De Donau vormt de grens tussen Roemenië en Servië en tussen deze landen is de rivier op haar ruigst. De rivier is bij de zogenaamde Iron Gates nu nog nog maar 150 meter wijd, was ooit meer dan 80 meter diep en wordt omgeven door kliffen van wel driehonderd meter hoog. Door de bouw van de dam in de rivier is deze nu wel rustiger en beter bevaarbaar geworden. Ook het waterniveau is gestegen maar de kliffen zijn nog steeds indrukwekkend.
Aan de Servische kant ligt het Djerdjap Nationaal park langs de Donau. Dit gebied was in de oudheid al bewoond zoals te zien is in de prehistorische nederzetting Lepenski Vir. Ook de Romeinse keizer Traian heeft zijn sporen nagelaten in de vorm van Tabula Traiana aan de Donau. De Tabula Traiana is een gedenksteen die herinnert aan de Romeinse weg en brug die de Romeinse keizer aanlegde om bij Ancient Dacia, het huidige Roemenië, te komen. De meer dan een kilometer lange brug was een paar eeuwen lang de langste brug die bestond. Het fort van Golubac, ook in de Djerjabkloof, is dan weer een herinnering aan het Middeleeuwse verleden van deze kloof.
Djerdap Nationaal Park
Jammer genoeg is het openbaar vervoer in het Djerdap Nationaal Park heel sporadisch. Heb je weinig tijd, dan kan je ervoor kiezen om een dagtocht vanuit Belgrado te maken waarbij je in ieder geval een gevoel krijgt bij het park en haar attracties. Maar het is veel leuke en fijner om eigen vervoer te hebben.
Wij kozen er dan ook voor om in Servië een paar dagen een auto te huren. Wij huren eigenlijk altijd bij Sunny Cars vanwege de goede service en het feit dat er geen bijkomende kosten zijn. Met onze auto bezochten we op één dag het Golobac fort en maakten op een andere dag een lange dagtocht door het Djerdap Nationaal Park waarbij we spontaan op een boottocht stuiten.
Golubac fort
Het Golubac fort is een Middeleeuwse vestingstad en één van de mooist gelegen forten in Servië. Dit fort ligt bij de ingang van de Djerdapkloof, die ook bekend staat als de IJzeren Poort. In verschillende blogs las ik dat het bezoek aan het fort een echt hoogtepunt was, maar nergens kwam ik iets tegen over een entreeprijs.
Groot was onze verbazing toen we op een betaalde parkeerplaats moesten rijden en vervolgens de mededeling kregen dat het fort gesloten is voor restauratie. Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurde in Servië. Ik vond het nogal storend dat de website van Servië tourisme hier geen enkele melding van maakt. Sterker nog; er staat dat het fort gewoon open is en te bezoeken valt. We moesten het dus doen met een ieniemienie museum over de geschiedenis van het fort en het uitzicht van een afstandje, met daarvoor dan wel een heel mooi aangelegd grasveld.
Inmiddels is de Golubac fort wel weer open. Je kan kaartje vooraf online kopen. Die zijn duurder of goedkoper afhankelijk van welke delen van het fort je wil bezoeken. Bekijk hier de website.
Wandelen in het Djerdap Nationaal Park
Je kunt niet zomaar spontaan gaan wandelen in het Djerdap Nationaal park, maar bent verplicht een ranger mee te nemen. Alleen de Latno Jezero trail van een kleine 9 km (retour) loop je zelfstandig. Deze route gaat door zogenaamde tweede- en derdegraads beschermde gebieden. Natuurlijk wilden wij liever wandelen in het eerstegraads bos en gelukkig is dat heel makkelijk te regelen. Twee dagen voordat we wilden gaan wandelen stuurde ik een e-mail naar de park office (ze spreken Engels) en kreeg snel een reply welke wandelingen die dag mogelijk waren. We hadden een wandeling in gedachten, maar de park office suggereerden een andere die beter geschikt zou zijn voor onze dochter. Bekijk de website voor meer informatie.
We hebben gehoord dat op sommige routes de regels inmiddels wat versoepeld zijn, zo zou er sinds 2022 bijvoorbeeld bij Vidikovac Ploče (Parking i ulaz in Google maps) een ranger office zijn. Hier kan je betalen en dan mag je zelf lopen.
We ontmoeten de ranger (kosten 270 dinar p.p. nog geen 2,5 euro) op het afgesproken punt. Hij sprak geen Engels dus kon ook niet echt wat uitleggen. Maar hij liep een klein stukje met ons mee tot waar het pad zich splitste, wees ons de goede weg en ging daarna terug om, zoals wij begrepen, te wachten bij de auto. Waar hij inderdaad nog stond toen we terugkwamen. Ook zonder ranger was dit pad wel gelukt maar zo zijn nou eenmaal de regels in Servië. Bovendien draag je zo ook wat bij aan het behoud van het Djerdap Nationaal park.
