“Geen wc-papier’ Het lijkt momenteel de grootste angst van veel Nederlanders te zijn. Het wc-papier is op. Er was zelfs een gevecht om wc-papier in een supermarkt. Deze mensen zijn duidelijk nog nooit op reis geweest. Of als ze het deden, dan was het vast gewoon lekker een 4-sterren pakketreis. Als arme backpacker, zeker in de jaren 90, ben ik op heel wat wc’s geweest waar het ontbreken van wc papier de minste van mijn zorgen was.
Dus ga zitten en huiver mee met een paar lekker vieze verhalen… Geen zin in? Klik dan snel hier voor optimistischer kijk op de wereld.
De wc met die mij deed besluiten illegaal de grens met Mexico over te steken.
Er moet altijd een winnaar zijn, dus laten we maar beginnen met de allerergste “horror” wc ooit.
“Hier kan ik niet blijven!” Ik kijk Marcel aan met paniek in mijn ogen… Volgens hem was er geen alternatief, maar ik besluit anders. Het maakt mij niet uit of het gevaarlijk, illegaal of duur is.
In het pikkedonker, zonder licht en tijdens een storm steken we illegaal de rivier over die de grens vormt tussen Guatemala en Mexico . Een schipper die wat bij wil verdienen en een gammel bootje, als we nu kapseizen is het over..
Hoe we hier terecht kwamen?
Na een dagje Rio Dulce staan we 5(!) minibusjes later weer in Flores. Hier gaat een keer per dag een bus naar de weinig gebruikte grensovergang met Mexico in de jungle. Weinig gebruikt betekent dus ook geen verharde weg, maar een zandpad. Als het begint te stortregenen blijft er weinig van de weg en van onze verwachte aankomsttijd over. Gelukkig hebben we interessante medereizigers, waaronder iemand die net zijn moeder heeft opgezocht en nu weer op weg is naar de USA waar hij al jaren illegaal woont.
In het pikkedonker en stortregen komen we eindelijk aan bij het eindpunt van de weg. Normaal gaat hier een ferry naar Mexico, maar die gaat niet meer. Er is hier in Guatemala niks behalve een paar vissershutten. De buschauffeur ontfermt zich over ons en we kunnen in hetzelfde “hotel” slapen als hij. Ik leg mijn tas op het vieze bed en laken dat duidelijk al jaren niet gewassen is. Direct holt er een vette kakkerlak onder het kussen vandaan. Ik besluit dan maar eerst een boodschap te gaan plegen. Ik doe de deur open en zie een pot die overstroomt met derrie, er is nog een tweede wc maar ook die zit tot de rand vol. ….
Ik kan dit echt niet..
In Mexico is er wel een normaal hostel en de volgende dag charteren we nog een keer een bootje, nu om Guatemala legaal te verlaten en Mexico in te gaan.
Illegaal gebruikt van de porseleinen pot
Deze keer staken we niet illegaal de grens over, maar gebruikte ik illegaal een toilet. We verbleven in Laos op een van de 4000 eilanden. Er was geen straatnaam, alleen paden en je kon lopen of een fiets huren.
Onze bungalow op dit eiland kostte nog geen 2 dollar per dag, dus daarvoor kan je natuurlijk geen badkamer verwachten. In plaats daarvan was er een gedeelde Aziatische squad wc. Die werd trouwens spotloos schoon gehouden. Het was alleen die tijd van de maand dat je toch liever een zit wc hebt.
Naast onze bungalow stond een wat rijker huis. Ook met een wc hokje in de tuin en toevallig zag ik daar iemand uitkomen en er was gewoon een normale troon… Wow… ik keek snel rond sneakte zijn erf op en ging naar de toilet. Heerlijk…. jammer alleen dat ik op dag drie betrapt werd…
De keer dat ik bijna midden in de nacht achterbleef in een dorpje
“De nachtbus (van maatschappij Chiva) van Chiclayo naar Chachapoyas in Peru reed, maar daar is dan ook alles mee gezegd. De hele nacht lang op hoog volume muziek en in elk klein dorpje werd gestopt.
Op een gegeven moment moest ik echt heel erg plassen, dus bij het volgende dorpje vroeg ik aan de chauffeur of we tijd hadden om te gaan. Volgen hem kon het wel, dus ik ging op pad met twee Peruaanse vrouwen die wezen naar een soort kroeg die nog open was. Er was een gat in de grond, superranzig, maar ja als je moet, dan moet je. Ik was nog niet klaar met plassen of er werd had hard op de deur geklopt en geroepen. Dus ik er vlug vanaf, wat bleek: de bus was gewoon weg gereden. Gelukkig had één van de Peruaanse vrouwen het gezien en rende ze er als een malle achteraan….”
