Reisverslag Tanzania & Zanzibar deel 1: Zanzibar en Safari

Samen met mijn man en dochter van op dat moment zes jaar ging ik op reis naar Tanzania, Zanzibar en Caïro. Over de verschillende bestemmingen die we bezochten volgen nog uitgebreidere blogs. Daarin kun je alle praktische tips vinden. In dit beknopte reisverslag geef ik je een idee van onze belevenissen per dag.

Wil je vooral positieve verhalen en geen bagage troubles lezen, skip dan direct naar dag 3 ????

Dag 0 vlucht naar Tanzania

We vertrekken pas aan het einde van de middag. Wel prettig, mijn dochter en ik hebben al een week vakantie en zijn zelfs al een paar dagen op stedentrip naar Wroclaw geweest, maar voor Marcel is het de eerste vakantiedag. We hebben gekozen voor een vlucht met Egypt Air omdat deze maatschappij een van de goedkoopste opties was naar Tanzania. Nog steeds niet echt goedkoop, normaal gesproken lukt het ons meestal om niet meer dan €500 te betalen voor een verre reis, maar dit jaar lukt dat echt niet en we betalen bijna €800 euro per persoon. Een rechtstreekse vlucht was nog weer een paar honderd euro meer geweest. Wat ons aansprak aan deze vlucht was de mogelijkheid op de heen en/of terug weg een overstap te maken in Caïro.

In 2004 gingen we bijna twee weken backpacken door Egypte en in 2018 bezocht ik badplaats El Gouna. Ik denk niet dat we heel snel weer een hele rondreis door het land zouden maken omdat we het meeste dus al gezien hebben, maar onze dochter wil heel graag een keer naar het land waar haar naam vandaan komt.

We waren gewaarschuwd voor drukte op Schiphol maar dat valt honderd procent mee. Onze vlucht blijkt een half uur vertraagd. De overstap op Caïro was al niet ruim (1uur35min) en wanneer de vertraging steeds verder oploopt, beginnen we hem toch te knijpen.

In het vliegtuig stellen ze ons gerust. Er zijn heel veel overstap passagiers (o.a. veel Nederlandse gezinnen naar Zuid-Afrika) en ze laten vluchten wachten. We landen wanneer onze aansluiting eigenlijk al vertrokken had moeten zijn en sprinten het vliegveld over.

Wat een chaos hier, nog een controle en dan naar de bus. We vragen nog een paar keer wat er met de tassen gaat gebeuren. “No worries lady, they will come with you”. Uiteindelijk vertrekt onze vlucht naar Tanzania pas een uur nadat we zijn aangekomen in Caïro dus dat lijkt logisch dat onze tassen die al gelabeld waren als “priority” vanwege de korte overstap het zouden moeten halen.

Dag 1 Dar Es Salaam naar Zanzibar zonder bagage

We landen om half 6 in Dar es Salaam na een korte nacht. We hebben ervoor gekozen geen visum vooraf te kopen maar dit ter plekke te regelen want dat is aanzienlijk goedkoper. Ondanks de horror verhalen (van organisaties die visums voor je kunnen regelen) valt de rij en de wachttijd enorm mee. Met twintig minuten staan we met visum in de hand bij de bagageband, waar onze tassen dus niet aangekomen zijn.

Gewoon dom van ons, we zijn te relaxt geweest in de voorbereidingen en met minimale handbagage gevlogen. Echt alles wat we nodig hebben, zoals malariapillen, zwemkleding en zonnebrand, zit in de bagage. Bovendien vliegen we ook nog eens door naar Zanzibar met een andere maatschappij. De dame van de “lost luggage” is ook niet bijzonder behulpzaam. Ze zal een mailtje sturen naar Egypt Air en dan horen we wel wanneer de tas gevonden is en hoe verder.

