Maak je geen zorgen dit is niet zo’n click-bait artikel met een schreeuwerige titel zoals “10 redenen om niet naar Thailand te gaan” en wanneer je er dan nieuwsgierig op klikt het allemaal omgekeerd blijkt te zijn zoals: de mensen zijn zo aardig, je krijgt zere kaken van het lachen.
Nee, dit artikel gaat over onze echte angsten, of beter gezegd mijn (Tikva’s) angsten. Marcel die maakte het allemaal niet uit namelijk. Hij vindt het heel leuk om met het gezin 2 maanden door Zuid-Amerika te gaan reizen maar het had van hem niet per se gehoeven. De bestemming, dat maakte hem ook niet zoveel uit. Of het nou Zuid-Oost Azië, Zuid-Amerika, zuidelijk Afrika of de westkust van de USA was geworden. Als het reistempo maar niet te hoog zou liggen en het benodigde budget binnen de perken bleef, als er wat moois te zien zou zijn en gefietst kan worden dan is het goed.
Dit idee van 2 maanden reizen door Zuid-Amerika met onze peuterdochter, dat is dus mijn idee. Dat geeft best een grote verantwoordelijkheid. Want hoewel het door acties zoals vliegen met een 10 weken oude baby, backpacken door Myanmar en wandelen door de jungle van Panama misschien voor de buitenwereld lijkt of wij angstloze avonturiers zijn is dat echt niet zo. Zuid-Amerika is wat mij betreft van een andere orde dan onze reizen tot nu toe. Soms vraag ik me echt af of Zuid-Amerika een slechte keuze is.
Waarom het best wel dom is naar Zuid-Amerika te gaan
De veiligheid in Zuid-Amerika
De veiligheid is zeker een groot issue. Iets waar ik me nu meer bewust van ben dan toen ik in 2004 in mijn eentje naar Peru en Bolvia ging. Sommige landen zijn sinds die tijd (veel) veiliger geworden zoals Colombia. Anderen niet zo, om maar even mijn Lonely Planet te citeren: “For years we have been saying that La Paz is not more dangerous than an average big American city, sadly this is no longer true”. Of wat dacht je van wandelen tussen verschillende Inca-ruïnes rondom Cusco wat ik in 2004 gewoon deed: “Robberies are uncommon, but not unheard of”. Snelle kidnappings waar je in een taxi wordt gepropt en weer vrijgelaten wordt als je gepind hebt, ook dat komt voor.
Het merendeel van de toeristen overkomt niks maar je moet wel constant alert zijn. Het is geen Zuid-Oost Azië waar Marcel in zijn eentje een rondje gaat hardlopen of waar ik op mijn gemak als de zon onder is nog wat nachtfoto’s maak. Veiligheid is een serieus probleem en misschien nog wel meer zo omdat ik deze reis wel dingen bij me heb die echt waardevol zijn. Als je beroofd wordt geef je de spullen direct af, zo voorkom je geweld. Zo simpel is het.
Maar stel mijn camera of laptop is weg dan is dat niet alleen een persoonlijk verlies maar nu betekent dit ook geen blogs… Geen foto’s maken is ook geen optie, en telkens zullen we afweging moeten maken of onze dame wel of niet tijdens een lange busrit op haar tablet kan. Kan je überhaupt wel echt alert zijn als je op je kind moet letten en je spullen en de omgeving. Gaat angst onze reis niet minder fijn maken? Ik vind dat best eng.
Het belangrijkste is natuurlijk onze dochter haar veiligheid. Door met een kindje te reizen vallen we extra op, en zij kiest er niet voor daar heen te gaan.
Regen en kou
“Het zonnetje schijnt mama, nu ben jij blij”. Ze weet het al van de zon word ik blij, van kou en regen niet echt. Duidelijk gevalletje geboren in het verkeerde land. Omdat onze dame naar school moet en vanwege ons werk zitten we gebonden aan de maanden januari en februari. Niet de goede reisperiode voor Peru en Bolivia. Tenminste in de Andes. Het klimaat in deze landen is namelijk zo dat in de Andes de zomer (nov-maart) de warmste maar ook natste periode is en januari de natste maand. Dat kan betekenen dat het zonnig is met een onweersbui maar het kan ook een paar dagen achter elkaar regenen. Niet handig in landen waar je vooral naar toe gaat om buiten te zijn.
