Yes, we gingen naar Georgië! Hoewel we ook de afgelopen (bijna) twee jaar mooie reizen hebben gemaakt, misten we (of misschien ik nog wel meest) toch echt wel dat gevoel dat verre reizen geven. Het onbekende, exotische en onverwachte wat je in Europa toch niet echt hebt.
Nu het weer een beetje mocht en enkele landen weer open waren voor Nederlanders, leek het mij dan ook heerlijk om wat verder weg te gaan. Uiteindelijk hebben we maar één week, dus te ver is ook niet handig. Jordanië stond heel lang bovenaan de lijst, maar op het moment dat we durfden te boeken (zo’n 2 weken voor de herfstvakantie), waren de ticketprijzen tot belachelijke hoogtes gestegen. Ik keek naar andere landen en Georgië leek aan alle wensen te voldoen. Rechtstreekse vlucht, niet te ver vliegen (4,5 uur), niet te veel tijdverschil (2 uur), nog goed genoeg weer in de herfstvakantie, genoeg te doen voor een week zonder enorme afstanden te moeten reizen en als Nederlander zonder al te veel gedoe welkom.
We boekten dus ons ticket, maar jammer genoeg begonnen vlak daarna de cijfers weer te stijgen en moesten we alsnog een extra PCR-test doen om terug naar Nederland te vliegen. Ook als je gevaccineerd bent, voor kinderen onder de 12 hoeft dat niet. Nu letten we altijd goed op, maar hierdoor natuurlijk nog eens extra goed.
Herfstvakantie in Georgië
Dag 1: Vlucht naar Tbilisi
Vroeg opstaan, want we moeten om 7:00 uur al in de trein zitten. Op Schiphol is het druk, echt razend druk. Uiteindelijk hebben we nog maar een half uurtje na alle controles voordat het boarden start. De vlucht zelf is met Georgian Airways, daar kan ik kort over zijn. Wat een slechte service zeg. Een klein bekertje water, dat is wat je krijgt en meer niet. Ik snap best dat het een ouder toestel is en geen entertainment heeft, maar je zou toch wel eten en drinken kunnen aanbieden. Het is nog wel een codeshare met KLM.
Op het vliegveld worden onze paspoorten en ook onze vaccinatiebewijzen (niet de app, want daar doen ze hier niet aan, maar een papieren bewijs) gecheckt. Daarna stappen we in de taxi. De zon gaat al onder en in de schemering komen we aan bij ons hotel.
Onze dochter is nogal vervelend na een dag hangen in de trein, op het vliegveld en in het vliegtuig. Dus we besluiten toch nog even een klein rondje door de stad te lopen. Even de benen te strekken. Dat helpt direct. Daarna is het tijd om iets te eten. Ik heb dit wat luxere hotel (4 sterren, 75 euro per nacht, enorme vierpersoonskamer) bewust gekozen vanwege het restaurant met terras op de bovenste verdieping. Lekker eten met uitzicht en daarna slapen en chillen. Zo’n vliegdag is altijd vermoeiend.
Dag 2: Tbilisi
Onze eerste volle dag en wat is het een heerlijk weer. We zijn natuurlijk wat later wakker vanwege het tijdverschil, maar in de ochtend is een T-shirt prima. Later op de dag gaat het zelfs richting de 23 graden.
We lopen naar de kathedraal die niet ver van ons hotel ligt en waar net een dienst bezig is. Er staat een bordje met “niet fotograferen” (of bedoelen ze met flits), maar ik zie zoveel mensen het doen dat ik toch ook maar een paar foto’s maak. Onze dochter kijkt aandachtig en vind het maar wat boeiend. Het valt me alleen op dat ze constant aan haar hoofd loopt te krabben.
We lopen naar buiten en ik ga het toch maar even checken. Achter haar oor zie ik de beten al en na wat pluizen ook de beestjes. Luizen, hè bah. We gaan terug naar het hotel, waar we met Google Translate het Georgische woord voor luizenshampoo opzoeken. Dan op zoek naar een farmacie op een zondag, dus het was even spannend, maar gelukkig zijn ze open. We krijgen ook nog een Belgisch middel, dan kunnen we precies lezen wat we moeten doen. Terug naar het hotel, spul 15 minuten in laten trekken en dan hopen dat het genoeg is. Bij een luizenkam ging er geen belletje branden en die zat ook niet in de verpakking.
