke bus nemen op de grote weg van Khao San Road richting het oosten en dan kwam je uit bij de Golden Mount. Deze keer mooi niet: de bus maakt een U-turn. De reden wordt later duidelijk: vlakbij de Golden Mount liggen de kampen van de protesten, de Bangkok Shutdown. Wij zijn verbaasd, zoveel mensen hebben ons gezegd dat het niet in de buurt is van waar toeristen komen. Nou dat klopt dus echt niet: het is maar 5 minuten lopen ervandaan en ook het Lumphini park is bezet. Het tentenkamp is nu rustig, dus we mogen erdoorheen lopen, bizar hoor.

Tegen de tijd dat we bij de Golden Mount zijn, slaapt onze dochter en beginnen we een nieuwe Bangkok-traditie: namelijk Marcel die haar in haar wagentje allerlei trappen optilt. We nemen de khlong boot, een speedboot over de smalle Bangkok kanaaltjes. Iets heel anders dan de bekende Chao Praya Express boten over de grote rivier. De khlong boten worden nauwelijks gebruikt door toeristen maar het is (als de bussen weer gaan) de snelste manier om van Khao San Road naar Siam te komen. Siam is waar alle exclusieve (en één goedkope) shoppingmalls zijn. We bezoeken hier het aquarium, wat mevrouwtje echt geweldig vindt. Heerlijk op haar gemakje zit ze voor de verschillende aquaria te kijken naar de vissen, ze heeft ook hele gesprekken tegen ze. Zo grappig!

Lees ook onze tips voor Thailand met een baby.

Ook boeddha’s zijn leuk. Als ze een standbeeld ziet, wil ze erg meteen heen. In Wat Pho kan ze zeker terecht met de honderden boeddhabeelden daar. Er is hier ook een hele grote liggende boeddha. Een andere van onze favoriete tempels is Wat Arun. Deze is bedekt met porcelein dat als ballast op de schepen mee kwam uit China.

We wandelen ook een rondje door dit deel van Bangkok dat echt een woonwijk is. Een wat die we nog niet eerder bezochten, is die in Chinatown, met een gouden boeddha. We bezoeken in Bangkok niet alleen maar tempels maar bijvoorbeeld ook het Funarium: een indoor speeltuin. Het is ook heerlijk om ’s avonds over Khao San road te lopen. Onze dame wil graag zelf lopen, snel gaat het niet maar ze loopt de hele straat af. Zoveel te zien. Overal lampjes en verkopers en ze krijgt weer aandacht genoeg.  Wanneer mevrouwtje slaapt is er nog tijd voor een van ons voor een thaise massage of biertje op het terras.

Lees ook onze tips voor Bangkok met kinderen

We maken ook nog een dagtrip met de trein naar Nakhon Pathom. Deze plaats, ongeveer een uur vanaf Bangkok, is niet heel bekend maar heeft o.a. een 127 meter hoge stupa. Marcel heeft echter ontdekt (staat niet in de LP) dat er ook een park is met heel veel verschillende paleizen van diverse Thaise koningen. Dit is echt mooi en relaxt, een soort openluchtmuseum. Het is vreemd om zo’n bijzondere plek te vinden in Thailand, die niet in de Lonely Planet staat, niet aangeboden wordt als dagtocht en zo dicht bij Bangkok ligt. De trein naar Kanchanaburi stopt er nota bene…

De trein is gewoon een 3e klas trein maar dat gaat met onze dochter prima. We denken vast na over de lange vakantie van volgende jaar en denken dat een bestemming waar je veel met de trein of huurauto kunt reizen met een peuterpuber erg fijn zou zijn. Tips welkom!

Onze laatste dag is er nog tijd voor de Dusit Zoo waar vooral de zingende gibbons indruk maken. Er is ook een zeeleeuwenshow: ook hier kijkt onze dame vol verwondering naar.

Bangkok is ons wederom erg goed bevallen. Het was een hele fijne ontspannen afsluiting van de vakantie, al hebben we nog een lange stopover in Abu Dhabi voor de boeg.

Abu Dhabi

Was Bangkok het toetje was van onze reis, dan is Abu Dhabi de koffie. Tijdens een lange stopover bezoeken we onder andere de Grand Mosque (Sjeik Zayed-moskee).

Abu dhabi corniche

Bangkok naar Abu Dhabi is al een behoorlijk eind, gelukkig hebben we een hotel geboekt op de luchthaven van Abu Dhabi. Dit geeft ons de kans even op te frissen voor we de stad ingaan. We zijn er om 12 uur lokale tijd en vliegen om 2 uur (14 uur later) weer verder. Met de maar 4 dirham (<1 euro) kostende bus staan we na een klein uur in de stad zelf. Het is 37 graden en de afstanden zijn wat groter dan ik op de kaart in had geschat. Onze nette kleding (lange rok/lange broek, lange mouwen) lijkt ook onzinnig: we zien allemaal mensen met korte rokjes en blote mouwen. Alleen al door over straat te lopen merken we dat Abu Dhabi echt wel een heel ander emiraat is dan Dubai dat we een aantal jaar geleden bezochten. Het is wat ingetogener wat betreft gebouwen maar er zijn ook minder exclusieve auto’s. Het voelt vrijer, veel meer groen ook. Veel parkjes waar hele families gezellig aan het picknicken zijn.

Sjeik Zayed Moskee

De corniche is een breed pad langs het water maar het mooiste uitzicht heb je vanaf de Marina. Hier kunnen we wat mooie skyline foto’s maken. De zon begint al onder te gaan en we nemen een taxi naar de enige bezienswaardigheid die we absoluut wilden zien, namelijk de moskee. Het gebouw werd in 2007 geopend en heeft bijvoorbeeld het grootste tapijt ter wereld.

De moskee stelt zeker niet teleur, het tegendeel zelfs, wat een geweldig mooi gebouw. Veel marmer en met parelmoer ingelegde zuilen, prachtige kroonluchters en mooie verlichting. Dit is typisch zo’n voorbeeld waarbij foto’s veel meer vertellen dan woorden.

Na ons moskeebezoek stoppen we mevrouwtje in bed en duiken er zelf ook snel in. Heel fijn om niet tot middernacht op het vliegveld rond te hangen maar even een paar uur te slapen voordat de nachtvlucht naar Düsseldorf gaat.  Het einde van een heerlijke vakantie samen.SHARE.

3 gedachten over “Reisverslag: Zuid-Oost Azië met een baby. Vietnam, Cambodja, Bangkok en Abu Dhabi in 3 weken”

  1. Ben heel benieuwd naar de foto’s (gelukkig staan er al een aantal op facebook).
    Wel dapper hoor, zo’n babyfoon 3.0 Lag je dochter alleen in de hotelkamer?

    1. Ja maar geen ramen hoor.. en de begaande grond dus als ze wakker zou worden hoorde de receptie het zeker. We zaten ook echt op zwaai afstand. Ideaal is het niet maar ja de babyfoon app werkte niet omdat er te veel buiten herrie was. Dan geeft die de hele tijd aan dat er lawaai is.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll to Top