Mede daarom hebben we Colombia toegevoegd aan onze route waar het in januari wel lekker weer is in plaats van overland van Lima naar Rio te reizen.
De enorm lange busritten
Zuid-Amerika is groot! Aan de trein doen ze maar beperkt en binnenlandse vluchten zijn voor wie de Ryanairs en Air Asia’s gewend is belachelijk duur. Een vlucht van 4 of 5 uur binnen Zuid-Amerika kost in veel gevallen zelfs meer dan de retourvlucht vanuit Europa. Er zit dus maar één ding op: de bus. Met de bergketens zoals de Andes en matige wegen zitten er dus diverse busritten aan te komen van 10+ uur. Ik kan genoeg dingen bedenken die ik liever doe met mijn tijd.
Voor mijn blog is het een domme keuze
Dit blog is niet mijn baan. Misschien zou het dat wel kunnen zijn als ik vanaf nu alleen nog maar commercieel verstandige keuzes zou maken. Meer advertenties, meer links naar reisorganisaties maar vooral ook slimmer bestemmingen kiezen. In plaats van 2 maanden Zuid-Amerika had ik ook 2 maanden naar Thailand kunnen gaan. Dan was ik echt de Thailand met kinderen expert geweest en had jullie een e-book kunnen laten kopen. Of ik had kunnen kiezen voor een ander land waar we nog niet geweest zijn met een kleine. Sri Lanka of Zuid-Afrika bijvoorbeeld waar veel meer Nederlandse gezinnen heen gaan en me dus veel meer lezers zou opleveren.
Hoewel ik natuurlijk ook gewoon kan schrijven over een land waar ik nog nooit met kind, of zelfs helemaal nog nooit ben geweest. Wat stockfoto’s erbij… Klaar! Werkt blijkbaar ook, waarom zou je als blogger überhaupt nog op reis gaan.
Naast de lezers die het mij zou opleveren en het geld dat ik eventueel zou kunnen verdienen zijn er ook nog de “gratis” reisjes. Samenwerkingen met partijen. Mooie hotels die bloggers graag uitnodigen als je daarna een artikel over ze schrijft. Als grootste Nederlandstalige familytravelblog dat zich ook actief op verre bestemmingen richt zijn er in landen zoals Thailand, USA en Mexico genoeg hotels die ons graag zouden ontvangen. De meeste landen waar wij heen gaan in Zuid-Amerika weten nog niet wat ze met bloggers aanmoeten, zeker niet zo’n exotische Nederlandstalig blog dat over reizen met kinderen schrijft. Helaas geen luxe hotels voor ons, anders dan die we zelf betalen.
Zuid-Amerika is niet goedkoop
Natuurlijk is Zuid-Amerika goedkoper dan Europa maar voor een echt budgetvriendelijke lange reis hadden we beter het Indiaas schiereiland (India, Nepal, Sri Lanka), Zuid-Oost Azië of een aantal landen in Centraal Amerika (Nicaragua, Honduras of Guatemala) kunnen kiezen.
Pollo con arroz
Rijst met kip, oh en een aardappeltje en twee plakjes komkommer en een halve tomaat als groente. Na 2 dagen ben ik het zat! Waarom kies ik er dan voor om mijzelf dit 2 maanden lang aan te doen. Er zijn zoveel continenten waar je veel lekkerder kunt eten.
De hoogteziekte
Steden als Cusco (3399m), en La Paz (3650m), 4 dagen over de altiplano met hoogtes van 4000+ meter, we ontkomen niet aan de hoogte. Ik maak me voor mijzelf of Marcel niet druk over de hoogte. Na 17 dagen wandelen door de Himalaya inclusief Thorong-La pas (5416m) en de beklimming van de Kilimanjaro (5895m) weet ik dat we er weinig last van hebben. Natuurlijk worden wij ook slomer, wandelen gaat langzamer maar pas boven de 5000m krijgen we echt lichamelijk last. Daarvoor blijft het beperkt tot een lichte hoofdpijn die met veel drinken (water, geen alcohol), een aspirine of na een dag of 2 als we geacclimatiseerd zijn vanzelf verdwijnt.