Omdat het vandaag de mooiste dag is wat betreft het weer, kiezen we voor buitenactiviteiten. Normaal gesproken zou ik liever eerst wat meer cultureels doen, maar het wordt dus een kinderdag. We gaan met de funiculair omhoog naar het Mtatsminda park. Op de heuvel hebben we een geweldig uitzicht over de stad en er is hier een soort pretpark. Je betaalt per attractie, meestal 5 GEL (ongeveer €1,40). We kopen een pasje waar we €20 opzetten en we zijn hiermee de rest van de middag zoet. Onze dochter heeft in ieder geval een geweldige dag gehad.
Een van de dingen die ons gisteren tijdens de avondwandeling is opgevallen, is de ballon boven de stad. Ik had het gegoogeld en het bleek helemaal niet zo duur te zijn (38 euro voor ons drietjes), mede door een promotie actie die ze op dit moment hebben. Als we helemaal klaar zijn met alle attracties gaan we weer terug naar beneden en ik stel voor nu de ballon te proberen.
We moeten een half uur in de rij staan en dan zijn we aan de beurt. Wat een timing, twee minuten voor we opstijgen start de verlichting boven de stad op. Echt een prachtig uitzicht! Heel tof om een een keer mee te maken.
Na de grote en late lunch eerder die dag hebben we niet heel veel honger. In plaats daarvan duiken we de uitgaanswijk van Tbilisi in en vinden een terrasje waar we nog een taartje eten. Een toetje als avondeten is zo slecht nog niet.
Dag 3: Tbilisi naar Kazbegi via Mtscheta
Ook vandaag starten we nog redelijk rustig op. Even ontbijten en dan uitchecken bij dit fijne hotel. Om 10.00 uur worden we opgehaald door Mikhail, onze chauffeur voor de dag. We willen naar Kazbegi. Dat kan met het openbaar vervoer, maar dan mis je alle mooie stops op de route.
Je kunt in Georgië een auto huren, maar ik had gelezen dat rijden hier nogal heftig is. Een georganiseerde tour kan ook, maar is met een gezin van drie best duur. Toen kwam ik via een blog van iemand die in Georgië woont de tip Go-Trip tegen. Je huurt hier een auto met chauffeur (je kunt kiezen voor iemand die Engels spreekt) en kunt dan zo vaak stoppen als je wil.
Ideaal en ik heb zelfs van tevoren al aangegeven dat we een route willen doen via Mtscheta en via Dzjvariklooster, waar dan in de prijs ook rekening mee is gehouden.
Het eerste stuk Tbilisi uit is pittig, ik snap direct waarom zelf rijden hier een uitdaging is. Van alle kanten auto’s, knipperlichten gebruiken ze niet. Remmen, optrekken en weer keihard remmen. Onze dochter is al snel misselijk, dus ik probeer haar te helpen. Rechtop zitten, goed naar buiten kijken, ramen open en een beetje afleiding. Ondertussen maakt Marcel een gezellig praatje met onze chauffeur.
Het duurt voor mijn gevoel eindeloos lang voor we de stad uit zijn en dan vlak daarna zijn we al bij de eerste stop.
In dit plaatsje staat een mooie oude kerk die op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Onze chauffeur loopt mee en geeft wat extra informatie. Net alsof we een gids hebben, luxe hoor! Ook laat hij ons wat traditioneel snoep proeven: walnoten aan elkaar geregen met een kaarsenlont en daaromheen een zoete laag van honing of granaatappel.
Onze volgende stop is maar een klein stukje rijden, namelijk het Dzjvariklooster op een heuvel. Je hebt hier een supermooi uitzicht en ook bijzonder om te zien, is dat twee rivieren van heel verschillende kleuren samenkomen.
Dan is het een stuk rijden naar de volgende stop: het fort van Ananuri. Ondertussen is de route steeds mooier geworden met fantastische herfstkleuren. We maken nog wat korte fotostops en stoppen voor een langere lunch stop bij restaurant Korbuda, dat bekend staat om de traditionele khinkali.
