Het Po Delta National park is een nationaal park aan de Adriatische kust in de Italiaanse regio Emilia Romagna. Het park heeft een oppervlakte van 54 km2 en is heel afwisselend. Je kunt het park op de fiets, te voet of met een boot verkennen. Wij kozen ervoor om twee hele verschillende delen van het Po Delta National Park te bezoeken. Eerst een boottocht met flamingo’s en daarna een bussafari om de zeldzame hertjes te zien die in het Mesola bosgebied wonen.
Po Delta National park
Een boottocht door Comacchio
Wanneer je een foto ziet van het Po Delta National Park is dat vaak een foto van de Comacchio, een gebied met veel water waar zeldzame vogels en fotogenieke flamingo’s wonen. Je kunt hier een hele dag op pad gaan maar wij kozen voor een makkelijkere maar daardoor niet mindere leuke kennismaking met het Po Delta National Park.
Bij het Comacchio Valleys Pesca Foce Station, waar ook een visrestaurant zit, kan je de auto parkeren en kaartjes kopen voor de boottocht. Er is plek voor 80 personen op de motorboot dus buiten het hoogseizoen is er meestal wel plek. De beste plekken zijn natuurlijk op het dak waar je vanaf een hoog punt uitzicht hebt over de omgeving. Hier staan de vogelaars met hun enorme telelenzen. Omdat het een snikhete dag is en ik ook aan mijn dochter moet denken, kiezen we voor een plekje in de schaduw op de benedenverdieping. Ook andere ouders denken er zo over.
De gids vertelt ondertussen over het ontstaan van het Po Delta National Park en dan met name dit gebied. Hij vertelt welke vogels hier vast wonen en welke komen overwinteren. De Po Delta is één van de belangrijkste broedgebieden van Italië. Af en toe vertaal ik wat voor mijn dochter. Maar de meeste gezinnen komen toch vooral voor de flamingo’s en we worden niet teleurgesteld. Ik heb voor onze dochter een kinderverrekijker gekocht en ze vermaakt zich de eerste tijd uitstekend met rondkijken, maar op een gegeven moment wil ze niet meer stil op haar stoel zitten.
Gelukkig stoppen we onderweg ook bij twee oude vissersstations (Pegoraro en Serilla). In deze gebouwen zijn nog gedeeltelijk de originele meubels te zien van de vissers die hier vroeger woonden. Tot zo’n 25 jaar geleden was dit ook nog een belangrijke plek om zout te winnen maar aangezien dit niet langer winstgevend was werd hier mee gestopt. Nu zijn de gebouwen bewaard gebleven als klein museumpje. Het is fijn om even te kunnen lopen en ook wat anders te bekijken voor de boottocht door de Po Delta weer verder gaat.
De boottocht duurt anderhalf uur en dit is een prima tijd voor gezinnen. Ik denk dat een langere tocht met kinderen toch wat te eentonig zou zijn. Neem voldoende water en wat te snacken mee voor op de boot.
Het dorpje en het kasteel van Mesola
Aangezien we nog wat tijd over hadden voordat onze hertjes safari begon, namen we ook een kijkje in het dorpje Mesola. Het dorpje lijkt vrijwel volledig te bestaan uit het massieve kasteel en een grote kerk. Het kasteel werd gebouwd door de laatste hertog van Ferrara en die gebruikte het als woonplaats wanneer hij ging jagen in de nabijgelegen bossen.
Zo op het heetst van de dag was Mesola uitgestorven, alle bewoners hadden zich teruggetrokken in hun huizen maar tot mijn verbazing was het kasteel open. Ik besloot samen met mijn dochter een kijkje te nemen. In het kasteel zit het Wood and Deer of Mesola museum wat niet heel interessant is voor kinderen. Er zijn wat filmpjes te bekijken, veel foto’s en er staan enkele opgezette herten. Ook wordt er uitleg gegeven over de situatie van de zeldzame Mesola herten maar pas toen onze gids het tijdens de safari vertelde, ging het pas echt leven. Het is geen kasteel om voor om te rijden maar als je toch in de buurt bent, is het interessant genoeg om even rond te kijken.