Maar hoe leggen we dit aan onze dochter uit. Ze is bijna nooit ziek geweest en hoe zal ze omgaan met een lichte hoofdpijn. Veel zinnige informatie kan ik er ook niet over vinden. Ja, wat wandelwebsites die adviseren met kinderen tot 5 jaar onder de 2.000 meter te blijven, omdat er zo weinig onderzoek naar gedaan is. In de Alpen is tot die hoogte inderdaad heel veel moois te beleven. Die mensen zijn duidelijk nog nooit in de Andes geweest want zelfs onze startbestemming Bogota ligt al op 2.640 meter.
En toch gaan we
Redenen genoeg dus waarom Zuid-Amerika een slechte keuze is, redenen genoeg om ons zorgen over te maken. Toch gaan we. We zouden het onszelf zoveel makkelijker kunnen maken door ergens anders heen te gaan. Maar mijn hart droomt van Zuid-Amerika. Van de natuur zo bizar dat ik het niet eerder zag, van de archeologie, knuffelen met alpaca’s en boven alles het avontuur.
Heb jij bestemmingen waar je heen zou willen maar om bepaalde redenen eng vindt?
Ik ben zelf in 2019, 7 maanden in Zuid-Amerika geweest (en Mexico) en heb toch wel wat commentaar op je artikel vol met vooroordelen.
1) Over de veiligheid: het klopt dat Zuid-Amerika minder veilig is dan Europa. Wel ligt het er ontzettend aan waar je heengaat (ga bijvoorbeeld niet naar Venezuela, sommige delen van Colombia). De meeste steden in Zuid-Amerika zijn ontzettend groot en de onveilige wijken kom je echt niet zomaar terecht. In Mexico-Stad moet je bijvoorbeeld wel een uur in de metro zitten om in zo’n onveilig gebied te komen.. en dan vervolgens nog een uur lopen. Zolang je in het centrum bent en low-profile kleedt en gedraagt is er niks aan de hand. Gebruik je gezond verstand, ga niet alleen de straat op in het donker en als het echt niet goed voelt, neem dan een taxi! Verder helpt het als je wat Spaans kan. Dan weten de mensen dat je moeilijker op te lichten bent.
2) De kou en regen ligt aan het seizoen dat je gaat. De regenbuien zijn overigens best intens maar duren gelukkig nooit lang.
3) Neem nachtbussen! Daar zijn voldoende mogelijkheden voor en het is veilig. Je bespaart er overnachtingen mee en het is daardoor geen tijdsverspilling.
4) Het is zo duur als je het zelf maakt. Ik gaf zelf gemiddeld 30 euro per dag uit. Vind dat zelf zeker niet veel.
5) Wat je zegt over het eten is deels waar. In Colombia, Ecuador en Bolivia is het eten niet het allerbeste, inderdaad pollo con arroz en dat gaat redelijk de keel uit staan. Wel vind ik het eten allerminst een reden om een land niet te bezoeken en enigszins aanstellerij. In Peru is het eten overigens zeer goed! In Lima staan bijvoorbeeld twee restaurants met Michelin sterren, meer dan in welke stad dan ook in de wereld.
6) Hoogteziekte kun je overal oplopen, ook in Azië. Ik had er zelf niet zoveel last van maar sommige van mijn mede-reizigers wel. Het is even wennen, en het beste is dan ook om het geleidelijk op te bouwen. Dus niet gelijk naar Cusco of La Paz gaan, maar bijvoorbeeld beginnen op een plek tussen de 0 en 2000 meter hoogte. Vervolgens proberen om niet meer dan 500 meter per dag te stijgen zodat je lichaam kan wennen.
Hopelijk heb je hier wat aan. Moet er wel bij zeggen dat ik een jongere ben van 25 (tijdens de reis 23) en in m’n eentje was. Met een gezin is de ervaring natuurlijk heel anders en weet niet zeker of Zuid-Amerika dan de beste optie is. Zeker met jonge kinderen.
