Interview: de wereld rond zeilen met kinderen. Wij vinden het altijd erg leuk om reisverhalen te horen en lezen van andere reizende families. Maar wie zitten er nou achter het verhaal? En zouden wij zelf ook zo’n reis kunnen maken?
Deze keer een gezin dat wij erg gaaf vinden! Ze zijn bezig met een boottocht waarbij ze de wereld rondzeilen met kinderen. Wat een droomreis om te maken met je gezin. Hun avontuur kent zijn ups en downs en elke keer als er weer een nieuw update is op hun blog ben ik dan ook benieuwd wat ze nu weer hebben meegemaakt en welke jaloersmakende dolfijnen foto’s er te zien zijn.
Wie zijn jullie?
Wij zijn Patrick (38 jaar) en Bianca (29 jaar) en hebben een zoon Dylano (3 jaar) en dochter Fenna (1 jaar). Met onze zeilboot van 11 meter lang maken we een reis door verschillende landen. Het plan was om de wereld rond te varen, maar dat plan staat op losse schroeven. In juni 2014 zijn we uit Steenbergen vertrokken voor ongeveer 4 jaar en momenteel liggen we op de Canarische eilanden in Tenerife. Helaas hebben we vanaf Spanje al motorproblemen en hebben we besloten om hier in Tenerife de motor te vervangen. Een investering die ons een jaarbudget kost. Tevens vinden we het zeilen met de kinderen pittig en hebben we regelmatig last van zeeziekte. De oversteek naar het Caribisch gebied willen we sowieso gaan maken en afhankelijk van hoe die tocht zal verlopen, maken we verdere keuzes.
Waarom hebben jullie gekozen voor een zeiljacht als middel om langere tijd met het gezin op reis te gaan?
Wij hebben elkaar in de jachthaven leren kennen. Beide waren we al jaren fanatiek aan het zeilen en in Willemstad liepen we elkaar toevallig tegen het lijf, toen Bianca een cursus tot zeilinstructrise ging volgen. De vonken sloegen al snel over. Patrick woonde op dat moment op een zeilboot in de jachthaven en Bianca kwam één nachtje logeren. Eén nachtje werden er twee en daarna volgde nummer drie, vier, vijf en plots woonden we samen. In de zomer was het ideaal; geen reistijd naar het werk, heerlijk weer, we leefden veel buiten en genoten van de vrijheid. We droomden weg. Hoe zou het zijn om met de boot een lange reis te maken?
Heerlijk zeilen naar tropische eilandjes en volop van het leven te genieten. Dat zou gaaf zijn! Helaas liep de zomer ten einde, we werden wakker uit onze droom en de winter volgde. Wat gaan we nu doen? Op zoek naar een huisje of blijven we aan boord wonen? Willen we echt een reis gaan maken met de boot? Kunnen we dat financieren? Is het realistisch? We kunnen beide goed zeilen, maar bij zo’n reis komt iets meer kijken. We besloten voorlopig aan boord te blijven wonen, maar dat was soms best afzien; veel regen, vocht, schimmels en leven in een kleine ruimte. We hielden vast aan onze droom, deden veel klussen aan de boot, volgde EHBO-cursussen en misschien nog wel het belangrijkste, we spaarden iedere maand een behoorlijk bedrag. In de jaren die volgde trouwden we en werd ons gezin uitgebreid met twee kinderen.
Wederom moest er veel geklust worden om de boot kinderproof te maken en de vage reisplannen werden steeds concreter. De route werd uitgestippeld, abonnementen werden opgezegd, lesmaterialen kwamen aan boord en er werd een vertrekdatum geprikt. 7 Juni 2014 zou het grote avontuur gaan beginnen. Wij willen meer van de wereld zien, genieten van onze kinderen en nemen ons ‘huis’ mee. Eigenlijk hebben we nooit nagedacht over een ander (vervoers)middel om de reis mee te maken. Het is zo gelopen en met de boot hebben we alle vrijheid om overal naar toe te varen.
Welke mooie ervaring wil je met ons delen?
We begonnen de reis relatief gehaast. Op het laatste moment moesten er nog een hoop dingen geregeld worden en we wilden graag weg uit Nederland. Het weer was zo gunstig dat we de vaart erin gezet hebben en binnen twee weken tijd lagen we al in Spanje. Met de auto gaat dat natuurlijk veel sneller, maar voor een boot was het een goede prestatie. Als we niet doorgevaren hadden, was de kans groot dat we in Engeland twee weken hadden moeten wachten op een nieuw moment met het juiste weer en dat wilden we niet.
In Spanje aangekomen kregen we de rekening voor de stress van de afgelopen weken. Het was tijd om te relaxen en dat ging prima in de Spaanse Ria’s! Hele aardige bevolking, niet toeristisch, rustige ankerbaaitjes, zonnig weer, veel speeltuintjes en mooie zandstrandjes. Zo hadden we onze reis voorgesteld!