We nemen een taxi naar de andere terminal waarvandaan de lokale vluchten gaan. We vliegen met Auric Air, één van de vele maatschappijen die tussen Dar en Zanzibar vliegt. Omdat we niet wisten hoe lang het allemaal zou duren met visum vliegen we pas om 9:00 uur. Gelukkig heeft deze maatschappij een “lounge”, oftewel een kamer met airco, een paar stoelen en wifi. We zien dat Egypt Air de volgende dag nog een vlucht heeft en dan pas over vier dagen weer tussen Caïro en Tanzania. Dus het is heel erg te hopen dat ze de bagage op de volgende vlucht zetten. We sturen ook gelijk een e-mail naar het e-mailadres van Egypt Air over zoekgeraakte bagage.

Dan hebben we (weten we nu achteraf) enorme mazzel. Barak, een medewerker van Auric Air, vraagt of we geen incheckbagage hebben. We vertellen hem het verhaal en hij zegt “Geen zorgen, omdat jullie onze klant zijn, ga ik het voor je in de gaten houden en nemen we de bagage dan mee naar Zanzibar”. Hij geeft ons zijn Whatsapp nummer.

De vlucht naar Zanzibar is prachtig, twintig minuten in een mini vliegtuigje over de blauwe zee. Voor we naar onze strandbestemming gaan zoeken we eerst wat winkels in het grotere Zanzibar Town. Het lukt om ondergoed te kopen, een shirtje met korte mouwen, maar geen zwemkleding of zonnebrand. Na nog weer een uur met de taxi zijn we in Kiwenga.

Het is hier prachtig! Een super lang wit strand en de blauwe zee. Precies zoals we ons Zanzibar herinnerden. We hebben hier twee dagen een kamer in een kleinschalig hotelletje aan zee. Kiwenga is een bestemming die al ontdekt is door Italiaanse toeristen maar verder nog heel rustig. Mevrouwtje bouwt een zandkasteel en is helemaal blij. Het strand is lang en leeg, wat er langs komt is een herder met zijn koeien, een schoolmeisje op weg naar school en beach boys.

Wij voelen ons rot vanwege de tassen en hebben niet zoveel geduld met de mannetjes op het strand. Dat hoort er nou eenmaal bij hier in Afrika. Iedereen wil je wat verkopen, een beeldje, een massage, een toertje, is de ene beachboy weg dan komt de volgende. Soms blijven ze maar gewoon twee uur naast je zitten omdat ze ook niemand anders hebben om aan te verkopen.

Ondertussen proberen we contact te krijgen met Egypt Air en met de bagage afhandeling op Dar es Salaam. Het telefoonnummer dat we van de laatste hebben gekregen neemt nooit op. Egypt Air antwoord ook niet, ik probeer telefoon en Twitter, maar we moeten wachten op een e-mail. Dat niks horen zorgt voor stress, de tassen zouden nu toch al lang gevonden moeten zijn.

Er is hier echt helemaal niks in Kiwenga, de paar winkels hebben bananen, wc papier, water en frisdrank maar zeker geen kleding, zonnebrand of ant-muggen spul. Hoe komen we aan malariapillen in Tanzania? Malarone is hier niet verkrijgbaar. Op Zanzibar is de kans op malaria erg klein maar op het vaste land willen we echt geen risico lopen.

Langs het strand zit een resort en ik gok dat ze daar een winkel hebben. Tot drie keer toe worden we weggestuurd door beveiliging, maar in de avond lukt het toch. We kopen inimini flesjes zonnebrand voor 7 euro, twee badpakken en een zwembroek.

Dag 2 Eindelijk echt genieten op Zanzibar

Wij hebben beide slecht geslapen, toch de stress. We hebben nog niks gehoord van niemand. Niet van Egypt Air, niet van de partij die over zoekgeraakte bagage gaat. Het vliegtuig is om 4:20 geland. Om 7:00 durven we Barak te appen, weet hij misschien wat? Dan krijgen het verlossende woord! Ja, hij heeft onze tassen die ochtend gezien maar was zo moe dat hij ons geen berichtje meer had gestuurd en na zijn ochtend shift gelijk is gaan slapen. Maar hij gaat ze ophalen voor ons van de internationale terminal en later die dag meesturen op een vliegtuig naar Zanzibar.

