“Een dump”, dat was mijn gevoel bij Puno Peru. De enige foto die ik in 2004 maakte van het stadje Puno was van een zak popcorn die groter was dat ikzelf. Niks anders was tijdens mijn bezoek toen de moeite van het fotograferen waard. In mijn reisverslag scheef ik “Puno is geen veilige stad: er is veel hangjeugd, en de eigenaars van de bars raden ons aan vooral niet alleen en bij voorkeur ook met meer dan 2 mensen terug te lopen naar je hostel zelfs om 10 uur ‘s avonds.”
Als er betaalbare vluchten waren geweest van Cusco naar La Paz hadden we zeker voor die optie gekozen en waren we niet opnieuw naar Puno gegaan. Nu moesten we wel via Puno en Isla del Sol.
Maar wat was er gebeurd met dit stadje? We hadden het naar ons zin. Er waren gewoon leuke, betaalbare, sfeervolle restaurantjes en van dat onveilige gevoel bleef niks over. Zelfs toen onze dochter ziek werd en maar koorts bleef houden werkte Puno mee. We vonden snel een dokter die keelontsteking constateerde en ons hielp met medicijnen. Marcel maakte een fantastische wandeling vlak buiten de stad, 5 minuten in een collectivo. Het lokale festival zorgde de eerste dagen voor vermaak, hoewel we de laatste dag met 24 uur fanfare wel hadden willen missen. Toen we uiteindelijk Puno verlieten was dat met een veel positiever gevoel dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.
Puno Peru bezienswaardigheden
In Puno zijn niet zoveel bezienswaardigheden maar het is wel aardig een kijkje te nemen in de kerk. Ook zijn er diverse kleine musea in Puno: Casa del Corregidor, Coca Museum en Museo Carlos Dreyer.
Gezonde en smakelijke maaltijden met veel groente zijn niet zo gebruikelijk in Zuid-Amerika. Dat is wel een lastig tijdens een reis door Peru met kids. Maar in Puno aten we erg goed. Zeker vergeleken bij bijvoorbeeld Cusco waar je op toeristische plekken zoals aan het Plaza de Armes veel meer kwijt bent. We hebben gegeten bij Cafe Bar de la Casa del Corregidor, Mojsa Restaurant en Pizzeria Andina.
Midden in het centrum ligt de Mirador Manco Capac. Een steile heuvel met standbeeld en een goed uitzicht over Puno. Wel wordt aangeraden alleen overdag te gaan en in een groepjes in verband met het risico op overvallen. Ik was er zelf rond zonsondergang maar het loopt dan ook opeens heel snel leeg.
Wanneer je Puno met kinderen bezoekt, neem na of voor je bezoek aan de Uros eilanden dan wat extra tijd in de haven. In de afgesloten plas kan je waterfietsen.
Festival La Virgin de la Candeleria in Puno
Bij toeval waren we in Puno tijdens het festival begin februari. Dat betekende veel optochten, vuurwerk en andere activiteiten. Erg leuk om mee te maken. We waren er op de eerste dag van het festival wanneer er een parade is waarbij de Mariabeelden door de straten worden gedragen, daarna volgt een mis op het plein en een grote vuurwerkshow.
De volgende dagen kwamen we regelmatig optochten en parades tegen, dansend door de straten. Ook indrukwekkend om te zien waren de straatartiesten die uren werkten aan tekeningen van bloemenblaadjes op de straat. Met de dag lijkt het festival echter minder ingetogen te worden en de laatste dag dat we er waren liepen er letterlijk 24 uur per dag op vol volume spelende fanfarebands door de straten. Voor ons westerlingen die toch graag een rustige nacht slaap hebben iets te veel van het goede.
Het festival duurt bijna 12 dagen en pas nadat halverwege de “Queen of Folklore” is gekozen zijn er de parades met bijzonder kostuums en maskers die je vaak ziet in promotiefoto’s.
Rondom Puno Peru
Uros Eilanden
De meest populaire tour vanaf Puno is die naar de Uros eilanden. Als je er rekening mee houdt dat het een soort toeristenval is, dan kan jet het nog steeds leuk hebben. Het is een mooie boottocht en de rieteilanden zijn nog steeds bijzonder.
