Wild kijken met kinderen en dan ook echt heel veel zien. Mooie wandelingen maken door de natuur. Een kleinschalig origineel kindvriendelijk museum en een tof pannenkoekenhuis met speeltuin ontdekken. Dat klinkt goed hè? Samen met mijn dochter deed ik het allemaal tijdens onze 24 uur in de gemeente Ede.
Wat ik bijzonder vond aan dit nachtje weg op de Veluwe is dat het ik zelf verrast werd. Ede is voor ons helemaal niet zo ver, het is nog geen uur rijden. We zijn er wel eens gaan mountainbiken op de kinder MTB-route en ook bij de schaapskooi op de Ginkelse Heide ben ik best vaak geweest. Dankzij de tips van Bezoek-Ede kwamen we nu op plekken waar ikzelf nooit aan gedacht had, maar die wel echt leuk bleken. “Kunnen we hier nog een keer terug komen?” was een regelmatig terugkerende vraag van mijn achtjarige dochter.
24 uur in de gemeente Ede
Wildkanseltocht vanuit Natuurcentrum Veluwe
We zijn op vrijdagmiddag na school weggereden. Onze eerste echte activiteit is een Wildkanseltocht vanaf Natuurcentrum Veluwe. We melden ons netjes om zeven uur. Ik ben een beetje zenuwachtig. Ik weet dat mijn dochter het wel heel leuk vindt om dieren te kijken, maar ook dat ze niet zo’n lange spanningsboog heeft en stil zijn ook niet haar sterkste punt is. Als iets volgens haar saai is, is ze er ook al snel klaar mee. We krijgen een fiets en moeten dan nog een half uurtje wachten voor we echt vertrekken. Dan kan ze ook niet stilzitten, maar gelukkig heeft ze plezier in een beetje rondrijden op het bospaadje naar het natuur centrum met de kinderfiets die ze heeft gekregen.
Wanneer we vertrekken is de uitleg duidelijk. Eerst een stukje fietsen, maar zodra we het hek doorgaan van het dieren stiltegebied moeten we ook echt stil zijn. Het stilte gebied is voor dieren wel aan een aantal kanten open, maar voor mensen staat er een hek. Je mag hier zonder gids dan ook niet komen.
Met de fiets aan de hand lopen we door het hek en vlak daarna zien we tussen de bomen door al een hinde (vrouwelijk edelhert). Nog net te ver om op de foto te zetten, maar we hebben toch wat gezien. Er moeten ook nog everzwijnen zitten, maar die zijn door de bomen bijna niet te zien.
Dan komen we bij de bescheiden deur van de Widlkansel, volgens het woordenboek een houten hut op palen. We lopen naar binnen en “wauw”, dit had ik niet verwacht. Een enorme glazen wand en voor onze neus een grasveld vol met hindes. “Kijk mama een kalfje”, mijn dochter pakt enthousiast de verrekijker die ik heb meegenomen om alles van dichtbij te bestuderen.
We moeten allemaal rustig op een stoel gaan zitten en vooral stil zitten. De dieren weten wel dat we er zijn, maar zolang er weinig bewogen wordt, schrikken ze niet van de mensen die naar hun kijken. Eenmaal binnen mogen we ook weer praten. Wel zo fijn, dus geen twee uur stil zijn. We krijgen uitgebreide uitleg over de dieren door de gids en er is alle ruimte voor vragen. Heeft hij de wolf al gezien? Dat nog niet en die zul je bij de Wildkansel ook niet snel tegenkomen, maar je hebt wel goede kans op everzwijnen, edelherten (vrouwtjes en de mannen als het bronsttijd is), misschien een vos of een das. Af en toe een ree, hoewel de edelherten die eigenlijk niet tolereren op hun terrein, en natuurlijk verschillende vogels.
Er komende ook boeiende onderwerpen aan bod en ik krijg de kans om eens heel veel vragen te stellen waar ik nieuwsgierig naar ben. Afgelopen voorjaar rende er opeens een ree over de snelweg. Er was geen ontwijken meer aan. Waarom rennen dieren eigenlijk de weg op? Hoe pakken ze hier het wildbeheer aan? Ik heb er echt nooit bij stil gestaan dat je zoveel afwegingen moet maken. Bescherm je de vos, dan is dat weer negatief voor de populatie weidevogels omdat hun eieren worden opgegeten. Ik heb echt zoveel geleerd wat ik nog niet wist.
Ondertussen kijken we natuurlijk ook nog volop naar buiten. Twee verschillende groepen wilde zwijnen laten zich nog zien. Met kleine baby’tjes in hun pyjama’s, zo noemen ze die gestreepte pakjes. Op een gegeven moment zijn bijna alle hindes klaar met eten en gaan ze in het gras liggen herkauwen. Perfect gecamoufleerd, maar ik merk wel dat mijn dochter en ook de andere kinderen die mee zijn een beetje uitgekeken raken. We hadden natuurlijk ook echt geluk gelijk al heel veel te zien. Ik laat haar het laatste half uur dan ook maar even een spelletje spelen op mijn telefoon.