Wat een opluchting.. We zijn blij, lekker ontbijten, zwemmen en spelen in de zee. Marcel wil zelf naar het vliegveld in Zanzibar gaan, maar dit is ruim een uur reizen en de eigenaresse van het hostel praat hem het uit het hoofd. Ze regelt wel een taxi die het voor ons ophaalt. Wat volgt, is weer een minidrama, het duurt allemaal wel heel lang en dan komt de taxi terug zonder tassen. Volgens hem zijn ze niet op het vliegveld. “Hoe kan dat nou weer?” “Waarom bel je dan niet even voor je besluit terug te rijden”. Dit is echt typisch Afrikaans gedrag wat voor ons moeilijk te begrijpen is.

Barak heeft ze op de vlucht gezet, hij heeft ons zelf een foto geappt.. De piloot zou ze daar uitladen. Ze kunnen toch niet echt daarna zoek geraakt zijn, dan moet iemand ze gestolen hebben. Bij de “aankomsthal” en bagageband van dit vliegveldje moet je je namenlijk een ruimte voorstellen die misschien net twee klaslokalen groot is met rondom wat open kantoortjes van de verschillende maatschappijen. Marcel springt alsnog in een andere taxi en van Barak krijgen we het nummer van een collega van hem die op het vliegveld in Zanzibar werkt. Ze zou voor ons kijken en belt even later terug, ze heeft de tassen en ze zet ze bij haar op kantoor.

Uiteraard willen we Barak een flinke fooi geven voor zijn hulp maar die wordt niet aangenomen. We hebben nog een zak Nederlandse dropjes en geven die dan maar. “Tell people to fly with Auric Air and please give us a positive review”. Nou dat doen we met alle liefde! Geen idee hoe we onze tassen naar Zanzibar hadden gekregen zonder zijn hulp.

Dag 3 Duiken, Snorkelen en all-inclusive resort

Wakker worden, naar buiten kijken en eindelijk het gevoel dat onze vakantie nu echt helemaal begonnen is. We gaan vandaag duiken (ik) en snorkelen (Marcel en Isis) bij Mnemba, een eilandje voor de kust van het grotere eiland Zanzibar. Dit is de worst die we onze dochter voor hebben gehouden elke keer als de zwemles moeilijk ging en een paar dagen voor de vakantie heeft ze haar zwemdiploma’s (A/B/C) gehaald.

Ze vindt het snorkelen hartstikke leuk en het water is hier glashelder. Jammer genoeg staat er wel veel wind waardoor we niet naar de echt goede duikplekken kunnen, maar duiken is altijd relaxt.

In de middag verhuizen we van hotel. In plaats van een simpel plekje aan het strand gaan we naar een all-inclusive resort. Iets heel anders, maar voor mij heel interessant om te zien wat je kunt verwachten wanneer je een pakketreis naar Zanzibar boekt. Er zijn namelijk ook genoeg ouders die niet willen rondreizen door Tanzania maar best een weekje willen relaxen op dit prachtige zonzekere eiland. Het resort is echt heerlijk met meerdere zwembaden, een fijne ruime kamer, een goed ontbijtbuffet en cocktails. Als je kijkt wat je betaalt voor een weekje relaxen in comfort en dat vergelijkt met wat je kwijt bent aan een losse vlucht en hotels, dan is dat echt een heel goed aanbod. Er zijn hier ook geen mannetjes, daar zorgt de beveiliging wel voor. In plaats daarvan zijn er alleen obers die vragen of je nog wat wil drinken. Doe nog maar een Gin Tonic!

Dag 4 Nostalgie in Nungwi

In de ochtend genieten we nog even van alle luxe tot het tijd is om uit te checken. We reizen door naar Nungwi, helemaal op het puntje van het eiland. Hier brachten we in 2009 tijdens onze huwelijksreis een week door.

Een rondje door Nungwi en langs het strand laat zien dat we de goede keuze hebben gemaakt door nu voor verschillende plekken op het eiland te kiezen. Het is echt veel drukker geworden. We vinden ons hutje van toen, toen had je strandzicht, nu staat er nog een hele rij restaurantjes voor. Wij ervaren het zo maar voor wie het niet anders kent, is het nog steeds een prachtige bestemming.

We gaan op de nostalgische tour. Niet alleen ons hutje zoeken maar ook eten bij het restaurant waar we toen vaak aten en een bezoekje aan de schildpaddenopvang. Hier mag je ook zelf de schildpadden voeren, hartstikke leuk voor onze dochter.

