Net als Freek Vonk naar de Sossusvlei

Het is nog aardedonker als we na onze eerste nacht in onze bushcamper wakker schrikken van het geluid van de wekker. Het is nog koud en het kost me moeite uit mijn slaapzak te komen. Help, is dit vakantie? Maar dan realiseer ik me waar we zijn en wat er op het programma staat vandaag. Eén van de bekendste en meest bijzondere plekken van Namibië wacht op ons. We gaan naar de Sossusvlei!

Wat is er te doen in de Sossusvlei

Sjoerd is inmiddels ook wakker, maar Cas verstopt zich in zijn slaapzak. Tot we hem vertellen dat we naar de vallei met de dode bomen gaan waar Freek Vonk ook is geweest. Met onze hoofdlampjes op pakken we alles in en kleden we ons aan. We kamperen op de campsite van Namibian Wildlife Resorts, de enige campsite die binnen de poort van het Namib-Naukluft National Park ligt. Als je hier verblijft, mag je al om 06.15 het park in, zodat je op tijd bent voor de zonsopgang.

We slaan de deur van de camper dicht, doen alle klepjes en vakjes op slot en om 06.10 kunnen we gaan rijden. Althans dat denken we. Als we in het aardedonker wegrijden van ons plekje onder de acaciaboom horen we het geluid van takken op de bovenkant van de auto en lijken we een beetje vast te zitten in het zand. Sjoerd geeft gas bij en opeens horen we een oorverdovend gekraak en gepiep en daalt er een regen van takjes, stof en blaadjes op de auto neer. We kijken elkaar aan en realiseren ons dat we iets enorm stoms gedaan hebben. In onze haast om snel weg te kunnen zijn we één ding vergeten: de daktent naar beneden te halen. We durven een paar tellen niet uit te stappen, want aan de enorme tak op de motorkap te zien hebben we schade.

Sjoerd is uiteindelijk als eerste buiten. Het hele dak zit onder de rommel maar op het eerste gezicht lijkt de tent intact. We proberen zo goed en kwaad als het gaat de ravage te herstellen en de tent in te klappen. In eerste instantie lukt dat niet en als we de verbogen stang aan de achterkant zien, vrezen we even dat dit het eind is van onze trip. Gelukkig lukt het om de boel op zijn plek te krijgen en kunnen we wegrijden.

Eenmaal op weg is het angstvallig stil in de auto. Bij ons allebei giert de adrenaline nog door ons lijf en zelfs Cas snapt dat dit niet het moment is om te kletsen. Hoe stom konden we zijn? Het huilen staat ons nader dan het lachen. Na een paar kilometer zakt de hartslag en besluiten we dat we de schade later opnemen en dat we nu eerst gaan doen waarvoor hier zijn: de Sossusvlei.

Om kwart over 7 komen we aan bij Dune 45. Net op tijd om vanaf de parkeerplaats de zon te zien opkomen. Door onze flaters zijn we niet meer op tijd om de duin op te klimmen. We besluiten dat we tóch naar boven willen, we zijn hier tenslotte toch nu. Vol goede moed beginnen we aan de klim. Dat valt vies tegen! Het losse zand en de helling van de duin zorgt ervoor dat ik de mannen al snel moet laten gaan. Ik klim in mijn eigen tempo, met af en toe een pauze, door naar boven.

Cas verbaast ons allebei door onvermoeibaar helemaal zelf naar de top te klimmen. Als twee Legomannetjes staan ze helemaal bovenop te zwaaien. Het uitzicht is prachtig en even vergeten we onze zorg over de schade aan de auto. We rennen en rollen naar beneden langs de massa Japanners die naar boven zwoegen en schudden op de parkeerplek het zand uit onze schoenen. Daarna rijden we door over de geasfalteerde weg in de richting van de Deadvlei.

Op het bordje aan het eind staat heel duidelijk dat je alleen verder kan met een 4×4. We laten eerst wat lucht uit de banden lopen voor een lagere bandenspanning en beginnen aan de laatste 4 kilometer door het mulle zand. Sjoerd is in zijn element en onze auto doet het uitstekend. In de verte zien we mensen richting een lage duin lopen waarvan we vermoeden dat de Deadvlei daarachter ligt. De wandeling is te overzien, maar hoewel het pas 10 uur is, is de temperatuur inmiddels gestegen tot 29 graden en schaduw is er niet.