Ook op het water genieten we van unieke ervaringen, de totale rust, prachtige zonsondergangen en privé dolfijnenshows. Stel je voor: je zit op een zeilboot, je voelt de wind door je haren, je hoort de golven bruisen en om je heen zie je alleen maar zee, geen land in zicht. Dan plots hoor je een verstoring in het bruisende ritme van de golven. Je kijkt om je heen en dan springt er vlak naast je een dolfijn uit het water.
Dat geeft zo’n boost met energie! De dolfijnen zwemmen graag in groepen en ze vinden het gaaf om met de golven te spelen. Ze blijven regelmatig een half uur rond de boot en het water is zo helder dat je de dolfijnen heel goed kan zien. Je hoort ze boven komen, ademhalen doormiddel van hun spuitgat en je hoort ze zelfs communiceren met elkaar door middel van fluittonen. Op die momenten voelen we ons heel dicht verbonden met de natuur en staan we samen met de kinderen op het dek volledig te genieten.
Een andere mooie ervaring hebben we hier in Tenerife opgedaan. Hoewel we er flink de balen van hadden dat onze motor vervangen moest worden, was het contact met de monteur heel bijzonder en intens en dat hadden we niet willen missen. Doordat we niet verder konden varen, hebben we afstand moeten nemen van ons gehaaste ritme en de manana cultuur leren kennen. Wat vandaag niet komt, komt morgen. We hebben de mooiste plekken van Tenerife gezien, recepten uitgewisseld, nieuwe feestdagen gevierd en de Spaanse cultuur leren kennen.
Hoe is het om samen op zo’n kleine oppervlakte te leven?
Het leven op een klein oppervlakte met z’n allen is niet altijd gemakkelijk. Je hoort en ziet alles van elkaar en je moet ook veel rekening houden met de wensen van een ander. We hebben maar één deur en dat is die van de wc. En als je niet oplet, zit je zelfs daar niet alleen, omdat bijvoorbeeld iemand zijn tandenborstel wilt hebben. Het moeilijkste was het leven aan boord in Nederland in de winter.
We zaten veel binnen en omdat alle luiken vanwege de kou dicht moesten, voelden we onszelf soms net kluizenaars in een donkere grot. Koud was het niet, want de verwarming werkte prima, maar het was donker, vochtig en we hadden natuurlijk niet veel ruimte. De eerste jaren dat we aan boord woonden, hadden we zelfs geen douche. We wasten onszelf onder de wasbak en met washandjes of in het toilet en douche gebouw van de jachthaven. Het enige voordeel dat we hadden, is dat we van boord konden wanneer we daar behoefte aan hadden.
We gingen vaak wandelen, zwemmen, naar de sportclub of vereniging en bij vrienden en familie op bezoek. We werkten allebei veel en waren eigenlijk weinig thuis, waardoor het goed te doen was. Het laatste jaar met twee kinderen thuis was pittiger. Gelukkig was het eind in zicht en zouden we bijna op reis gaan. Als de reis om een of andere reden niet door zou gaan, dan zouden we niet op de boot blijven wonen.
Momenteel vinden we het leven op de boot goed te doen. Tijdens de tochten zitten we op de boot een soort van ‘opgesloten’, maar in de havens gaan we ook vaak van boord. We zijn tenslotte ook op reis om meer van de wereld te zien. Het voordeel van de boot vinden we dat je relatief veel spullen mee kan nemen. De boot is super economisch ingedeeld, want overal is bergruimte: onder de bedden, in de tafel, achter en onder de banken en onder de vloerplaten. In voorraadlijstjes hebben we alle levensmiddelen gedocumenteerd, zodat we weten wat er aan boord is, tot wanneer het houdbaar is en nog belangrijker, waar het is opgeborgen. Anders blijf je zoeken.
Wanneer we iets uit de voorraad halen, dan noteren we dat op een briefje of halen het uit het voorraadsysteem op de computer. Ook kinderspeelgoed hebben we in grote getalen bij ons; knutselspullen, een treinbaan, duplo, lego, auto’s, poppen, een garage, loopfietsen, strandspullen, een zwembadje en nog veel meer. Dit zou je met het vliegtuig nooit mee kunnen nemen. Wat belangrijk is, is dat alles steeds goed opgeruimd wordt. Het blijft een boot en alles moet zeevast staan, zodat het niet door de boot gaat rollen als we varen.
Alle spullen hebben een vaste plek en het vraagt de nodige discipline om het opgeruimd te houden. Vooral in de havens wordt het snel een rommel, omdat het dan niet perse noodzakelijk is het meteen weer op te ruimen. Iedere keer als we weer willen varen, moet er eerst opgeruimd worden. Daar worden we weleens moe van. Ondertussen hebben we het punt bereikt dat de boot vol is. Iets nieuws aan boord, betekend iets anders van boord.
Hoe ziet een dag op zee eruit?
Op zee kan het soms rustig en windstil zijn, maar meestal slinger je van links naar rechts en staat er een lekker windje om te zeilen. De eerste dagen zijn vaak het heftigst. Je lijf moet wennen aan de bewegingen en veel zeilers voelen zich ziek. De één is alleen katterig, de ander ziet groen en geel en is harstikke zeeziek. Helaas hoort het erbij, inslingeren noemen ze dat!