De keer dat ik aan het verkeerde touwtje trok
De badkamer in ons hotel in Bangkok is heerlijk luxe. Een groot bubbelbad, marmeren vloeren en een inloopdouche. Jammer genoeg heb ik door de lange vlucht last van mijn buik dus ik neem ruim de tijd. “Poef” opeens is het donker. Het zal wel zo’n stroombesparende maatregel zijn dan het licht vanzelf uitgaat bij geen beweging.
Ik trek aan het touwtje, maar er gaat geen licht aan. Dan toch maar opstaan en op het knopje drukken. Vervolgens hoor ik de deur van de kamer open gaan “Can we help you?” “No nog don’t come in” roep ik nog…. Te laat… giebelend gaan de Aziatische dames er weer vandoor. Heb ik dus gewoon aan het touwtje voor noodgevallen getrokken.
Gelukkig ben ik niet alleen met dit verhaal. De man van een van mijn bloggers (die voor dit verhaal anoniem zal blijven) overkwam dit ook.
“Hij had hoge nood (grote boodschap) in de metro. Eerste optie dat hij kon vinden was een invalide toilet. Toch maar gegaan. Toen hij wilde doorspoelen, drukte hij op de groene knop. Dat bleek het alarm te zijn.
In het hele metrostation ging het alarm af, er kwamen allemaal Japanse functionarissen aanrennen. Ik stond met de kinderen te wachten en schrok, wat was er aan de hand? Ze renden naar het invalide toilet … bleek hij op de nood knop gedrukt te hebben. En die beambten kwamen hem ‘redden’. Toen kwam hij erg bedremmeld naar buiten”
De technische hoogstandjes in Japan
Dezelfde persoon had sowieso nog wel wat moeite in Japan.
“De eerste dag drukte hij op een knopje en stond vol verbazing toe te kijken hoe een soort duikplankje verscheen. Alsof er een kabouter op zou stappen om de porseleinen pot te schrobben (zo vertelt hij dat hè). Geïntrigeerd stond hij te kijken en boog ook even voorover om het eens goed te zien allemaal. Je raadt het al, het was de bidetfunctie, er spoot een keiharde straal omhoog, recht in zijn gezicht.
Zie dan maar eens het juiste knopje te vinden om ‘m weer uit te zetten … en met een stalen gezicht de deur uitlopen, helemaal doorweekt”
He dat is mijn plekje?
Eén van mijn andere vaste bloggers heeft ook nog wel een horrorverhaal. Al is het technisch gezien geen pot… maar een gat in de grond tijdens kamperen in de Okavangodelta. Schepje mee om op te leunen en wat zand in het gat te gooien na de grote of kleine boodschap. En dan iets horen ritselen achter je in de bosjes en een olifant zien. Vervolgens met je broek nog open en zonder schepje terug rennen naar het kamp. Best spannend, zo’n bushplasje!
ALLE wc’s in India
In een blog over wc’s om de rillingen van te krijgen mag India niet ontbreken. Maar sorry, het is nog te pijnlijk. Sommige ervaringen heb ik uit mijn geheugen gewist. “Delhi Belly” en uren moeten wachten op een vertraagde trein midden in de nacht op een treinstation. Wie India kent weet genoeg.
De keer dat onze dochter de wc niet haalde
“Ze poept! Op mijn schoot!” Ik zie de paniek in de ogen van Marcel terwijl hij onze dochter aangeeft. De bruine drab loopt langs haar luier over haar beentjes.
Zijn broek is vies… en we moeten nog een paar uur in de bus…. Zo zie je maar zelfs een vieze wc is beter dan geen wc
Het gat waar je 5 seconden later een plof hoorde
En om dit blog af te sluiten nog de plek met het mooiste uitzicht. “Het duurt 5 seconden en dan hoor je plof” Met deze vrolijke mededeling kwam Marcel uit de wc. Nou ja, een gat en dan een diepte van 40 meter. We slapen in een boomhut in de jungle van Laos, met alleen een houten reling tussen ons en het bos. En bijzonder plekje op hoogte, mét een vertraagde plof!
