Dit is een reisverslag van onze vakantie in Indonesië in de zomer van 2022. In dit reisverslag lees je vooral wat we beleefden en hoe we ons voelden. Blogs met praktische tips over diverse bestemmingen volgen op een later moment. Lees hier ons reisverslag van onze eerste week in Indonesië, met een geannuleerde vlucht en bagage die kwijt is maar ook Jakarta en de Karimunjawa eilanden.
Dag 8 Karimunjawa naar Semarang
We verlaten de Karimunjawa eilanden. Deze keer wel met de fastboot die er 2 uur over doet. Ook op deze boot zijn er wat mensen misselijk maar een stuk minder dan op de slowboot. De sea bands (misselijkheidsbandjes) doen voor onze dochter weer goed hun werk.
De boot komt aan in Jepera en we willen hier een taxi nemen voor de rit naar Semarang. Dat scheelt enorm veel tijd met de bus die een andere route moet nemen. Op de heenweg deden we er iets meer dan 2 uur over en dan zou ik ook nog op tijd zijn om in Semarang een oogarts op te zoeken. Ik heb oogontsteking die gelukkig wel bijna weg is (met hulp van medicijnen) maar mijn oog ziet ook licht wazig en dat vind ik toch eng. Helaas komen we in een enorme file en doen we er eindeloos lang over en tegen de tijd dat we in Semarang zijn, is het te laat. Het is zaterdag en dan zijn klinieken alleen in de ochtend open. Wel laat ik een brillen- en lenzenwinkel mijn oog nog maar even checken. Soort idee van als er echt iets heel erg mis is zien ze het vast.
Semarang is geen toeristische stad maar we vonden het wel fijn om een reisdag een beetje op te breken. Gelukkig maar want als we nu nog hadden moet doorreizen naar Surabaya was het echt laat geworden.
Semarang heeft ook nog een oud Nederlands centrum. We drinken wat bij het “koffiehuis” en bezoeken het gebouw met de duizend deuren. Nou ja eigenlijk zijn het er bijna vijfhonderd. Het was het hoofdkantoor van de Nederlandse Spoorwegen in die tijd en nu zit er in een aantal kamers een museum. Het is vooral ook een gezellige plek met op het grote plein muziek en kraampjes met drinken. Wij zijn hier de bezienswaardigheid en wijzelf, maar vooral ook onze blonde dochter moet regelmatig met mensen op de foto.
Dag 9 Semarang naar Surabaya
We beginnen de dag met een treinrit van vijf uur. Deze keer niet de luxe trein maar de ekonomi en die is ook helemaal prima hoor. We mogen weer op de foto en krijgen lokale etenswaren aangeboden. Pinda’s, komkommer en banaan. Ik weet niet zeker of ze nu teleurgesteld zijn dat we alles wel kennen.
Ook Surabaya is niet de meest boeiende stad. Het helpt ook zeker niet dat in Indonesië nog lang niet alles open is. Sommige plekken en musea zijn onder het mom van coronaregels al lang dicht. Waar we wel heen kunnen is een onderzeeër en we maken een rondje door de kleurrijke souq.
In Surabaya zijn veel luxe hotel ketens en is wat minder aanbod in het midrange segment. Dus slapen we lekker luxe met dus ook een uitgebreid ontbijtbuffet. Tot onze verassing blijkt onze dochter helemaal fan te zijn van de rijstpakketjes met kip in het midden.
Dag 10 – 14 Malang
Van Surabaya is het nog maar een taxi en busritje naar ons hotel in Malang waar we vier nachten blijven. Weer even een rustpuntje in de reis na twee keer ergens een nachtje geweest te zijn. Dit is ons splurge hotel van de reis. Tugu Malang in een mooi koloniaal-achtig pand (het gebouw is eigenlijk ui 1992). We slapen letterlijk in een museum, want de collectie van Oei Tiong Ham, een suikerbaron uit de eeuwwisseling, is hier tentoongesteld, inclusief een 4000 jaar oude leeuw. Ook gewoon een fijn zwembad, supervriendelijk personeel en een goede sfeer. Het ontbijt is hier echt een feestje, met een menukaart waar je zelf uit mag kiezen binnen een bepaald thema.
De eerste dag maken we de fout om binnen alle opties wat te kiezen denkende dat zoiets als croissantjes dan mini broodjes gaan zijn, of vers fruit een schoteltje. Nou dat is niet zo, we zitten ramvol maar het is wel heerlijk.
