Voor de meeste mensen is het verhaal van Nazareth, het verhaal van Jezus en zijn ouders. Religieuze toeristen schuifelen achter hun gids aan. Ze parkeren zo dicht mogelijk bij de Basiliek van de Aankondiging in Nazareth. Ze haasten zich naar binnen en verlaten de stad ook zo snel mogelijk weer.
Ook ik trapte in de valkuil om te denken dat Nazareth niet meer was dan een paar kerken. Als ik een ding anders zou kunnen doen aan mijn rondreis door Israël dan zou ik meer tijd in Nazareth plannen. Ik had er een avond en een ochtend en vol spijt vertrok ik daarna weer. Want het verhaal van Nazareth is zo veel meer dan de kerken. Als zelfstandige toerist word je met open armen verwelkomd door de bewoners. Ze nemen je mee in de verhalen en geschiedenis en je kunt je onderdompelen in geuren en smaken.
Nazareth, “Arabische” hoofdstad van Israël
Nazareth is de grootste Arabische stad in Israël. Het merendeel van de inwoners is moslim of christen. Dat zie je bijvoorbeeld terug in enkele van de mooie historische huizen in de stad.
Ik sliep in een van die huizen, gebouwd in de 18e eeuw door een rijke familie. Het cederhout en het marmer kwam uit Turkije, een Libanese artiest maakte de muurschilderingen en de tegels kwamen uit Frankrijk. Het huis bleef bestaan in tijden van voor- en tegenspoed en tijdens deze tumultueuze tijd bleven de bewoners waar ze waren, ook al wisselde Nazareth meerdere keren van land.
De grootste ramp trof het huis in 1980 toen er per ongeluk brand ontstond. Opa wist het huis te redden maar liet zelf het leven. Oma bleef nog lang in het huis wonen maar de wijk verpauperde steeds meer en drugdealers en zwervers namen de wijk over. Toen oma ook overleed bleef het eens zo fiere huis leeg staan.
Het huis, de Fauzi Azar Inn, genoemd naar opa, is nu één van de Abraham Hostels in Israël.
Dit succesverhaal kwam zeker niet zomaar tot stand. De zeer vriendelijke eigenaresse en kleindochter van opa zal je er graag over vertellen. Hoe ze tien jaar geleden dacht dat een jonge jood die een hostel in Nazareth wilde beginnen vast een spion moest zijn of een gek. Niemand kwam naar Nazareth, de bussen dropten hun toeristen en verdwenen zo snel mogelijk weer. De argwaan van de bevolkingsgroepen, dat iemand uit Nazareth zich geen volwaardig burger voelt van de staat Israël. Hoe ze elkaar toch langzaam leerde vertrouwen, hoe het huis een hostel werd en steeds meer individuele reizigers Nazareth ontdekken.
De geuren en kleuren van Nazareth
In je reisgids kan je alles vinden over de kerken in Nazareth. Natuurlijk de Basiliek van de Aankondiging op de plek waar Maria door de engel verteld werd dat ze zwanger zou worden van Gods zoon. Maar ook de vele andere kerken zoals de Salesian kerk. Na de 250 traptreden omhoog te hebben gelopen heb je uitzicht over Nazareth.
Maar wat je niet kan vinden in een boekje is het echte kloppende hart van Nazareth. Wat je moet voelen en ervaren en geen reisgids je kan vertellen zijn de geuren, kleuren en smaken. Elke ochtend wordt er door de Fauzi Azar Inn een gratis wandeltocht georganiseerd. Een tocht die bewust niet naar religieuze plekken gaat.
We openen een van de vele groene deuren in de smalle straatjes en hierachter gaat een oude molen schuil. Een Duitse familie maalde hier ooit het graan. Nu kan je kruiden krijgen, te veel om te kennen. Noten, gedroogd fruit, snoep je kunt hier niet weg gaan met een paar zakken vol.
Even verderop duiken we de souq in waar de vriendelijke verkopers niet zoals de in Jeruzalem hun waren opdringen. In plaats daarvan krijg ik spontaan een zoete sappige vijg aangeboden wanneer ik vraag een foto te mogen maken.
Overal zijn de mensen even vriendelijk en leggen je met plezier uit wat ze maken. In Nazareth ligt de traditionele zeep naast de moderne shampoo.
Koffie koop je niet in de supermarkt maar bonen uit Colombia en andere landen vinden hun weg en worden hier gemalen. Vervolgens haal je als bewoner je eigen favoriete koffieblend.
Koffie is een serieuze zaak in de meeste Arabische landen. Koffiezaakjes hebben hier de rol die het buurtcafé vroeger had in Nederland.
We stoppen bij een klein weggestopt zaakje en kunnen hier een echte koffie krijgen of een speciaal drankje. Ik kan het bijna nog proeven. Een mix van water, kaneel en walnoten. Ze lekker, zo warm, zo’n geur van geborgenheid.
Je hebt in Nazareth de traditionele koffiezaakjes waar mannen (soms ook vrouwen) hele dagen backgammon spelen. Langzaamaan komen er ook enkele plekjes in Nazareth die zich meer richten op toeristen. Zoals het Liwan Culture Café. Dat is goed want meer inkomsten voor de bewoners betekent ook dat steeds meer oude huizen opgeknapt en onderhouden kunnen worden. De Fauzi Azar Inn is zeker niet meer de enige plek om te slapen in Nazareth maar wat je ook doet, de wandeltour mag je niet missen. Je komt op zoveel plekken die je echt niet zelf kunt vinden.
Voor wie Nazareth met kinderen bezoekt heb ik nog een tip: Nazareth Village. Een nagebouwd dorpje uit de tijd van Jezus waar vrijwilligers er net zo bij lopen als toen. Er is een kinderzone en je kunt deelnemen aan diverse workshops. Je kunt er niet zomaar heen gaan er zijn bepaalde tijdstippen dat je kunt beginnen aan je wandeling door Nazareth Village. Reserveren doe je via de website. Lees ook onze andere artikelen over Israël met kinderen.
Ook naar het Midden-Oosten op vakantie? Zo regel je het!
Mijn Handboek Verre Reizen met Kinderen geeft heel veel praktische tips en inspiratie voor je reis. Wil je de reis zelf organiseren? Ik gebruik altijd Skyscanner om vluchten te vergelijken. Een auto huren doen we graag via Sunny Cars, want dat scheelt gedoe met verzekeren ter plekke. Terwijl we voor accommodatie vaak kijken op booking.com
Geen zin of tijd om het zelf te regelen? Bij Local Hero Travel kunnen ze je helpen. Je boekt via deze Nederlandse reisorganisatie rechtstreeks bij een lokale reisspecialist die ook weet wat gezinnen belangrijk vinden. Terwijl je bij ANWB, Djoser, Sawadee en Koning Aap terecht kunt voor reizen samen met andere gezinnen.