Interview: Wereldreis met 3 (leerplichtige) kids, in 4 maanden door Zuid-Amerika, Oceanië en Azië

In onze interview rubriek spreken we regelmatig inspirerende gezinnen die een bijzondere bestemming hebben bezocht of een lange reis hebben gemaakt. Dit gezin deed beide, met drie kids (waarvan twee leerplichtig) in vier maanden door Argentinië, Uruguay, Chili, Paaseiland, Frans-Polynesië, 5 dagen Nieuw-Zeeland, Australië Oostkust, Bali en Maleisië. Een geweldige reis maar met uitdagingen zoals een ziekenhuisbezoek en een bestemming die vanwege een negatief reisadvies opeens niet meer kon.

Een wereldreis komt nooit uit

Wij zijn Ilse en Hidde en hebben van januari t/m eind mei rondgereisd met onze drie zoons Vesper (2), Kenzo (5) en Bosse (7).

We hebben zelf voor de kinderen geboren werden al veel van de wereld gezien. Met onze 2 zoons zijn we ook al eerder een maand gaan reizen door Vietnam en Cambodja. Dit beviel erg goed en mede daarom wilden we graag een wereldreis maken met onze (inmiddels 3) zonen.

Zo’n wereldreis is iets wat eigenlijk nooit goed uitkomt met werk, school etc. Om die reden hebben we gekeken naar de beste combi voor de kinderen, voornamelijk rekening houdende met hun school. Wij wilden absoluut niet dat er achterstand zou ontstaan en wij vonden het belangrijk dat de kinderen bij terugkomst gewoon met hun klasgenoten mee over zouden gaan. Onze oudste zoon, Bosse, zat in groep 4, waar je echt wel serieus met school bezig bent. In zijn jaar waren er twee meetmomenten, een cito-toets begin januari en eentje begin juni. Daarom was het voor ons logisch om de reis van januari tot en met eind te plannen.

Voor onze zoon Kenzo was dat ook handig. Hij zat nog in de kleuterklas en als late leerling heb je toch altijd dat je langer dan een jaar in groep 1 zit.

Leerplicht? Wij wachten de oproep van het openbaar ministerie af

“Hoe krijg je dat voor elkaar met 2 leerplichtige kinderen op reis te gaan?” Eigenlijk niet! Wij vonden het zeer belangrijk om open en transparant te zijn. Wij zijn eerst in gesprek gegaan met de school of ze ons konden helpen met de leerstof, boeken etc. De school vond ons idee erg leuk en heeft ons enorm geholpen met kopieën van leerstof. Zonder hen was het echt moeilijker geweest om de kinderen les te geven.

Maar de school is niet bevoegd om toestemming te geven en ze moeten melden dat de kinderen niet op school zijn. We hebben vooraf aan de reis meerdere keren gebeld met de leerplichtambtenaar van onze gemeente. Ze snapte dat wij dit nu wilden doen als gezin, maar zag geen mogelijkheid waarop zij ons een akkoord kon geven.

Zij gaf nog wel als tip dat veel gezinnen er daarom noodgedwongen voor kiezen zich uit te schrijven. Dit is echter ook geen waterdichtplan en kan weer gedoe geven met verzekeringen zoals opstal, inboedel en zorgverzekering.

Wij hadden wel twee casussen gehoord van gezinnen die wel akkoord hadden van de LPA, maar uiteindelijk wilden ze ons nooit dit bewijs overleggen. Oftewel, in andere gemeentes wordt naar ons idee ook geen toestemming gegeven, maar wordt door de leerplichtambtenaren een oogje dichtgeknepen.

Wij vonden het belangrijk dat mochten wij in dan toch in de rechtszaal komen te staan, dat wij kunnen uitleggen dat wij altijd open en transparant zijn geweest en niet hebben gelogen. Wij vinden dat wij in de geest van de leerplicht hebben gehandeld maar uiteraard niet in de geest van de schoolplicht. Elk kind heeft recht op onderwijs en dit vinden wij belangrijk, alleen kregen onze kinderen dat nu niet op school maar telkens op een andere plek. Waarbij ze soms het geleerde zelfs direct konden toepassen. Wij zijn bij terugkomst formeel verhoord door de leerplichtambtenaar en zijn in afwachting of en wanneer wij worden opgeroepen door het openbaar ministerie.