In Malang probeer ik nog een oogarts te vinden. Tenminste, ik heb contact gehad met mijn reisverzekering al een paar dagen eerder. Dan krijg ik 35 minuten voordat ik de afspraak heb bericht dat ik gezien kan worden door arts x in ziekenhuis x. Ik check mijn telefoon, het is 27 minuten met de auto volgens Google Maps. Ik roep mijn man en dochter, snel taxi bestellen en onderweg. Zijn we bij het ziekenhuis komt er na 45 minuten een keer iemand met Google Translate dat die de verpleger is. De arts is er niet. Nog weer een kwartier wachten later is er iemand die Engels spreekt. Ze krijgen de arts niet te pakken en of die nog komt vandaag weten ze niet. De arts spreekt volgens haar ook geen Engels. Dat schiet dus echt niet op, gelukkig is mijn oog al zoveel beter dat ik het erbij durf te laten zitten.
In Malang zelf bezoeken we de gekleurde wijken. Een drietal wijken die door hun huizen een kleurtje te geven erin geslaagd zijn aantrekkelijk te worden voor toeristen. Een van de wijken heeft veel mooie graffiti kunst terwijl de andere veel Instagram hotspots heeft.
We kunnen in Malang lastig een scooter vinden, alles is verhuurd. Dus gaan we een dag op pad met verschillende taxi’s. Oude tempels bekijken en een leuk zwemmeer. Gelukkig lukt het toch nog om voor een andere dag wel een scooter te vinden en we gaan richting Batu. We bezoeken een waterval en iets dat Malang Flower Garden heet. Het blijkt een plek te zijn waar een fotograaf je op de foto zet in een setting, zoals bij hobbit huisjes of bij een boomhut. Onze dochter vindt het wel grappig, en ik baal altijd dat we zo weinig foto’s hebben met zijn drietjes. Mijn man vindt het echter een verschrikking. Tenslotte gaan we naar Jawar Timur Park 2, dat blijkt verassend goed. Een prima dierentuin met voor Aziatische begrippen veel ruimte en sowieso dieren die er goed uitzien en nette verblijven maar ook een pretpark gedeelte, een museum en een Instagram-museum. Hier komen we tijd tekort. We balen een beetje en ik leg mijn dochter uit dat ik juist hierom Gezin Op Reis ooit gestart ben omdat het niet altijd makkelijk is online te vinden wat nou echt leuk is en wat je kunt verwachten. “Maar waarom moeten wij het nou weer testen, zucht ze”.
Het absolute hoogtepunt van onze tijd in Malang is de Sewu waterval. Best een eind rijden, zonder files twee uur enkele rit maar in de praktijk een stuk langer. Dus voor een taxi voor een dag betaal je al snel richting de honderd euro. Het is het helemaal waard. Dit is een van de meest bijzondere watervallen die we ooit hebben gezien. Eerst naar het uitkijkpunt, waar we extra blij zijn met Marcels drone.
Daarna kan je ruim 100 meter naar beneden lopen om bij de voet van de waterval te komen. Het pad is heftig, deels zandpad, deels metalen ladders en deels klauteren over een waterval. We denken dat we het moeilijkste stuk gehad hebben maar dan moeten we nog twee keer door een snelstromende rivier waden met het water dat bij onze dochter net niet tot haar middel komt. Als je dan vervolgens aan de voet van de watervallen staat in een cirkel is wel echt fantastisch. Een dikke adrenalinekick en wat een gave ervaring.
We hebben al heel wat watervallen gezien maar deze staat absoluut in de top drie. Het is echt super mooi. Door de kloof liepen we vervolgens via een aantal andere watervallen weer omhoog. Je klimt hier gewoon letterlijk over een waterval naar boven. Met soms niks en gelukkig vaak ook wat ijzeren balustrades. Met onze bergschoenen liepen we maar gewoon door het water. Bergschoenen zijn wel fijn voor de grip maar het water is te diep, goede trekking sandalen zijn een beter idee.
Droog en schoon blijven is zeker geen optie maar eigenlijk is het ook wel lekker verfrissend en de setting in een kloof met overal groen om je heen en dan die watervallen is gewoon heel stoer.
Op naar week drie, waarin we nog de Ijen willen bezoeken en daarna de overstap maken naar Bali. Lees hier hoe de reis verder ging in het reisverslag van week 3.