Hier merken we al dat het een stuk koeler is geworden. Jammer genoeg is het weer ook omgeslagen. Een beetje regen en er komt een dikke mist opzetten, waardoor we geen uitzicht hebben als we Kazbegi inrijden. We moeten dus nog even wachten op de beloofde fantastische uitzichten. Gelukkig blijven we hier twee nachtjes.
De ontvangst bij het hotel Kazbegi 1963 is nogal vreemd. Niet leuk, zeker niet omdat ik dit mede had gekozen vanwege de lovende reviews over vriendelijke eigenaren en leuke dieren om mee te spelen.
We eten bij Room Hotel, het meest luxe hotel van de stad, maar het restaurant is voor iedereen toegankelijk en verassend betaalbaar.
Dag 4: Kazbegi
Deze ochtend zijn er mensen die wat woordjes Engels spreken. Misschien verklaart dat de vreemde ontvangst gisteren. Toen was er alleen een oudere vrouw. We krijgen een koffie en onze dochter speelt met de konijnen in de tuin.
Het is helaas nog steeds enorm mistig, dus we doen het rustig aan. We komen hier om te wandelen, maar de bergen verstoppen zich nog steeds in de wolken. Zodra er iets meer te zien is van het dal om iets na 10.00 uur gaan we toch maar op pad. Ons doel is de Gergeti Trinity Church. Je kunt je hier ook met een jeep of een paard naar toe laten brengen, maar het is ook een mooie wandeling. Er zijn verschillende routes die je kunt lopen, maar ik had wat gelezen over een mooie route en die al in mijn telefoon gezet.
Eerst een pittige klim door het dorp waar we direct gezelschap krijgen van een hond die trek heeft in de hotdog die we voor onze dochter hebben gehaald als ontbijt. Er zijn ontzettend veel straathonden in Georgië. De meeste doen niks, maar het is toch irritant dat zo’n beest het duidelijk voorzien heeft op je eten. Als de hotdog op is, gaat de hond er ook vandoor.
We lopen door de bergen in. Wanneer we zien dat het een beetje opentrekt, nemen we snel een pauze. Wow, wat is het hier mooi! Voor het eerst zien we de hoge bergen rondom Kazbegi.
We lopen door en ik moet regelmatig even uitpuffen. Toch wel heel erg dat je acht jaar oude dochter een betere conditie heeft dan jezelf. Die loopt alleen maar lekker door en kijkt rond. Hoewel er zodra de mist weer terug is weinig te zien valt.
Als we aankomen bij het klooster is het tijd voor een tweede pauze. Deze keer moeten we er een half uur op wachten, maar ook dan trekt het even open. We zijn blij dat we zelf naar boven zijn gelopen en alle tijd hebben. In tegenstelling tot de jeep mensen, die vaak maar twintig minuten krijgen. Dan mis je dus gewoon het fantastische uitzicht.
We lopen via een andere route weer terug, maar klimmen eerst nog een stuk omhoog naar een uitkijkpunt. Als we nog een aantal uur door zouden lopen, kom je bij de gletsjer en kom je in Rusland terecht. Hemelsbreed zijn we helemaal niet ver van de grens, maar als je moet lopen ben je natuurlijk wel een stuk langer onderweg. Ook hier pikken we weer een hondje op, maar wel een gezellige deze keer. Tot groot verdriet van onze dochter gaat die even later ervandoor met andere mensen. Misschien denkt die daar wel wat eten te kunnen scoren.
De weg omlaag gaat via heel veel trappen. Dit lijkt de officiële wandelroute te zijn, want er zijn ook bordjes die de afstand aangeven. Omlaag prima te doen, maar ik ben blij dat we de andere mooiere route omhoog hebben gelopen.
Onderweg zijn er geen mogelijkheden om wat te eten. Wel komen we een keer langs een punt waar je eventueel je bidon kunt vullen. We hadden zelf snacks mee en terug in het dorp eten we een kleine, late lunch. Vanaf het hotel en weer terug was het bijna 12 kilometer en 637 hoogtemeters.