Voorbereiding voor vertrek

Je moet best veel voorbereiding doen voordat je op wereldreis gaat. Naast de school was ons werk ook erg belangrijk. We zijn beide vroeg in gesprek gegaan met onze werkgevers en hadden het geluk dat er in de CAO’s staat dat je eens in de vijf jaar een sabbatical mag aanvragen. Uiteraard moet dat dan nog wel geregeld worden met collega’s en leidinggevende. Wij hebben hiervoor deels vakantiedagen en deel ouderschapsverlof opgenomen.

Wij vonden het ook fijn dat ons huis bewoond was, dus we hebben dit voor vier maanden verhuurd. Dit konden we regelen via een verhuurmakelaar. Dat is ook fijn voor de inkomsten, maar let op dat je voor die periode wel je inboedelverzekering moet veranderen.

Veel landen in vier maanden?

Toen wij besloten dit te doen, dachten wij: “Waar kom je niet zo snel in vier weken tijd?”. En dat was de STILLE OCEAAN!

Die bestemming stond dus vast. We wilden naar Paaseiland en naar Frans-Polynesië. Wat een fantastisch gebied en nog best rustig qua toerisme. Daarvoor hebben we dus Argentinië gepland, even Buenos Aires en een stukje Uruguay (ligt toch tegenover elkaar) en daarna vooral het Noord-Westen van Argentinië en het Noorden van Chili. Ook super mooi. Eigenlijk kun je het zo zien dat we een maand in Zuid-Amerika zijn geweest, een maand in de Stille Oceaan, een maand in Oceanië en een maand in Azië. Het waren weliswaar veel landen, maar je moet je ambities met kinderen laag houden en je voornemen dat je vast nog een keertje terugkomt.

Verrast door Noord-West Argentinië en de Atacama woestijn

Noord-West Argentinië en Atacama woestijn hebben ons echt verrast. Wat een landschappen, echt ongelofelijk. Je voelt je als mens heel nietig in deze grootse, rustige omgeving. De grote hoogtes die je hier passeert zijn toch ook bijzonder. Hier hebben wij of de kinderen overigens geen last van gehad.

Maar nog mooier dan dit was toch wel Frans-Polynesië. Iedereen heeft vast wel eens gehoord van Bora Bora. Het is alleen wel erg toeristisch maar gelukkig zijn er in dit gebied nog heel veel andere mooie eilanden. Wij hebben Maupiti, Rangiroa, Tahaa en Tikehau bezocht (alleen de namen al!). De laatste en de eerste zijn heel rustig.

Er zijn ook bijna geen faciliteiten op deze kleine atollen. Dus de keuze voor accommodatie en maaltijden is beperkt. Maar om met kleine vliegtuigjes hier tussen de eilanden te vliegen is echt fantastisch. Het is een mooi gebied. ’s Ochtends vanuit je bungalowtje het strand op stappen en met een kano vroeg op stap om schildpadden, roggen en haaien te spotten is natuurlijk fantastisch, zeker voor de kids. Op Maupiti moesten we ook ons eigen ontbijt plukken (mango, stervrucht, kokosnoot).

De aanslag in Sri Lanka

We zouden eigenlijk naar Sri Lanka gaan en waren al bezig met het boeken van de hotels. Vier dagen voordat we zouden vertrekken vond daar de aanslag (met Pasen) plaats. Wij hebben eerst ons ticket verzet, wat gratis kon met onze round-the-world ticket. We merkten dat het lastig is om echt te besluiten hele andere route te plannen als je ook al zo je zinnen op een bestemming hebt gezet. Het hielp ons eigenlijk wel dat er een negatief reisadvies kwam, die de keuze voor ons maakte. Natuurlijk werden we via onze Whatsapp ook overladen met ongeruste mensen uit Nederland. 

Uiteindelijk hebben we er toen voor gekozen om wat langer in Maleisië te blijven, wat natuurlijk ook geen straf was en zijn we naar het zuiden van Thailand gegaan. Wij waren ooit al in Thailand geweest en wisten dat het reizen hier makkelijk is. Het zuiden kenden we echter nog niet. Het was voor ons dus echt wel even lastig om het roer om te gooien maar uiteindelijk hebben we ook bijzondere plekken gezien, zoals Penang en Railey Beach.

En dan heeft je kind een gebroken arm

Onze zoon Kenzo viel na 3 weken op reis in het Noorden van Argentinië van de wip af. Als snel bleek hij een s-bocht in zijn pols te hebben en zag je dus duidelijk dat zijn arm was gebroken.

Dat is wel een moment waar we achteraf misschien wel het meeste van geleerd hebben. Alles komt altijd wel goed, ook aan de andere kant van de wereld. Misschien niet naar onze maatstaven, maar geregeld wordt het wel.