We zijn inmiddels al lang weer terug
Wat een ongelofelijke rot website, alleen maar reclames, pop-ups en nutteloze/irrelevante advertenties. Je artikel is ontzettend goed en leuk geschreven, maar er staan allerlei onnozele dingen tussendoor. -1
Jammer dat je het zo ervaren hebt. Helaas zijn advertenties noodzakelijk om de hypotheek te betalen. Ik geef gratis heel veel tips en de trade-off is dan dat er advertenties staan op de site.
Ik weet dat dit artikel uit 2016 is en dus al weer een poos geleden maar toch wil ik er nog even op reageren. Voor de mensen die naar zuid-amerika willen toe gaan: doen! Zuid-amerika is namelijk enorm groot en het hangt enorm af van waar je naar toe gaat. Ik spreek uit ervaring aangezien ik een half jaar in Brazlie heb gewoond (en gereisd heb in argetinie & uruguay). Hier heb ik me nooit één moment onveilig gevoeld. Het is maar wat je er zelf van maakt en vooral wat je zelf op zoekt.
Wat ik maar wil zeggen is; laat je niet te veel afschrikken en als je gaat; zoek goed uit naar welke plekken je toe wil.
Alsof Zuid Afrika zo veilig is…
Het eten in Peru is niet lekker het is er SUUUPPPEER lekker daar kan ik je al mee gerust stellen. Die vluchten vallen ook wel mee als je binnenlandse vluchten neemt. En anders voorzichtig zijn en hopen dat het je nooit overkomt, maar in Brussel loop ik ’s nachts ook niet zo op mijn gemak. Maar veel veranderd in een mens zijn hoofd eens men mama of papa geworden is niet? Groeten Gino
Het is begrijpelijk dat je jij zorgen maakt! Ik ben een keer in mijn leven gestolen : in Köln toen ik mijn familie uit Spanje uit vliegveld haalde. De kinderen waren moe, ze wilden dit en dat, ik was op de kinderen gericht en toen heeft iemand mijn portemonnee gestolen. Het kan overal gebeuren!
Nog over de hoogte, ik Had ook wat gekeken toen wij naar Tenerife waren. Wij zijn met liam (toen 3 maanden ) niet op de top van el teide geweest, de rit van de teleférico van 2350m tot de top gaat in een paar minuten, dus niet fijn voor de kleintjes. Als jullie langzaam naar boven gaan, zou het geen probleem zijn.
Het is denk ik heel menselijk om die angsten te hebben, ook al is het jullie/jouw droomreis. Ik kan je trouwens wel verklappen dat het eten in Colombia onwijs lekker en divers is! Ik heb zelfs best veel vegetarische restaurants gezien en dat vond ik toch best bijzonder. Veel reizigers hebben me ook al verteld dat ze in Peru super lekker eten hebben. De busritten kunnen inderdaad soms onwijs lang zijn, maar veel bussen zijn van best wat gemakken voorzien (wc’s aan boord, airco dus neem een extra sjaal of trui mee) en vond ik zelfs beter dan de bussen in Zuid-Oost Azië. Het duurt misschien nog even, maar toch alvast veel voorpret gewenst!
Ik snap ik heel goed je zorgen. Ondanks dat ik me nooit echt onveilig voel is Colombia inderdaad geen Azië. Ik heb hier een Nederlandse vriendin die 2 kleine kinderen heeft een dat levert nooit problemen op. Ze gaan vaak weekendje de stad uit of leuke dingen doen. Binnen Colombia kun je trouwens best goedkoop binnenlandse vluchten krijgen, 50 euro pp bijvoorbeeld. Alleen in januari, samen met december de duurste maand, zal het wat duurder zijn. Wel aan te raden als je echt lange afstanden gaat afleggen hoor. En een tip voor het eten: ikzelf vind de Colombiaanse keuken geweldig. Veel rijst maar met linzen, bonen of groente heerlijk. Over het algemeen eten Colombianen heel veel vlees en weinig groente. Als je in een typisch Colombiaans restaurant eet kun je expliciet vragen of je meer groente mag. Ik ben vegetariër en eet echt veel groente hier. Je moet er alleen wel naar vragen haha. In de grote steden vind je sowieso genoeg internationale restaurants. En alles is best wel goedkoop (daarom gaan wij ook veel te vaak uiteten 😉 ). Ik begrijp je zorgen over de veiligheid ook heel goed. Nu moet ik zeggen dat ik het buiten de grote steden altijd heel veilig vind. Gebruik ook zonder zorgen mijn spiegelreflexcamera, ook als ik alleen ben. Binnen de grote steden zou ik die alleen op plaatsen gebruiken waar veel toeristen zijn. Heel veel plezier!
