We checken vlak voor de vakantie nog even onze e-mail. “Belangrijk: vergeet niet je laarzen aan te trekken”, staat er in de uitnodiging. Laarzen? die hebben we helemaal niet, maar gelukkig is de bouwmarkt open op zondag. We zijn er klaar voor: een zeehondensafari en dan niet zo één met de boot, maar wij gaan wadlopen naar de zandbanken waar de robben hun dagen luierend doorbrengen.
Zeehondensafari Denemarken
We begonnen de dag op het eiland Fanø zonnig maar naarmate de starttijd dichterbij komt, trekt de lucht dicht. We zijn afhankelijk van de getijden want alleen bij eb kan je wadlopen, voor ons betekent dit om 12:30 verzamelen op het strand bij Sonderhø.
De gids Jesper wacht ons al op, wij blijken de enige Nederlanders te zijn. Verder veel Denen en Duitsers. Omdat Marcel vloeiend Duits spreekt maken we het Jesper makkelijk en luisteren we met die versie van het verhaal mee maar anders kan het ook gewoon in het Engels. We gaan op pad, de bodem van de Waddenzee voelt eigenlijk gewoon als stevige modder. Niks bijzonders, wel apart zijn de bruine vlekken op verschillende plekken. Ik zou denken dat hier iets ligt te roesten maar onze gids vertelt ons dat dit een natuurlijk proces is van grondwater (zoet) dat hier omhoog borrelt.
De volgende demonstratie is op een breed stuk zand zonder geultjes. Jesper zet zijn hark neer op ongeveer 30 meter afstand en laat een dame geblinddoekt rechtuit lopen. Binnen 30 meter maakt de vrouw een fout van 20 meter. Waarom is dit belangrijk? De Waddenzee is erg ondiep en het water kan dus ook erg warm worden. Komt er dan koude lucht over het water, dan zal er zeevlam of zeemist optreden. Binnen no-time kunnen de wadlopers elkaar niet meer zien. Als je dit gebeurt, bel dan 112 of gebruik de GPS op je telefoon. Gewoon gaan lopen is een heel slecht idee…
We zoeken ook wadwormen en andere diertjes in het wad.
De wind neemt nog verder toe en we gaan dichterbij elkaar staan om het verhaal te horen. Wat ben ik blij dat ik nog een fleecetrui aan heb. Onze dochter klaagt, “koud”, en we stoppen haar helemaal weg in de babydrager en een paar minuten later is ze in slaap gevallen.
Ze is trouwens niet de enige peuter, ook een ander gezin heeft een baby en peuter bij zich. Het tempo van de zeehondensafari in Denemarken ligt laag genoeg om deze tocht ook met kleine kinderen te doen. We zien zelfs een gezin dat zelfstandig met een kinderwagen en op slippers op pad is naar de zeehonden banken, dapper. Het belangrijkste als je deze toch niet met een gids zou willen doen moet je een paar dingen in de gaten houden:
- Ga niet op blote voeten: de zwaardschedeschelpen (dat zijn die langwerpige schelpen) steken soms wel eens uit het zand en die doen pijn…
- Kijk naar de eb-en-vloedtijden bij de VVV in Nordby. Het wad is ongeveer 2 km breed en is erg vlak: hierdoor verspreidt opkomend water zich razendsnel over het wad.
Dansen voor je eten
Even later vraagt de gids ons om in een kringetje te staan en te dansen. Even denk ik dat hij ons voor de gek houdt, staan we daar met zijn allen in het water een beetje te stampen. Niets is minder waar, opeens komen er rondom mijn voeten allemaal kleine schelpjes en schaaldieren omhoog. Dit is wat de wadvogels doen om aan hun voedsel te komen. Meeuwen eten de kokkels in het geheel op en daarna vermorzelen ze ze met een soort molensteen in hun keel. De kokkels worden opgegeten en de scherven van de schelp worden uitgespuugd.
De zeehonden van Fanø
Marcel ziet ze het eerst: daar zijn ze. Ik zie nog niks, ja wat vage stipjes. Bovendien vecht ik tegen de wind en dat gaat nou eenmaal makkelijker met mijn hoofd omlaag. Langzaamaan begin ik ze toch ook te zien en uiteindelijk houdt het wad op.
We staan stil, we zijn er. De robben en wij worden nog gescheiden door een geul, te diep om doorheen te lopen en veel te veel stroming. Eigenlijk maar goed ook, want dit zijn echt wilde dieren die er helemaal niet zo van gediend zijn al mensen te dichtbij komen.
Op hun zandbank liggen ze rustig te luieren. Af en toe steekt er een even zijn hoofd op. Gelukkig heeft de gids ook een verrekijker op statief meegenomen en zo kunnen we ze nog beter bestuderen. Onze dame is ook wakker geworden en kijkt verdwaasd naar het hele tafereeltje totdat ze het door heeft… zeehondjes..
De naam lijkt bijna niet te passen, bij zeehondjes denk ik aan de schattige versie die we zagen in het Visserij- en scheepvaartmuseum in Esbjerg, die blij zijn als ze een vis krijgen. Daarmee vergeleken zijn dit tientonners, toch is het dezelfde soort. In Denemarken komt naast de grijze zeehond ook nog de kegelrob voor maar die zien we nu niet.
De weg terug hebben we de wind in de rug en we stappen stevig door. Heen was 1,5 uur inclusief stops, terug naar de auto doen we in 30 minuten.
Een uur later lopen we door Sonderhø, het mooiste dorpje van Denemarken. De wolken trekken weg, stukjes blauw worden zichtbaar en de zon piept erdoorheen. Opeens is het weer helemaal lente.
Meer informatie over Fanø en over de zeehonden safari op de websites visit Fanoe.
Onze zeehondensafari is mogelijk gemaakt door het toerismebureau van West Denemarken. We geven altijd onze eigen en eerlijke mening op GezinOpReis.
Oooh wat hebben jullie veel zeehondjes gezien, mooi zeg! Gaaf eigenlijk dat het waddengebied zo ver strekt. Maar… Laarzen? Toen ik vorige maand ging wadlopen waren laarzen juist verboden omdat ze vast konden zuigen. Alleen hoge sneakers met veters waren toegestaan. Of zou dat aan het slik gelegen hebben? Hadden ze dat niet in Denemarken?
Nee de bodem was niet zo plakkerig en we liepen echt wel in een flinke laag water. Sneakers zou je gewoon echt met overspoelde voeten 2 uur lopen dat lijkt me ook niet goed.
Wij zijn op dit moment in Denemarken en zouden graag deze safari ook willen doen, vind echter geen informatie waar en hoe deze te boeken. Kunt u me hier iets meer over vertellen? Dank u wel
Staat er wel in hoor, via de website van visit fanoe, het tourism office dus. Zie bijvoorbeeld: http://visitfanoe.dk/en/see-and-experience/attractions/wildlife/ Je moet ter plekke informeren naar de tijden want die zijn afhankelijk van het getij