We liepen de Kovilovo trail: een route van 2,4 km. De route is eenvoudig en je loopt over hetzelfde pad heen en terug. Het eerste gedeelte was niet zo heel bijzonder maar toen we op het einde van de wandeling kwamen en uitzicht kregen op de rivier, werd het echt de moeite waard. We konden heerlijk zitten op een bankje, te midden van een mooie grasvlakte met veel insecten. In de diepte de super blauwe Donau en de omliggende bergen.
Opgravingen van Lepenski Vir
Lepenski Vir heeft niet de bekendheid van Stonehenge of the megalithische tempels op Malta. Dat is ook logisch want er is relatief weinig te zien. Maar het is historisch gezien net zo belangrijk als eerstgenoemde plekken. Meer dan 6.000 jaar geleden woonden mensen hier al in een dorpje. Ze hadden sociale relaties, een eigen architectuur en kunst. De oudste ontdekkingen hier, zijn naar schatting zelfs 8,5 millenia oud.
In alle huisjes werden meerdere stenen ‘idolen’ gevonden. Vaak een soort visachtig beeld met een enigszins menselijk hoofd. Veel van wat we denken te weten over deze cultuur is natuurlijk speculatie, misschien waren het goden die aanbeden werden of misschien vonden ze het wel gewoon mooi. In het museum zijn niet alleen de beelden te zien, maar ook oude filmpjes van de opgravingen en er wordt een reconstructie gegeven van hoe het er waarschijnlijk uitzag. Dus ik adviseer je om deze eerst te bekijken. Wat ikzelf erg interessant vond is dat dankzij DNA onderzoek nog familierelaties aan te tonen waren van de mensen die hier ooit woonden.
Het museum is heel toegankelijk en de manier van presenteren maakte het ook voor onze dochter interessant. Zeker de moeite om te stoppen wanneer je naar het Djerdap Nationaal Park gaat. De entree is ongeveer 3 euro per persoon. Bij de parkeerplaats zit ook een restaurantje. Eén van de weinig plekken om wat te eten in dit deel van het park.
Boottocht langs de Iron Gates
Na het museum rijden we verder langs het water. Bij een parkeerplaats langs de weg zien we een bordje staan voor een boottocht. Marcel draait de auto en we stoppen. Nou zijn er volgens onze reisgids en alle andere info die ik kon vinden geen boottochten over de Donau, anders dan via een (incidenteel) georganiseerde tour vanaf Belgrado of voor vaarvakantieboten.
Maar een Serviër die ook op de parkeerplaats staat belt een nummer, steekt zijn hand op en wijst een paadje aan. We lopen naar de rivier en zowaar komt er bijna gelijk een bootje aan. De kapitein belt weer iemand die Engels spreekt en ons vertelt dat de tocht 2 uur duurt en wat we moeten betalen. Er komen iets later ook nog drie andere mensen aan en één daarvan spreekt goed Engels en is zo vriendelijk aan te bieden de informatie van de kapitein te vertalen.
We hebben dus echt geluk en wil je ook varen, dan kan je misschien het beste eerst naar dit punt rijden en een tijd af spreken. Aan de overkant van de rivier ligt Roemenië en we zijn best wel verrast te leren dat, vanuit Servisch perspectief, in ieder geval dit deel van Roemenië steenrijk is. De Roemenen organiseren ook boottochten maar dan met snelle speedboten die ons voorbij razen, we komen zelfs een echt partyboot tegen. Leuk detail: dit was een Nederlands jacht met een Nederlandse vlag.
In Servië zijn er volgens onze kapitein naast hem nog vier anderen die boottochtjes organiseren. Dit op simpele, langzame bootjes, terwijl in Roemenië het toerisme zo goed georganiseerd is dat er wel 150 boten actief zijn vanaf het plaatsje Dubova. Dus mocht je later nog die kant uitgaan dan kan je beter vanaf Roemenië je boottocht door de Iron Gates regelen.
In dit geval kan je ook een wandeling maken door de Veterani Cave: een grot die alleen per boot toegankelijk is. Als je vanuit Roemenië komt word je er hier uitgezet, loop je een wandeling door de grot en word je op een ander punt weer opgehaald door de boot. Wij moeten het echter doen met een kort kijkje met de boot in de grot.
Verder zijn de tours wel hetzelfde. We varen tussen de hoge bergen over de blauwe Donau. Echt heel mooi! We stoppen ook bij het enorm standbeeld van koning Decebalus. Het beeld is wel 58 meter hoog en is het langste uitgehouwen standbeeld in de bergen in Europa. Het is een vrij recente creatie, betaald door een rijke Roemeen.
Wel origineel is de inscriptie van keizer Trajanus, hier geplaatst nadat de weg en de brug over de Donau klaar waren. Pas wanneer je hier vaart en loopt heb je echt door wat een bijzondere prestatie dit was.
Na onze vaarttocht is het al vrij laat in de dag. We besluiten dat we omdraaien en terug te gaan. Onze dochter is na de drukke dag ook best moe. Maar het is mogelijk om nog verder te rijden en even de dam te bekijken. Niet van dichtbij, dit vanwege veiligheidsredenen.
Lees ook onze andere blogs met tips voor een vakantie in Servië:
- Wat kost een vakantie in Servië?
- Belgrado met kinderen
- Wat te doen in Nis Servië