Edelherten met een groot gewei laten zich nog niet zien. We zijn net een weekje of twee te vroeg voor de bronst. Ook dan organiseren ze deze tochten en ze plaatsen dan microfoons zodat je het geluid extra goed kunt horen. Deze tochten zijn natuurlijk extra populair. Via de website kun je deze boeken.
Ginkelse Heide en Bloem Ede
De Wildkanseltocht duurt tot acht uur, maar tegen de tijd dat we terug fietsen en weer bij het natuurcentrum zijn, is het al weer een stukje later. Ik ben dan ook blij dat we al hebben gegeten voordat we aan de tocht begonnen.
Vlakbij het natuurcentrum zit pannenkoekenhuis Bloem Ede. Een pannenkoekenhuis met originele kaart. Zo heb je er niet alleen traditionele pannenkoeken, maar ook Japanse en Italiaanse hartige pannenkoekjes. Ook staan er wat andere gerechten dan hamburgers op de kaart. Er is alleen geen speeltuin of zoiets, maar wel een groot terras.
Voor we ons bij het natuurcentrum moesten meldden, hadden we ook nog net tijd om wat foto’s te maken op de Ginkelse Heide. De heide stond echt vol in bloei wat natuurlijk prachtige plaatjes geeft. Het was niet altijd zo mooi, want in de Tweede Wereldoorlog werden hier parachutisten gedropt tijdens operatie Market Garden. Een monument en een aantal panelen met historische foto’s herinneren hier nog aan.
Parkhotel de Bosrand
We slapen een nachtje bij Parkhotel de Bosrand aan de rand van Ede. Een prima hotel met ruime kamers met groot bed. We kunnen gratis parkeren voor de deur en het is lekker rustig. Er zijn ook nog een restaurant en een bar, maar na alle avonturen van vandaag is het direct bedtijd.
We slapen beiden als een blok. “Mama, ze hebben hier hagelslag en beschuitjes”. Na een zomervakantie in het buitenland is mijn dochter helemaal blij met het ontbijtbuffet. Lekker brood, croissantjes of een yoghurtje. Vers beleg, maar ook gewoon hagelslag en vlokken.
IJzertijdboerderij en het Wekeromse zand
Onze eerste stop van de ochtend is de Celtic Fields. Een nagebouwde boerderij uit de ijzertijd. Of het er echt zo uitzag weet niemand, want van de boerderijen zijn alleen verkleuringen in de grond achtergebleven. Dus we weten waar de palen stonden, maar niet hoe hoog het gebouw was.
De Celtic Fields liggen naast het Wekeromse Zand. Ik ben echt verrast door dit prachtige natuurgebied en de rust die hier heerst. Oké, het is wat lastig om bij de parkeerplek te komen over een vrij lange (prima bereikbare) onverharde weg. Op de zandvlakte komen we verschillende (ondergrondse) hutten tegen die andere kinderen hebben gemaakt. Ik moet mijn dochter beloven dat we hier absoluut nog een keer terug komen om onze eigen hut te bouwen.
Het middelpunt van Nederland bezoeken
Ik wil namelijk nu we er toch zijn ook nog naar het middelpunt van Nederland. Deskundigen hebben berekend dat het geografisch middelpunt van Nederland boven de Goudsberg in Nederland ligt. Toch leuk om een keer te zijn geweest.
Er zijn meerdere wandelroutes in dit gebied maar er zijn ook veel verschillende startpunten. Op de website Bezoek-Ede kun je ze vinden. Drie routes komen langs het middelpunt van Nederland. We kiezen voor een route die ook langs de Tijdlijntrap en zandgroeve het Zandgat gaat. Als wandelgebied vond ik het Wekeromse zand aantrekkelijk, maar we komen hier heel veel mountainbikers tegen en ik mis mijn fiets.
Bonus tip! Want de gemeente Ede is nu nog leuker, dankzij een online game die je op je telefoon kunt spelen. Blogger Cindy ging met haar kinderen op pad voor de escape rally Helene Unlocked. Met deze game kom je ook uit bij het middelpunt van Nederland. Je leest er alles over in het blog escape rally op de Veluwe.
Uilenbos Lunteren
We lunchen weer bij een pannenkoekenhuis; deze keer bij Het Uilenbos in de bossen bij Lunteren. Dit is echt een geweldige plek voor gezinnen, zeker nu er sinds begin 2021 een gloednieuwe speeltuin is. Naast het terras is een grote speeltuin waar van alles te doen is. Een groot klimtoestel met een hoge glijbaan trekt direct de aandacht van onze dochter, waarna ze vervolgens naar het springkussen rent.
