Wanneer je een reis naar Colombia voorbereidt, dan kom je waarschijnlijk foto’s tegen van de Valle de Cocora. Een bijzondere plek in Colombia vanwege de unieke 60 meter hoge waxpalmen.
Deze palm kan 60 meter hoog worden en is daarmee de hoogste onder de palmen. Bovendien groeien ze alleen hier.
Het was één van de plekken die er voor zorgden dat we kozen voor een vakantie in Colombia met kind en ik kan je vertellen dat de werkelijkheid nog mooier is dan de foto’s. Helaas wacht de palmbomen in de Cocora Valley een tragisch lot.
Paardrijden in de Valle de Cocora
Van Salento naar de Valle de Cocora komen is heel makkelijk. Er gaan elke ochtend Willy jeeps. Ga wel vroeg want hoe later hoe drukker en warmer. Wij wilden wel graag de lange route doen maar hadden twijfel of de wandeling van 5 tot 6 uur met onze 3-jarige dochter een goed idee was. Daarom besloten we paarden te huren voor het eerste deel bergop.
Dat was geen goed idee. Deze route is echt niet geschikt voor paarden. Hoewel er momenten waren dat we genoten, knepen we minstens zo vaak in onze handen van angst. Het pad is heel erg modderig en meer dan eens slipte ons paard. Op het tweede deel van de route ga je de bossen is, dit ging een stuk beter. Kleine riviertjes werden door het paard dapper overgestoken tot het moment dat we een aantal keer stukjes heel steil moeten afdalen.
We merken dat het paard superangstig is en eigenlijk niet wil. Het is gewoon te steil en te small, als het paard misstapt kan je geen kant uit. Achteraf gezien waren we echt liever gaan lopen hoewel we nu zeker een derde van de route al in een ruim uur hadden gedaan zonder zelf moe te worden.
Wandelen in de Valle de Cocora
Nadat we afscheiden namen van de paarden, beklommen we een heuvel om te stoppen bij het kolibrihuis, één van slechts twee bebouwde plekken die we op de hele route tegen kwamen. Zeker het stoppen waard vanwege de vele kolibries en andere dieren die hier bijna tam (ze worden gevoerd) te bekijken zijn.
Na het kolibrihuis dalen we weer af naar de plek waar de paarden ons hebben afgezet. We nemen een andere route terug. We slaan af naar rechts de berg op. Een pittige klim van een uur maar uiteindelijk hoeven we onze dochter maar een klein stukje te dragen. Helemaal bovenop ligt Finca La Montaña waar je koude cola en andere drankjes kunt kopen.
Zowel hier als bij het kolibrihuis kan je ook wat eten krijgen maar de keuze is heel beperkt. Je kunt beter zelf broodjes of iets meenemen.
Nu zit het zware stuk er op en is het nog een relatief makkelijke wandeling over een breed pad omlaag naar de velden met palmbomen.
Het tragische lot van de palmbomen in de Valle de Cocora
De reden van deze wandeling waren natuurlijk de palmbomen. Maar op wat blikken vanaf het paard en de vergezichten na bleven die lang afwezig. Op een gegeven moment is er zoveel mist dat we bang zijn helemaal niks meer te zien te krijgen.
Marcel wil doorlopen maar ik haal hem over toch 15 minuten te wachten op één van de uitkijkpunten. Heel even hebben we geluk en trekt de nevel op.
Het landschap van de waspalmbomen is cool en onnatuurlijk. Dat laatste is ook precies het geval. Normaal gesproken groeien deze bomen in een bos, tussen andere vegetatie en met kleinere en grotere soortgenoten. Hier is het bos echter gekapt om ruimte te maken voor de weilanden. De boeren hebben de grote waspalmen laten staan omdat het er zo cool uitziet. Bovendien nemen de smalle bomen in de Cocora vallei nauwelijks ruimte in.
Alle bomen zijn dus ongeveer even oud. Er is geen nageslacht want voordat een boom maar iets kan groeien is die opgegeten door de koeien. Doordat de bomen niet langer tussen andere vegetatie staan zijn ze kwetsbaar voor ziektes.
Het tragische lot van de palmbomen in de Cocora Vallei is dat ze allemaal dood zullen gaan en dan is dit landschap voor altijd weg…
Ook naar Latijns-Amerika op vakantie? Zo regel je het!
Mijn Handboek Verre Reizen met Kinderen geeft heel veel praktische tips en inspiratie voor je reis. Wil je de reis zelf organiseren? Ik gebruik altijd Skyscanner om vluchten te vergelijken. Een auto huren doen we graag via Sunny Cars, want dan scheelt gedoe met verzekeren. Voor accommodaties kijken we vaak op booking.com.
ik wil graag reageren. ik wil je allereerst bedanken voor al je informatie. verhalen van anderen die met jonge kinderen hebben vereist helpt enorm.
wij hebben gekozen om te wandelen met ons zoontje van 2 jaar. prachtige wandeling, maar ik heb spijt gehad dat ik hem meegenomen heb naar deze wandeling. t had veel geregend en alle paden waren glibberig, bruggetjes die half kapot waren. we zijn er doorheen gekomen met hulp van anderen. wat wel weer een mooie ervaring was. de hulp van onbekenden. wij hebben er 8 uur over gedaan. onze tip is je kan prima met een kleine wandelen, maar doe dan t kleine ronde. die is prima te doen
Fijn dat je dit laat weten! Is ook weer goed voor andere mensen.
Ik begrijp niet dat je gebruik maakt van de paarden, zoals je zegt: ze zijn angstig! Vreselijke modderige paarden. Onverantwoord ik
Vind al die inzet van dieren voor toeristen walgelijk! Niet doen dus zo stimuleer je dit alleen maar! Ik heb de tocht van 5 uur gelopen en verbaas mij heel erg dat je op de rug van een paard gaat zitten omdat je lopen met een kind te ver vindt of te gevaarlijk!!! Mijn conclusie/ advies: gewoon gaan lopen of kortere kind vriendelijke route kiezen zonder paard
Misschien moet je je even bedenken dat je deze informatie hebt dankzij mijn blog.. Ik had vooraf online niks gelezen over de paarden op deze route behalve dat je ervoor kon kiezen. Dus op dat moment aan het begin van de route leek dat een prima keuze. We hadden al met veel plezier op wel gezonde paarden gereden op andere plekken in Colombia. Dus lekker makkelijk om nu zo’n veroordelende reactie achter te laten. Erg kortzichtig.
Hé, wat een mooi en tegelijkertijd tragisch stukje inderdaad. Goed dat je het geschreven hebt. Juist dit beeld van deze vallei met palmen zette Colombia een paar jaar geleden voor mij ook in 1 klap op mijn bucketlist. Op zo’n moment denk je er niet aan dat het hartstikke nevelig kan zijn als je er bent (dat had ik ooit met de Himalaya notabene!) en bedenk je al helemaal niet dat ze er over een tijdje misschien wel niet meer zijn. Hopelijk houden ze nog een tijdje stand.
Ook dat van die paarden is goed te weten, dat wil je ze niet aan doen inderdaad, maar ja, je bent dan al op pad. Niet dat ik daar voor zou kiezen want ik ben doodbang voor paarden, maar nu zijn mensen gewaarschuwd. Hele mooie foto trouwens die onder Isis en Marcel op het paard.