Op zoek naar de hertjes in het Mesola bosgebied
Er zijn verschillende manieren om het Mesola bosgebied te ontdekken. Je kunt op eigen gelegenheid wandelen, maar dan is de kans herten tegen te komen erg klein want je mag dan alleen in het gedeelte komen waar mannetjes zonder kudde wonen. Een andere optie is een georganiseerde fietstocht door de bossen. Wij kozen voor een safari met de elektrische bus en een ranger. Door de beperkte beschikbaarheid moet je hier tijdig voor reserveren.
Het is een snikhete dag met temperaturen boven de 35 graden. Ik vraag me af of we dan ook wel wat te zien zullen krijgen. Als ik een hert was zou ik me lekker stil houden in de bossen. Maar onze rangers vertelt dat hij eigenlijk nooit niks ziet, hoewel de kansen wel groter zijn bij wat koeler weer. We rijden nog geen 10 minuten en opeens spot ik een hert naast de weg.
Hij geeft ons uitgebreid de tijd om zijn gewei te bewonderen. De kinderen in de bus waaronder mijn dochter zijn ook helemaal opgewonden. We kunnen ons nog net inhouden elkaar niet de high-fiven met het geluk om zo dichtbij een hert te zien.
We trekken ons met moeite los voor we rustig verder rijden. Even later is het weer raak. Wel wat verder weg en achter de bomen maar een hele familie met een baby hertje. Bambi volgens mijn dochter.
We rijden superlangzaam door het park met een snelheid van 20km per uur en blijven goed rondkijken. Halverwege de route stoppen we. Hier staat nog een oude jachttoren van de graven die vroeger de bossen van Mesola gebruikten als hun privé jachtgebied. Hier vertelt de gids ons het tragische lot van de herten van Mesola. Dit is een specifieke soort die bijna uitgestorven was. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden mensen zo’n honger dat er na de oorlog nog maar een paar herten over waren. Daarmee is de huidige beschermde populatie tot stand gekomen. Omdat de genenpool maar zo klein is, hebben de herten helaas veel genetische problemen. Ze kunnen de concurrentie van andere wilde herten niet aan en daarom is er nu voor gekozen ze in een volledig omheind gebied te plaatsen. Er zijn wel plannen om te kijken of het mogelijk is de Mesola herten te kruisen met een andere hertenpopulatie om ze hierdoor weer sterker te maken maar daardoor zal het zuivere ras verloren gaan. Een hele lastige keuze voor de natuurbeschermers.
Wij, en zeker onze dochter, genieten er nu van dat de herten al ruim zestig jaar beschermd zijn en dus niet bang zijn voor mensen. We kunnen echt heel dichtbij komen voor ze weg lopen. Natuurlijk zijn er nog meer dieren te zien in het Mesola bosgebied zoals fazanten. Ook leven er vossen maar die blijven wel uit de buurt van mensen.
Voordat we terug rijden naar de uitgang maken we nog een korte stop waar onze gids ons kennis laat maken met de eetbare planten en bomen die hier groeien. Ik moet onze dochter vervolgens afremmen om niet alle eetbare bloempjes te plukken voor thuis. .
Het zien van zoveel hertjes van dichtbij is natuurlijk al bijzonder maar de afwisseling en het enthousiasme van de gids maakt het helemaal een aanrader voor het hele gezin.
Bekijk voor meer informatie of voor het boeken van je tour de website van het Po National Park.
Dit blog is onderdeel van de Riviera dei Parchi campagne van iambassador in samenwerking met Emilia Romagna Tourism. Zoals je van ons gewend bent delen we altijd eerlijk onze eigen mening en ervaringen.