Ik laat haar lekker haar gang gaan en bestel ondertussen pannenkoeken van de uitgebreide kaart. Voor echte kleine kinderen is er een apart gedeelte met een hekje eromheen. Wel zo fijn, want zo kun je vanaf het terras de echt kleine kindjes in de gaten houden. Bovendien worden ze zo ook niet door oudere kinderen omver gelopen.
Mijn dochter heeft ondertussen de skelters ontdekt. Er is een parcours compleet met wasstraat en garage. Lekker rond racen en wedstrijdjes doen met andere kinderen. Ze is het er dan ook helemaal niet mee eens als ik haar kom halen om te eten en de hele pannenkoek gaat rap op zodat er verder gespeeld kan worden.
Ik ontdek dat Uilenbos Lunteren nog veel groter is dan we in eerste instantie hadden gezien. Want behalve de grote speeltuin naast het terras, is er ook nog een kinderboerderij en daarnaast zijn ook een aantal speeltoestellen. Zo vind je er een uitdagend klimparcours voor oudere kinderen en een parcours over het water. In een oude boerderij zit nog een hele indoorspeeltuin, zodat er ook met minder mooi weer gespeeld kan worden.
We hebben al heel wat pannenkoekenhuizen in Nederland bezocht, maar deze komt zeker binnen in onze top drie! We zijn er na ons eerste bezoek nog vaker naar terug gegaan en ze voegen regelmatig wat leuks toe. Zo kan je er tegenwoordig ook wandelen met Alpaca’s.
Kijk en Luistermuseum Bennekom
Hoewel mijn dochter nog de hele middag bij het Uilenbos had kunnen blijven hebben we nog één activiteit op het programma staan tijdens onze vierentwintig uur in Ede. Het Kijk en Luistermuseum in Bennenkom. We hebben natuurlijk al heel veel interactieve kindvriendelijke musea in Nederland bezocht, maar hier waren we nog nooit geweest.
Wanneer we binnenlopen, worden we bij de entree snel doorgestuurd naar de grote zaal. De demonstratie van draaiorgels, straatpiano’s, speelkasten, speeldozen en muziekautomaten is net begonnen. We nemen plaats op een van de stoelen en luisteren naar het verhaal over muziek van vroeger. Er wordt een van de kindjes bij gevraagd en die mag een muntje in de machine gooien die daarna gaat spelen.
Zo’n heel apparaat en dan ook nog van die zware rollen die je moest wisselen voor een ander muziekje. Het is bijna niet voor te stellen. Leuk om eens een kijkje te nemen in deze apparaten en bijzonder dat ze ook echt nog muziek maken.
Na alle muziekdozen komen we ook nog bij de draaiorgels. Mijn dochter zit te swingen op haar stoel. Zelf vind ik die muziek helemaal niet mooi, maar zij heeft er een heel andere associatie mee. Geef je een muntje bij een draaiorgelman dan krijg je een spekje, dat zat er al jong in. Nu mag ze net als de andere kinderen zelf ook nog op een klein exemplaar muziek maken. Dat is nog behoorlijk moeilijk, want als je niet telkens in hetzelfde tempo draait klinkt het totaal niet.
Na de demonstratie gaan we op ontdekking in de rest van het museum. Onze dochter mag zich verkleden. In het museum staat onder andere een oud schooltje. Een van de vrijwilligers vertelt over haar schooltijd vroeger. Geen digibord, maar schrijven met een krijtje en een kroontjespen. Mijn dochter vind het allemaal erg interessant.
Terwijl ze nog even schooltje speelt, kijk ik bij alvast even bij een andere tentoonstelling. Deze gaat over het hoofddeksel van boerinnen in de omgeving. Ook hier is weer een vrijwilligster die uitleg geeft over wat je vroeger allemaal kon aflezen aan iemands muts. Dan hebben we nu het idee dat door social media zoveel van mensen te achterhalen is, maar vroeger kon je gewoon aan iemands muts zien of die arm, middelmatig of rijk was. Je beter voordoen kon ook niet.
Daarnaast is er nog een tijdelijke tentoonstelling met poppenhuizen. Alles bij elkaar is het een kleinschalig museum dat toch echt wel boeiend is, ook voor kinderen. Als het er gewoon gestaan had zoals in veel musea, had ik er waarschijnlijk even naar gekeken en had ook zo weer buiten gestaan. Door de demonstraties en de vrijwilligers die met passie hun vertaal vertellen, gaan de tentoongestelde voorwerpen veel meer leven.
Ons bezoek aan de gemeente Ede werd mogelijk gemaakt door Bezoek Ede. Check hun website voor meer tips.