Dag 5 Snorkelen en Duiken

Deze keer is het Marcels beurt om te duiken en ga ik met mijn dochter snorkelen. Marcel heeft twee mooie duiken. Het snorkelen is hier minder beschut dan Mnemba, dus best even spannend! Maar na er even inkomen gaat het hartstikke goed. We zien weer veel mooie vissen en mevrouwtje mag zelfs een zeester aanraken. We gaan nog op zoek naar dolfijnen maar helaas die laten zich niet zien.

De rest van de middag doen we weinig meer dan chillen op onze handdoek.

Dag 6 Stonetown

Onze tijd op het strand zit er alweer op. We hebben maar drie weken en dus echt een strakke planning. Eigenlijk zijn we er nog niet klaar voor maar we verlaten toch het fijne strand om naar Stone Town te gaan. De oude hoofdstad van het eiland met gebouwen in Arabische stijl.

Waar we verder vooral met taxi hebben gereisd (vaak de enige reële optie als je naar resort gaat of kleine plekken bezoekt) nemen we nu gewoon de bus. Snel moet mevrouwtje op schoot en zit de bus propvol. We vertellen mevrouwtje dat dit is hoe wij altijd op reis gingen. Niks geen hotels met zwembad. Mooi toch, lekker naar buiten kijken en een kip in de bus. Ze vindt er geen klap aan. Jammer voor haar, wij nemen met liefde twee uur de bus voor 1 euro in plaats van een taxi van 70 dollar die er een uur over doet.

In Stone Town hebben we voor een simpel hotelletje gekozen. We krijgen een twee-persoonskamer. “We hebben een driepersoonskamer geboekt?”. Eerst is de prijs van booking niet goed en zouden we dus moeten bijbetalen. Ik denk het mooi niet, ze vullen zelf die prijs toch in. Toen was er geen driepersoonskamer meer. Uiteindelijk houden we voet bij stuk en krijgen we een vierpersoonskamer. De volgende ochtend begint het gezeik opnieuw. Voor ontbijt moeten we 10 dollar p.p. betalen terwijl we gewoon kamer plus ontbijt hebben geboekt. Bovendien 10 dollar voor een stukje getoast brood? We zijn niet gek.

Het levert ons in ieder geval wel weer een mooi gesprek op over reizen. Wij houden van de gezelligheid van Latijns-Amerika en als je Spaans spreekt heb je ook makkelijk een echt gesprek met mensen. Daar kan ik mij voorstellen hoe het is om er te wonen. In Afrika is het contrast tussen toerist en bewoner voor mijn gevoel veel groter. En in Zuid-Oost Azië is het reizen super makkelijk, zijn de mensen heel aardig, is het eten heerlijk en krijg je veel waar voor je geld. Daarom gaan we keer op keer terug naar die regio’s en heeft het tien jaar geduurd voor we terug zijn gegaan naar Oost-Afrika.

Ach en vergeleken bij een land als India of Egypte (zoals we later op de reis maar weer eens ervaren) zijn de beach boys hier en de onbetrouwbare hoteleigenaren nog lieverdjes. We besteden gewoon zo min mogelijk tijd in dit hotelletje en geven ze een slechte review (haha, de wraak van de moderne reiziger). We struinen lekker door de stad. Drinken wat aan het water en bezoeken verschillende interessante musea. Die over de slavernij levert ons nog dagenlang vragen op van onze zes jarige dochter.  

Dag 7 Stone Town naar Arusha

Vroeg op en naar het vliegveld. We vliegen van Stone Town naar Arusha, de “safari capital” van Tanzania. Een hele vieze grote stad waar weinig te beleven is maar je kunt er nu eenmaal moeilijk omheen. We bezoeken een oud fort uit de Duitse tijd en gaan eten bij de Kentucky Fried Chicken.

Hoogtepunt van de dag is de Kilimanjaro zien vanuit het vliegtuig. Tien jaar geleden stonden we daar op de top!