Deze eilanden en de Uros indianen hebben een bijzonder geschiedenis. Ze vluchtten namelijk het meer op en gebruikten het hier groeiende totora riet om eilanden en boten van te bouwen. Avonturiers zoals Thor Heyderdahl schakelden die indianen in om de rieten boten te bouwen zoals de Ra en Tigres waarmee hij de oceanen over voer. Als je kijkt naar de foto’s uit de jaren 70 en 80 zal je zien dat de Uros bouwstijl nog geen generatie later al enorm veranderd is.
Toen moesten ze hun huizen zo maken dat het water er vanaf liep. Nu wordt heel veel plastic gebruikt. Hierdoor gaan de huizen langer mee en ook de beroemde rieten boten kunnen dankzij plastic minder arbeidsintensief gebouwd worden. Ook de komst van elektriciteit via zonnepanelen heeft veel veranderd. Sommige eilanders dragen nog oorspronkelijke kleding maar aan de waslijn hangen de spijkerbroeken te wapperen voor als de toeristen weg zijn.
Je kunt de Uros indianen moeilijk kwalijk nemen dat ze het hedendaagse comfort omarmen. Maar verhalen van tour-operators die je naar een “authentiek” eiland meenemen moet je dus met een korreltje zout nemen. Een gemakkelijke manier om de eilanden op eigen gelegenheid te bezoeken is de ferry die vanuit de haven van Puno gaat.
Sillustani graftorens
Sillustani is een pre-Inca begraafplaats aan de oevers van mooie blauwe Umayo meer. Het is maar een klein uurtje rijden van Puno en daarom een populaire halve dag tour.
De graven (chullpas) zijn boven de grond gebouwd en vormen torenachtige structuren. Ze werden gebouwd door de Colla’s maar ook de Inca gebruikten of hergebruikten de Chullpas. Omdat grafrovers een aantal torens hebben opengemaakt krijg je ook een kijkje in de structuur van de toren. Je gids zal je bovendien meer vertellen over de gebruiken van deze mensen.
Een geweldige do-it yourself wandeling in Peru
Op maar 10 minuten van Puno ligt een rustige vallei omgeven door een verscheidenheid aan landschappen. In de vallei ligt een heuvel met daarbovenop een tempel die uitzicht geeft over de vallei en het Titicacameer. Bij helder weer zijn de rookpluimen van de Uros eilanden te zien. De tempel zelf (Inca Tunuhuiri) is niet erg bijzonder maar de route ernaartoe en de routes eromheen zijn prachtig. Wij hebben hier zelfs een Andesvos ontdekt! Achter de tempel ligt een heuvelrug, het pad eroverheen brengt je verder de bergen in. Dit pad kun je veilig volgen, het enige wat je zal zien zijn herders en lama’s. Bovenop de berg, na ongeveer 1 tot 1,5 uur lopen, kom je uit bovenop de oude Inca-terrassen. Als je via deze terrassen naar beneden klautert (niet voor kleine kinderen, maar kinderen vanaf een jaar of 8 zullen het geweldig vinden), eindig je in het dorpje beneden. Je ziet dan aan de overkant een grote rots en ook al lijkt deze onbegaanbaar, je kunt hier naar hartenlust klimmen.
De vallei van Ichu is een hele afwisselende plek, waar je wandelingen tussen 1 uur en een volle dag kunt maken. Neem wel eten en drinken mee, want er staan enkele tientallen boerderijen en huisjes en dat is het dan wel. Om er te komen neem je een busje naar Chucuito of Plateria. Het busje naar Chucuito zit het snelste vol en kost 1.50 Sol. Laat je afzetten bij de tweede of derde afslag naar Ichu. De busjes vertrokken in 2017 vanaf Banchero in Puno (een blok ten zuiden vanaf de Internationale busterminal).
Ook naar Latijns-Amerika op vakantie? Zo regel je het!
Mijn Handboek Verre Reizen met Kinderen geeft heel veel praktische tips en inspiratie voor je reis. Wil je de reis zelf organiseren? Ik gebruik altijd Skyscanner om vluchten te vergelijken. Een auto huren doen we graag via Sunny Cars, want dan scheelt gedoe met verzekeren. Voor accommodaties kijken we vaak op booking.com.