De rest van de middag doen we niet zoveel. Even chillen: ik tik dit verhaal, Marcel doet een dutje en onze dochter kijkt wat filmpjes op de tablet. Voor het diner zoeken we weer het Rooms Hotel op. Wat een mazzel hebben we gehad met de paar opklaringen die er waren, want in de middag zakt de mist flink en de bergen blijven de rest van de dag weer verborgen.
Dag 5: Kazbegi naar Tbilisi
Niet echt lekker geslapen, want er waren andere gasten die al om 5.30 uur met deuren begonnen te slaan. Uiteindelijk nog wel weer in slaap gevallen. Wanneer we dan eindelijk het gordijn open doen, zien we een witte wereld. Een dun laagje sneeuw ligt over Kazbegi heen. Jammer genoeg hangt er ook vandaag een dikke laag mist over Kazbegi heen. De bergen blijven verstopt. Ik ben dan ook extra blij dat we gisteren nog wat opklaringen hadden.
We gaan weer terug naar Tbilisi. In eerste instantie waren we van plan een marshrutka te nemen. Dat zijn minibusjes die hier de functie hebben van een reguliere bus. Erg goedkoop met 13 GEL (ongeveer 4 euro) per persoon. Als we daarheen lopen, stopt een man ons met de vraag of we geen taxi willen naar Tbilisi. De hele taxi voor 130 GEL (ongeveer 37 euro). Normaal reizen we graag met het openbaar vervoer, maar nu de besmettingscijfers de afgelopen dagen echt enorm uit de pan schieten hier (richting de 6000 besmettingen per dag, dus 1,5 per 1000 personen loopt nu per dag de ziekte op) voelt het niet heel lekker om met 16 mensen vier uur in een minibusje opgepropt te zitten.
Dan betalen we liever 25 euro meer en lopen we een stuk minder risico. Het wordt dus de taxi. Bijkomende voordelen zijn extra veel ruimte, we vertrekken direct en we kunnen ook nog even stoppen op twee mooie fotoplekken langs de route. We komen erachter dat de mist blijft hangen in Kazbegi tussen de bergen. Eenmaal over de pas heen schijnt aan de andere kant de zon. We hebben dan ook weer een hartstikke mooie autorit.
Om 14:00 uur zijn we in Tbilisi. Even inchecken bij ons appartementje, snel lunch pakken en dan de stad in. We nemen de kabelbaan naar het fort. Het fort zelf stelt niks voor, wat oude muren en meer is het niet. Achter het fort in de vallei liggen de enorm uitgestrekte botanische tuinen. Hier maken we nog een mooie rondwandeling. Ook komen we langs de badhuizen van Tbilisi en een tweetal watervallen.
Al dat lopen maakt hongerig, dus we zoeken een restaurant op. Hoewel Georgië een aantal lokale specialiteiten heeft, is het aanbod toch wel vrij vergelijkbaar met landen als Turkije en Bulgarije. Je vindt dus veel stukken vlees van het spit, wat komkommers en tomaat erbij plus frietjes.
Dag 6: Tbilisi
Vandaag beginnen we de dag leuk (not) met een PCR test. Die hebben wij (vanaf 12 jaar) nodig om terug naar Nederland te mogen vliegen, ook al zijn we volledig gevaccineerd. Er zijn hier echt enorm veel locaties waar dat kan en we zien zelfs stuntprijzen met testen. We gaan toch maar naar een van de duurdere (als in 20 euro per persoon) locaties die op de site van de Nederlandse overheid wordt genoemd als opties in Georgië.
We worden getest en op basis van onze paspoorten worden ook alle gegevens zoals e-mail adressen opgehaald die we van tevoren hebben ingevuld toen we Georgië inkwamen. Dan is het wachten op de uitslag, die kunnen we een dag later ophalen. De uitslag moet op papier om te mogen vliegen.
Verder maken we er een vrij rustig dagje van. We gaan naar het National Museum met een interessante archeologische collectie (vind ik) en naar de National Gallery met mooie schilderijen (vinden man en dochter). Alle hoogtepunten van de stad hebben we inmiddels wel gezien en we hebben niet heel veel zin in de dierentuin (slechte reviews over zielige dieren) of het Etnografisch Museum (best ver om te komen). Dan maar uitgebreid lunchen, nog wat kerkjes bekijken en spelen in de speeltuin. Daarna nog even chillen op de kamer.