Meestal gaat het na 2 tot 3 dagen over en went je lijf aan de bewegingen. Echter zijn er ook uitzonderingen, waaronder Bianca. Na haar zwangerschappen heeft ze erg veel last van zeeziekte, terwijl ze dat vroeger bijna nooit had. Gelukkig hebben ze daar zeeziekte pilletjes voor uitgevonden. Meestal is er wel één pilletje dat werkt, maar soms moet je op zoek naar welk pilletje bij jou het beste resultaat geeft. Wist jij dat heel veel zeilers vaak zeeziek zijn en de eerste dagen pilletjes slikken?
Ze zullen het alleen niet gauw toegeven, want er heerst een soort van taboe op. Het is natuurlijk ook niet stoer om te vertellen dat je alles onder kotst. Maar goed eenmaal een paar dagen onderweg kom je in een ritme. Tochten van een paar dagen komen regelmatig voor, maar een oceaanoversteek duurt langer, ongeveer 3 a 4 weken. Wij zullen vanaf de Canarische eilanden eerst nog naar de Kaapverdische eilanden varen (een tocht van ongeveer 8 dagen) en daarna aan de oceaan oversteek beginnen, best spannend. Ons dagritme op zee ziet er ongeveer zo uit:
7.30 uur kinderen aankleden
8.00 uur ontbijt, brood/wentelteefjes/tosti/pannenkoeken
8.30 uur Patrick gaat slapen, Bianca houdt buiten de wacht en let op de kinderen.
10.00 uur Patrick weer wakker, brood bakken en tussendoor met de kinderen spelen
12.30 uur lunch, vers brood
13.00 uur Fenna doet een middagdutje, Bianca gaat ook slapen, Patrick houdt buiten de wacht en let op Dylano
15.00 uur iedereen weer wakker, samen fruit eten, vers of uit blik
15.30 quality time voor de kinderen, samen spelen of kletsen, stoeien, vissen proberen te vangen, spelletje spelen, bij mooi weer een rondje over de boot lopen en voor op de punt zitten.
17.00 uur koken, de eerste dagen met verse groente en vlees, daarna afhankelijk van blikken (groente/vlees en vis) of verse zelf gevangen vis.
17.45 uur avondeten
18.15 uur afwassen
18.45 uur kinderen op bed leggen
19.00-01.00 uur Bianca houdt buiten de wacht, Patrick slaapt
01.00-07.00 uur Patrick houdt buiten de wacht, Bianca slaapt
Wanneer het echt slecht weer is, verandert het schema. Op die momenten gaan we terug naar de basics en dat is veiligheid en zorgen dat we genoeg eten en drinken. Het eten wordt een simpele opwarm maaltijd of zelfs gewoon droge koekjes, fruit of brood. De kinderen mogen buiten alleen in de autostoeltjes vast zitten of voorin het bed spelen. Zelf rondlopen is te gevaarlijk. De zeilen aanpassen aan hardere wind gaat voor alles. Vaak gaat het ten koste van slaapuren en dat maakt het erg pittig. De kinderen slapen ’s nachts gewoon door, zijn ’s ochtends goed uitgerust en dat maakt overdag slaap inhalen voor ons, bijna onmogelijk. Gelukkig hebben we niet iedere dag zware omstandigheden.
Welke tips heb je voor andere ouders die een soortgelijke reis willen maken?
- Leer je kinderen een andere taal en gebaren. Wij voeden de kinderen tweetalig op (Nederlands en Engels), zodat ze in andere landen makkelijker met andere kinderen of volwassenen kunnen communiceren. Het is wonderbaarlijk hoe snel ze een tweede taal oppikken. Ook met gebaren, ik wil eten, drinken, plassen, nee, hmmm lekker, oke, kom je al een heel eind.
- Mocht je willen reizen met een zeilboot, leer dan eerst goed zeilen en overweeg om een extra bemanningslid mee te nemen. De kinderen vragen regelmatig de volledige aandacht van één persoon, met als gevolg dat de ander moet solozeilen. Een extra bemanningslid geeft meer ruimte in je wachtenschema.
- Je hoeft niet rijk te zijn om een reis te kunnen maken. Maak een plan en bereken wat je nodig hebt en bekijk hoe je dit kan bereiken. Ben creatief en denk buiten de standaard patronen.
- Bereid je kinderen goed voor op de reis. Bekijk samen plaatjes en foto’s van landen waar je naar toe wilt gaan, betrek ze in de reisvoorbereiding, hoe klein ze ook zijn.
- Er zijn altijd zat redenen om de reis niet te maken. Stel het niet uit, leef je dromen!
Alle foto’s in het artikel zijn gemaakt door Patrick en Bianca
Heb jij met je gezin ook een mooie reis gemaakt en wil je dit graag delen met andere reizende ouders? Neem contact op met Gezin op Reis en wie weet staan jullie binnenkort in de interview rubriek. Meer bijzondere reizen dit gezin ging fietsen in Thailand of onze tips voor een vaarvakantie met kinderen.