Petten op, insmeren met factor 50 en volle waterflessen mee dus. De wandeling is pittig maar het is het waard. Na een klimmetje over de laatste duin kijken we de vallei in. Wat een bizar plaatje! We lopen rond om de boom van Freek te zoeken en verbazen ons ook hier weer over hoe respectloos mensen zijn. Ondanks een duidelijk bord waarop staat dat je bomen niet mag aanraken gaan sommigen er zelfs op zitten! Cas is diep onder de indruk en wil met iedere boom op de foto.

Om de Deadvlei heen liggen de hoogste zandduinen die we tot nu toe gezien hebben hier. We zien dat de grootste, die toepasselijk de Big Daddy wordt genoemd, ook beklommen wordt door enkele durfals. Het uitzicht over Deadvlei moet geweldig zijn en Cas wil wel naar boven, maar dat is ons toch een duin te ver. Na een half uur rondkijken wordt het zo warm dat we besluiten terug te gaan. De wandeling naar de auto is voor Cas net een paar stappen teveel en Sjoerd moet hem het laatste stuk dragen. Dat geeft niet, we zijn supertrots dat hij bijna alles zelf heeft gelopen en geklommen. En dat zonder mopperen! We rijden terug naar de campsite en spotten onderweg nog een groep van wel 25 struisvogels en oryxen staan in de verte. Cas is inmiddels in slaap gevallen achterin de auto en snurkt als een os.

Eenmaal terug zien we dat de boom op onze campsite de aanvaring ook niet ongeschonden is doorgekomen. Er is een enorme  tak naar beneden gevallen die we eerst moeten verslepen voor we kunnen parkeren. Alhoewel de schade beperkt lijkt tot een verbogen stang was dit wel een leermomentje! Toch kunnen we er nu ook wel om lachen. Stel je voor dat de boom er niet had gestaan. Dan was de schade minder maar waren we waarschijnlijk naar Dune 45 gereden met een uitgeklapte tent op het dak. Dan hadden die Japanse toeristen pas echt iets unieks gezien!

Hoogtepunten van Sossusvlei met kinderen

Sossusvlei ligt in het Namib Naukluft Park, het grootste wildpark van Afrika. Het woestijngebied is meer dan 55 miljoen jaar oud en één van de meest onherbergzame gebieden ter wereld. De belangrijkste trekpleisters van dit park zijn Deadvlei, Dune 45 en de Sesriem Canyon. Uitvalsbasis om deze plekken te bezoeken is het dorpje Sesriem, op ongeveer 4,5 uur rijden van Windhoek.

Bij de ingang van het park koop je een permit voor 24 uur. Omdat de beste tijd voor een bezoek aan de zandduinen en Deadvlei ’s morgens of aan het eind van de middag is, staat er vaak al vroeg een rij voor de ingang, wees dus op tijd. Een permit kostte toen wij er waren ongeveer 5 euro per volwassene. Kinderen tot en met 16 jaar mogen gratis naar binnen.

Vanaf de ingang van het park loopt een geasfalteerde weg 65 kilometer het park in. Let op als je hier in het donker rijdt, in het park lopen onder andere struisvogels, oryxen en zebra’s vrij rond. Na ongeveer een half uur rijden kom je bij de bekendste duin van het park: Dune 45. Die dankt zijn naam aan de afstand vanaf de poort (45 kilometer) en het feit dat het precies de 45^e duin is vanaf de ingang. Dit is de plek waar de meeste mensen heengaan om de zon te zien opkomen over het park. Het kan hier dan ook erg druk zijn. Wij waren te laat voor de zonsopgang, maar zijn toch nog naar boven geklommen. Onderweg omhoog was het een gedrang van mensen die juist weer naar beneden wilden. Het is een stevige klim, met kleine kinderen is dit alleen te doen met een draagzak en een goede conditie. Toch zou ik de klim naar boven wel aanraden, want het uitzicht is fantastisch.

Zo’n 15 kilometer na Dune 45 houdt de asfaltweg op en kom je op een parkeerplek. Wanneer je een 4×4 auto hebt zoals wij, kun je zelf verder rijden naar Deadvlei. Je moet dan wel je bandenspanning verlagen en goed oppassen waar je rijdt, wij kwamen onderweg meerdere auto’s tegen die vastzaten in het losse zand. Heb je geen 4×4 of zie je het niet zitten de laatste kilometers zelf te rijden dan vertrekt er vanaf de parkeerplek ook een shuttleservice in een 4×4. Deze kost een paar euro per persoon, rijdt constant heen en weer en brengt je tot aan de parkeerplek bij Deadvlei.