Wij snappen best een beetje basis-Spaans maar medisch jargon is echt anders. De doktoren in het ziekenhuis spraken geen Engels en uiteindelijk is er veel gecommuniceerd met Google Translate. Wat overigens soms ook rare vertalingen gaf. Uiteindelijk is er bij onze zoon een externe pin ingezet en die moest 6 weken blijven zitten met dik gips om bijna zijn gehele arm. Na drie nachten ziekenhuis, vanwege antibiotica, konden wij weer door en moesten wij na een week in de hoofdstad van Chili checken of de pin nog op zijn plek zat. Hier kreeg Kenzo iets beter gips en een goede mitella. Toen zaten we dus een maand in Frans-Polynesië waar je eigenlijk alleen maar kunt zwemmen. Maar zijn gips mocht niet nat worden. We hebben wat gerommeld met zakken en andere spullen zodat Kenzo af en toe met de roggen kon zwemmen. Kenzo hebben we niet horen zeuren. 

In Nieuw- Zeeland hebben we wederom een check gehad en in Brisbane is de pin uit zijn arm verwijderd. Waarbij hij nog een nacht in het ziekenhuis moest blijven. Eigenlijk merk je gedurende dit soort momenten dat je het gewoon regelt en dat het moet gebeuren en dat je er steeds makkelijker in wordt. Maar je ziet hier wel dat het heel belangrijk is om je zorgverzekering te hebben, nog een reden waarom we blij zijn in Nederland ingeschreven te zijn gebleven.

Achteraf blijkt jammer genoeg wel dat we door de ziekenhuisopname van Kenzo de ziekenhuis-bacterie (MSRA) hebben opgelopen. Dat kan zich op verschillende manieren uiten. Zo heb ik zelf een abces gekregen en die moest in Maleisië operatief verwijderd moest worden. Ik moest hier ook een nachtje blijven in het ziekenhuis en ging onder narcose in mijn eentje. Een nare ervaring om zelf in een taxi te stappen om geopereerd te worden in een vreemd land en man met drie kids achter te laten in een drukke stad.

Nou denk je misschien dat het allemaal heel erg klinkt, maar toch zouden we het zo weer doen. Als je dit doorstaat als gezin dan kun je de hele wereld aan, dat is wel gebleken.

Leeftijdsverschil was geen issue

Het leeftijdverschil tussen onze kinderen was geen probleem. Dieren zien in het wild of dierentuin vinden alle drie de kinderen leuk. We waren ook altijd op zoek naar leuke speeltuintjes. Ook hadden we vaak hotels met zwembaden erbij. De jongste sliep vaak nog in de middag, wat dan weer een mooi moment was om onze oudste zoon Bosse les te geven. Of voor een van ons om iets te doen met Kenzo.

Zorg dat je goed verzekerd bent

Mijn belangrijkste tip voor andere gezinnen die ook een wereldreis willen maken is: Zorg dat je goed verzekerd bent. Weet wat je moet doen als je medische hulp nodig hebt. Je gaat er niet vanuit, maar een ongeluk zit in een klein hoekje.

Een andere praktische tip is dat we voor al onze kinderen een koffertje hadden met een stepje. Hier mochten zij hun speelgoed in meenemen. Deze stepjes waren een uitvinding. Wij gebruikte deze ook in de grote steden zodat ze niet de hele stukken hoefde te wandelen. Speelgoed kan je altijd onderweg kopen, altijd leuk. Neem een boekje mee waar ze een dagboekje van kunnen maken met plak en knip werk van folders die je overal vindt. Dit is leuk om later te zien en werd ons als tip meegegeven door de kleuterlerares.

Verder is het vooral belangrijk om korte reisafstanden te hanteren en elke keer een paar dagen op dezelfde plek te blijven, daarmee kom je in een goed hanteerbaar ritme. Eigenlijk probeerden we de reis naar de volgende bestemming tot een halve dag te beperken. Alleen de eerste en laatste vlucht waren echt langer. Het is ook fijn om een goed appartement of hotel te hebben. Wij vonden het als ouders prettig om ’s avonds wanneer de kinderen sliepen ook nog een plekje te hebben. Ook zochten we plekken waar de kinderen veilig konden spelen of konden zwemmen.

Oja, en voor degene die het interesseert, onze kinderen zijn gewoon overgegaan naar groep 5 en groep 2 🙂

Meer lezen over deze reis kan op dit polarsteps account. Alle foto’s in dit blog zijn eigendom van de familie.