Is dit nou hoe vakantie voelt? Haha. Als fulltime reisblogger probeer ik normaal elke minuut op reis nuttig te benutten.
Dag 7: Tbilisi – David Garedzja klooster – Sighnaghi – Tbilisi
Eerst even wat praktische zaken regelen, vanaf 8:30 kunnen we onze officiële uitslag ophalen (zoals verwacht negatief). We hadden gisteren al wel een e-mail gekregen, maar er is ons door het bureau verteld dat je om te vliegen een papieren bevestiging nodig hebt.
We hebben vandaag gekozen voor een toertje, wederom met een privé taxichauffeur. Er zijn verschillende plekken die vanuit Tbilisi als dagtour te bezoeken zijn. We bedachten dat we wel naar het David Gareji klooster wilden en de Rainbow Mountains. Met lunch erbij zouden we dan weer op tijd terug zijn om nog lekker te eten in Tbilisi.
De kloosters liggen op (of over) de grens met Azerbeidzjan. We hadden wel gelezen dat door onenigheid over de grens een deel niet te bezoeken zou zijn. Wanneer we er aankomen bekijken we een klooster, best aardig en beginnen dan de klim de berg op. Hier zou je op zijn minst mooi uitzicht moeten hebben over een ander klooster en over een aantal grotten. Erg ver komen we niet, want we worden door een soldaat met een mitrailleur terug gehaald. Oké, dat is wel een tegenvaller, want nu zijn we wel heel snel uitgekeken.
Net als dat de Rainbow Mountains (bergen in verschillende kleuren) ook best aardig zijn, maar nou ook niet de anderhalf uur die we hebben gereden om hier te komen waard.
Onze chauffeur van vandaag heeft gelukkig nog een aantal mooie suggesties. En zo zijn we in plaats van een halve dag toch opeens een hele dag onderweg. Ook niet erg, want we hebben boeiende gesprekken. Onze chauffeur blijkt elf jaar (illegaal) in Nederland gewoond te hebben. Sinds 2004 is hij alweer terug in Georgië, maar hij spreekt echt nog heel goed Nederlands. Leuk voor onze dochter. Bovendien krijgen we nu echt heel veel informatie over hoe het nu echt is om hier te wonen en de (politieke) situatie van het land.
De natuur in dit gebied waar we nu zijn is weer totaal anders. We rijden door de woestijn, maar gaan daarna door naar de wijnregio. We bezoeken het stadje Sighnaghi en wanen ons echt in Italië. Zo mooi gelegen en met die witte bergtoppen erachter. We lunchen met veel traditionele gerechten en kijken onze ogen uit. Ook hier bezoeken we nog een klooster en beklimmen we een oud fort. Er is nog meer te doen zoals ziplinen, een museum en rondrijden in een buggy, maar daar hebben we nu helaas geen tijd voor.
Voor we weer terug zijn in Tbilisi stoppen we nog bij een wijnfabriek voor een rondleiding en tour. Nou waren we toch al van plan wat Georgische wijnen mee te nemen, dus dat komt mooi uit. Ze hebben hier echt wijnen met hele aparte smaken en niet alles vinden we even lekker, maar een aantal wijnen vonden we wel echt bijzonder en lekker.
Uiteindelijk was het wel echt een hele lange dag en is het al donker als we terug zijn in Tbilisi. Dan moeten we nog de tassen inpakken en die laatste uitgebreide gezellige maaltijd komt er dus niet meer van. Als ik achteraf één ding anders zou doen, dan zou ik het zo gepland hebben dat we deze tour een dag eerder hadden gedaan. Dus: na de test vertrekken naar Sighnaghi en dan de volgende dag pas weer naar Tbilisi reizen.
Dag 8: Tbilisi
Onze laatste dag in Georgië. Hoewel, een dag kan je het niet echt noemen. Om 3:45 uur gaat de wekker en een half uur later worden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Om 7:00 uur vertrekken we weer terug naar Nederland na een fantastische week!
Uiteraard volgen er nog meer uitgebreidere blogs over Georgië met kinderen. Lees bijvoorbeeld ons blog over Kazbegi en de Georgian Military Highway.
