Af en toe heb je een boek wat heerlijk wegleest en je meeneemt op reis. Dat deed het boek ”In China hebben ze ook luiers: Backpacken met een peuter en kleuter” voor mij. Een boek geschreven door Josja Lavie, die samen met haar man Vincent en twee dochters Jesii en Juni (op moment van vertrek vier en twee jaar) met een enkeltje naar Hanoi vertrekt.
Ze belanden niet alleen meer dan drie maanden in China, zoals je wel kan halen uit de naam van het boek, maar ook in diverse andere Aziatische landen en in Australië. Ze hebben zich uitgeschreven uit Nederland, dus hebben alle vrijheid. Uiteindelijk komen ze anderhalf jaar later (als het geld op is) weer terug.
Je kunt dit boek online kopen via Boekscout (kortere levertijd) of Bol.com (bekijk hier het aanbod). Het is ook een erg leuk boek om cadeau te doen aan jezelf of aan reislustige vrienden.
Boek “In China hebben ze ook luiers”
Het boek begint met een vraag die voor veel ouders met jonge kinderen heel herkenbaar zal zijn: “Waarom willen we dit ook alweer?”.
Nou, omdat het zo leuk is. En iedereen die zich zorgen maakt over reizen met een peuter of kleuter krijgt van dit boek direct een boost in vertrouwen. De meiden doen het hartstikke goed en trotseren lange busritten, anders eten en elke keer weer ergens anders verblijven zonder gezeur. Zoals Josje zelf zegt, vaak hebben we het als volwassene lastiger dan de kinderen.
Anderhalf jaar reizen is terug gebracht naar een verhaal van 200 pagina’s. Verspreid door het boek vind je zwart-wit foto’s die het verhaal ondersteunen. Ik vond de stijl van het boek dat heel vertellend is geschreven prettig lezen. Het is echt alsof de schrijfster een belletje met je aan het doen is en vertelt wat ze beleefd heeft. Het is een reisboek dat niet draait om bekende bezienswaardigheden of geschiedenis. Het gaat vooral over persoonlijke hoogtepunten en het leven van alle dag.
Van opgepropte busreizen, waarbij je met alle moeite probeert de wel hele vieze voet van een medepassagier te ontwijken, of het genot van een lekker bed na een paar slechte nachten. Mooie beschrijvingen van kindjes die gewoon eindeloos gelukkig zijn met spelen in het zwembad. Een enkele keer slaat deze vertellende manier van schrijven iets door en heeft het wat te veel weg van een reisverslag voor familie en vrienden niveau. Zoals een zinnetje als “Voor de mensen die zich zorgen maken over de buikloop van Vinnie, hij heeft weer vaste kakkerijen hoor”. Over het algemeen loopt het verhaal echter lekker en mede daarom heb ik het boek binnen twee dagen uitgelezen.
In tweehonderd pagina’s kan je natuurlijk nooit alles vertellen en wat ik boeiend vind, is dat ze juist op bestemmingen dieper in zijn gaan die niet zo bekend zijn. Zo lezen we veel over de maanden die ze in China hebben doorgebracht en waar oma op bezoek komt. Zo komt Zuid-Korea na het lezen van dit boek nog een stapje hoger op de bucketlist te staan. Juist doordat het ook best bizar klinkt af en toe. Het gezin overnacht hier vaak in ‘Love Motels’ een stuk goedkoper dan gewone hotels. Ze eten hun buikjes rond en geven een beeldende omschrijving van de omgeving.
“In Busan kan je dus met de metro naar het strand! Supermakkelijk! Ook hier weer wel die enorme explosie van aan opblaasbaar plastic wat in alle soorten en maten voorbij komt drijven.”
In het boek komen de uitdagingen van lang op reis zijn met een bijbehorend ‘long-timers’ budget zeker aan bod. Dit is echt backpacken. Reizen op een manier die ik zelf nog herken van vroeger, maar iets wat niet elke gezin zal willen doen. Het zorgt in ieder geval wel voor mooie verhalen en ervaringen die leuk zijn om te lezen. Respect ook voor hoe het gezin er eigenlijk altijd wel wat van weet te maken en ze zich door het hebben van kinderen niet laten tegenhouden, maar ze gewoon lekker meeneemt.
Alleen Mongolië is echt even andere koek: “We hebben belachelijk veel kilometers afgelegd in dit land en eigenlijk verandert er maar weinig in het landschap. Graslanden, kuddes, en af en toe een ger, er is inderdaad ontzettend veel NIKS.. ” De mensen met wie ze hier op reis zijn, helpen ook zeker niet mee.
Meestal zijn de mensen die ze ontmoeten of die vanuit Nederland op bezoek komen juist een verrijking voor hun reis. Iedereen die wel eens lang weg is geweest, weet dat de mensen die je ontmoet hartstikke belangrijk zijn en dat komt in dit boek zeker ook naar voren.
Er zijn best wat reisboeken over reizen in Zuidoost-Azië met kinderen op de markt. Dat Thailand zo relaxed en makkelijk is dat weten we nu wel, maar een gezin dat een hostel in Vietnam helpt opzetten dat is andere koek. Dit gezin heeft het gedaan en eigenlijk is die tijd daar ook een soort rode draad in het verhaal. Ze gaan nog een paar keer terug en ontmoeten onderweg mensen die ze hier hebben ontmoet. Na het lezen van het boek moest ik het natuurlijk even opzoeken en ja, “Woodstock Jungle Camp Cat Ba” bestaat nog steeds. Al heeft het nu veel meer faciliteiten dan toen, zoals een zwembad. Wellicht ook direct het enige nadeel van dit boek, de reis begon in 2015 en dat is inmiddels al best wat jaartjes geleden.
Op Bali trekken ze rond met twee kleine tasjes en een scooter. Mijn eigen ervaringen uit 2022 rijmen niet helemaal met sommige dingen zoals beschreven het boek. Juist daarom denk ik ook heel slim dat het boek niet te veel focust op de omgeving, maar op het reisgevoel. Want dat verandert nooit, ook nu nog is er genoeg te ontdekken. Zeker als je buiten de gebaande paden op reis gaat.
Dat is waar dit boek sterk in is, je meenemen in dat reisgevoel. Niet dat je daarna exact na wil doen wat dit gezin heeft gedaan, maar wel dat je zin krijgt om weer op pad te gaan en ook eens out-of-the-box te denken over je volgende (verre) vakantie!
Je kunt dit boek online kopen via Boekscout (kortere levertijd) of ook Bol.com (bekijk hier het aanbod).