Allereerst: gelukkig dat dit niet zo’n clickbait-blog is. Die waren de eerste 23 keer dat ik ze las nog best grappig, maar die kennen we nu wel 😉 Als reizende angsthaas kan ik me je zorgen helemaal voorstellen. Dat Marcel en jij besluiten om naar landen te gaan waar het wat gevaarlijker is, is jullie eigen keuze, maar je hebt nu Isis om rekening mee te houden. Maar aan de andere kant: jullie hebben zoveel reiservaring, Isis heeft ook meer reiservaring dan de gemiddelde Nederlander en je weet heel goed wat je kunt verwachten. Het feit dat je deze angsten op een rij hebt gezet, geeft aan dat je precies weet waar de knelpunten zitten en daar kun je rekening mee houden. Je kunt altijd een keer pech hebben, maar dat is nu eenmaal het risico. Het wordt vast een geweldige reis!
Haha, dat stukje over Marcel. Sowieso vind ik je blogs steeds leuker leesbaar worden. Ik lees lang niet van iedereen alle blogs helemaal, maar van jou meestal wel. Wat je noemt is inderdaad allemaal waar. Vooral die veiligheid is echt een issue en ook zeker een reëel gevaar. Ik heb me (in mijn eentje) in Caracas en aan de kust ook niet veilig gevoeld, en ben ’s avonds niet meer alleen naar buiten gegaan omdat het echt niet goed voelde. Ik zou maar vooral goed op je ‘gut feeling’ af gaan, maar dan nog kun je wellicht niet alles voorkomen, zeker als je af en toe -zoals je zelf al zegt- afgeleid bent juist doordat jullie Isis bij jullie hebben. Qua camera zou ik zorgen dat ik sowieso een klein reservecameraatje ergens had en meerdere kleinere SD-kaarten, maar dat had je waarschijnlijk zelf ook al wel bedacht. Van hoogteziekte heb ik destijds in de Andes (tijdens een trekking van 2 dagen) geen last gehad en hoop voor jullie dat dat ook niet gebeurt (maar je bent al meer gewend, en verder gewoon Isis goed in de gaten houden). Gaaf dat jullie ook nog naar Colombia gaan, daar wil ik ook echt heel graag naartoe! Tja, en verder? Heerlijk dat jullie nog even lang weg kunnen. Ik vind het nu al leuk om straks via updates te lezen hoe het gaat. Ik zou het in mijn eentje met 2 kinderen in elk geval niet doen, terwijl ik zonder kinderen wél naar Colombia of Peru zou willen (en durven).
Dank je wel wat leuk om te horen! Ik ga inderdaad nog kijken naar extra SD kaarten en toch maar een betaalde mogelijkheid om “in the cloud” the back-ups te maken al ben je dan natuurlijk ook erg afhankelijk van wifi snelheden.
Ik moest echt even lachen om jouw opmerking over bloggers die schrijven over bestemmingen waar ze nog nooit zijn geweest, een paar stockfoto’s erbij en hopla, een nieuw blog is klaar. Ik vind dat zo enorm triest. Maar goed. Kan me wel goed voorstellen dat je je een beetje zorgen maakt, lijkt me ook niet meer dan normaal. Overigens denk ik dat als je het rustig aan doet met Isis op hoogte, het vast goed moet komen. Er wonen immers ook kinderen zo hoog en die krijgen dan weer bezoek van familie dus jullie vinden vast een manier om daar goed mee om te gaan!
Ik denk het ook wel. Maar omdat ze dus bijna nooit ziek is weet ik gewoon niet hoe ze gaat reageren op de lichte hoofdpijn. Het kan natuurlijk ook dat ze gewoon keihard doortrekt en rent terwijl wij erachteraan puffen 😉