Dag 8 Safari, Safari, Safari

Safari tijd, de reden om naar Tanzania te gaan. We hebben bewust gekozen voor de parken dichterbij en gaan dus niet naar de Serengeti want dat is al vijf uur rijden vanaf Arusha. Voordeel van de parken dichterbij is ook een lagere entreeprijs en minder benzinekosten. Dus hebben we nu een privé safari met lodges voor hetzelfde bedrag als een kampeersafari incl. de Ngorongoro en de Serengeti (die we vorige keer wel bezochten).

Vandaag bezoeken we Lake Manyara, een park met veel groen. De olifanten groeien hier niet zo groot en we zien een inimini baby niet groter dan een geitje. Heel veel vogels, nijlpaarden, gnoes en zebra’s. Onze dochter is helemaal enthousiast elke keer als ze nieuwe dieren ziet.

Omdat het park relatief klein is, zijn we er vroeg doorheen en dat is helemaal niet erg want de lodge waar we deze nacht verblijven is geweldig. Deze mag dan wel niet in het park liggen, het is wel een zone waar ook dieren en mensen samen leven. We liggen te chillen aan het prachtige zwembad als opeens een giraffe voorbij komt. Wow dit is echt super vet.

Dag 9 Tarangira National Park

Enigszins jaloers op de gezinnen die gewoon een paar dagen in een lodge als deze verblijven, verlaten we in de ochtend deze geweldige plek. Het is maar 20 minuten rijden naar Tarangira National Park.

Een park met veel baobob bomen en Savanne en dus weer heel anders dan Lake Manyara. Hier zien we heel veel kuddes olifanten. Er zouden ook veel leeuwen moeten zitten maar die laten zich niet zien, pas helemaal aan het einde van de dag nog een paar leeuwen op een rots in de verte. We hebben geluk want mevrouwtje haar lievelingsdier laat zich wel zien. Twee cheeta’s, nou ja hun kopjes dan, zijn met een verrekijker te ontwarren in het gras. Perfect gecamoufleerd is het voor ons als mensen alleen de lichaamstaal van de zebra’s die verraad dat deze jager zich hier verstopt heeft.

Voor we het willen, is het alweer tijd om terug te rijden naar Arusha. Hier verblijven we in een hotelletje aan de rand van de stad.

Dag 10 Aruha National Park

De laatste dag van onze safari alweer. We gaan naar Arusha National Park, een park dat over het algemeen als de minst bijzondere wordt gezien van de vijf noordelijke parken. Het is bewolkt, koud en het begint te regenen. Het leuke van dit park is dat je mt. Meru (de 2^e hoogste berg van Tanzania) goed kunt zien en dus bijzonder mooie foto’s kunt maken, maar die ligt achter een dik pak wolken.

Op dat soort momenten twijfel ik altijd aan mijn reisplanning. Bij ons thuis bedenk ik alles en Marcel vertrouwd erop dat ik goede keuzes maak. Zoals dus de keuze voor parken dichterbij in plaats van verder weg. En de keuze om toch ook een dagje Arusha National Park te doen omdat we dan in alle vijf de parken zijn geweest, wat mij wel leuk leek voor een blog over safari in Tanzania.

Het eerste uur is ook weinig boeiend maar gaandeweg wordt het park steeds leuker. We zien ontzettend veel apen. Hele groepen bavianen die de weg in hebben genomen maar ook blue monkeys en colobus apen met een prachtige witte staart. De giraffen komen hier echt heel dicht bij de auto en er zijn enorm schattige baby girafjes.

We zien verse olifanten poep en ruiken olifanten maar lijken ze net elke keer gemist te hebben. Tot we terug gaan en op nog geen twee honderd meter van de uitgang naast de weg een troep mannetjes olifanten zien in gevecht. Slagtanden slaan tegen elkaar aan er wordt met oren gewapperd en de baas maakt zich groot waardoor de andere afdruipen. Om even later weer opnieuw te beginnen. Zo gaaf om deze machtige dieren hun natuurlijk gedrag te zien van zo dichtbij.

Wat een prachtige ervaring, we hebben genoten van zowel Zanzibar en van onze safari maar Tanzania heeft nog meer in petto. Lees hier het reisverslag deel 2 Tengeru, Usambara mountains en Dar es Salaam.