Vanaf de parkeerplek is het nog ongeveer een kilometer lopen tot je echt bij de vallei bent. Een stevige wandeling die je niet moet onderschatten, want er is geen schaduw en je loopt door het mulle zand omhoog. Heb je nog energie over, dan kun je hier ook nog 325 meter klimmen naar de top van de hoogste duin van Sossusvlei, de Big Daddy, voor een uitzicht over Deadvlei.

Als je van wandelen houdt en voldoende tijd hebt in Sesriem, is een bezoek aan de Sesriem Canyon zeker ook aan te raden. De ingang ligt zo’n 5 kilometer van de toegangspoort van het park en je kunt er zonder gids wandelen in de kloof. Die is ongeveer een kilometer lang en op sommige plekken maar een meter breed. Het is nodig dat je kinderen hier zelf goed kunnen lopen, met een draagzak is dit een lastige wandeling. Goede wandelschoenen zijn aan te raden, want je moet wel wat klimmen en klauteren. Met wat geluk zie je bavianen of klipdassies tussen de rotsen.

Hotel of Campsite bij Sossusvlei

Wij sliepen op de campsite van Namibian Wildlife Resorts (NWR). Het grote voordeel hiervan is dat je ’s ochtends als eerste het park in mag, waardoor je de zonsopgang kunt zien vanaf de zandduinen. Naast de campsite heeft NWR ook nog een lodge met eenvoudige chalets. Beiden zijn alleen via de website van NWR te boeken en zitten snel vol, op tijd reserveren is aan te raden.

De campsite is basic maar netjes, met ruime plekken met een eigen vuurplaats. Er zijn voldoende schone douches en toiletten met warm water en een klein zwembad. Bij de entree van de campsite ligt een winkeltje en restaurant met een eenvoudige kaart met een vijftal simpele gerechten zoals een burger en schnitzel. Hoewel het eten prima was, is zelf koken hier een goede optie, mits je je boodschappen meeneemt want de winkel heeft een beperkt assortiment.

Naast de lodge en campsite van NWR vind je nog een aantal lodges rond Sesriem, zoals Namib Desert Lodge van het kindvriendelijke Gondwana Resorts. Voordeel van deze lodges is dat ze meer luxe bieden, nadeel is de afstand die je moet afleggen om bij Sossusvlei te komen.

Praktische tips Sossusvlei met kinderen

• Probeer te overnachten binnen het park op de campsite of in de lodge van NWR;
• Boek minstens 2 nachten en liefst nog eentje extra. Zo heb je ook de tijd voor Sesriem Canyon en om wat te relaxen op de campsite na je wandeling;
• Ga je meerdere dagen het park in? Sla dan op een van de dagen ‘s morgens Dune 45 over en rijd meteen door naar Deadvlei, dan is het daar een stuk rustiger!
• Sta vroeg op! Sossuvlei is het mooist bij zonsopgang en bovendien is de temperatuur lager, wat wel zo fijn is als je gaat klimmen en wandelen;
• Zorg voor goede bescherming tegen de zon, zonder verbrand je gegarandeerd;
• Neem voldoende water mee. In het park is geen winkel of restaurant waar je wat kunt kopen;
• Rijd verstandig! Het laatste deel tot aan Deadvlei is echt alleen toegankelijk met een 4×4.

Voor ons was Sossuvlei één van de absolute hoogtepunten van Namibië. Het landschap is met geen enkele andere plek te vergelijken en de zandduinen beklimmen is een avontuur wat je niet snel vergeet. Wij zijn het dus helemaal eens met Freek Vonk en namen afscheid van Sossusvlei met een welgemeend “Laaaaterrrrr!!”.

Lees ook onze andere blogs over Namibië met kinderen, zoals kindvriendelijk hotels in Namibië.

Dit vind je misschien ook interessant:

Swakopmund, de adrenaline hoofdstad van Namibië Op reis met een 4×4 bushcamper door Namibië, Botswana en Zimbabwe Kindvriendelijke lodges en campings in Namibië