De tijden van vakantie met baby zijn voor ons voorbij. We hebben veel geblogd over onze tips en de mooie ervaringen.
Maar we hebben ook dingen weggelaten of niet uitgebreid benoemd. De horror stories van slapeloze nachten tot een krijsende baby in het vliegtuig. Vaak vergeet je de slechte ervaringen snel. Als we dan een blogpost schrijven, past het niet. Bovendien kan de bestemming er niets aan doen dat onze dochter een klotehumeur had. We willen al die mensen die vinden dat je met kinderen gewoon thuis moet blijven ook geen munitie geven. Aan de andere kant is het ook belangrijk om het hele verhaal te vertellen.
We gaven je eerder al 10 redenen waarom je juist moet reizen met een baby en voor alle eerlijkheid nu ook onze 5 minst leuke ervaringen.
Poep op schoot
“Ze poept, ze poept!” hoor ik naast mij. Marcel tilt verschrikt onze baby op en gilt het uit “Ze poept op mijn schoot”. Inderdaad: Marcels broek zit onder de vieze diarree, onze dame heeft naast haar luier gepoept. Haar kunnen we verschonen, maar Marcel niet. Gelukkig zijn de Thai te beleefd om iets te laten merken maar Marcel is nog nooit zo blij geweest om in Bangkok aan te komen.
Is it a whale, nee een kotsende baby
Burb, uch uch, oh nee, allemaal vieze geluiden uit het bedje naast ons. Snel het licht aan en bah alles zit onder de kots. Het bedje, dekentje en de slaapzak: alles vies. Wat volgt is een lange slapeloze nacht met een rusteloze baby tussen ons in. Eigen schuld, dikke bult. Vrijwel elk dorp in IJsland heeft een verwarmd zwembad en daar maakten we dankbaar gebruik van. Onze dochter vond het super lekker om te zwemmen en door het water bewogen te worden. Zo leuk dat ze haar mond opendeed, als een walvishaai op zoek naar plankton, en een hele sloot water binnenkreeg. Op het moment zelf leek het met even hoesten opgelost, maar pas die nacht kwam alles eruit.
8 uur in de hel
Acht uur is enorm lang, vooral wanneer je elke seconde telt. Acht uur met een meisje dat net kan lopen en vastbesloten is dat te laten zien in een rijdende bus. Daar zit je dan met alleen een paar lego poppetjes, een paar seconden kijkt ze ernaar en dan probeert ze weer te ontsnappen. Slaan, schoppen, gillen: “ik zal lopen”. Als ze dan eindelijk na een paar uur drama en een kwartier huilen dodelijk vermoeid op schoot in slaapt valt,, stoppen we vlak daarna voor de lunchstop. Ze wordt wakker en het hele drama begint weer opnieuw.
Opgegeten door de zandvliegen
“What happened to your baby?” Ik schaam me dood. Natuurlijk: het waren de zandvliegjes die haar overal gebeten hebben, maar het waren wij, haar ouders, die niet alert waren op dit risico. Het spierwitte zand van het paradijselijke Koh Rong eiland in Cambodja herbergt een naar beestje. Het gevolg: bultjes, heel veel bultjes en een nacht lang jeuk. Wij hadden geluk want de bultjes ontstoken niet. In dat geval had deze vakantie met baby wel een een veel groter horrorverhaal kunnen bevatten.
Jetlagdrama
Slaapt ze dan nooit. Al drie nachten lang is onze dochter ’s nachts wakker en wil ze spelen. Wanneer ze haar zin niet krijgt, krijst ze het hele hotel wakker. Ze wil niet gewoon spelen maar alleen maar met papa. Na drie nachten is die helemaal uitgeput en zit huilend in het hotelbed. Dit is toch geen vakantie. Het liefst was hij weer thuis.
Tijd voor paardenmiddelen, we stoppen onze dochter in haar Deryan travelcot, gooien alle dekens die er in de kamer zijn over haar heen om het huilen te smoren. We liggen zelf rillend van de kou op bed maar eindelijk na een uur is het stil. Ze slaapt en wij ook. De volgende dag vertrekken we naar een rustiger plek met bungalows. Hier kan ze gewoon even huilen en is de jetlag binnen een dag voorbij.
Ondanks deze mindere leuke ervaringen vinden we nog steeds dat juist de babyleeftijd ideaal is om verre reizen te maken. Gaat er toch wat mis, dan heb je in ieder geval een mooi verhaal voor later.
Heb jij nog een verhaal dat in de categorie horrorverhalen zou passen?
De vliegreis met onze 8 weken ouden baby ging perfect het restaurant was ook top en hij vond alle aandacht mooi. Maar de nacht en dag 2 was alleen maar huilen en de borst willen als troost ongeveer om het uur. Had ik thuis toch maar een keer geoefend met een campingbedje. Thuis is hij altijd tevreden en huilt amper. Echt zielig.
Met een jong kind in een jungle Resort in Thailand zitten waar hij ziek wordt. De dichtstbijzijnde dokterskliniek is twee uur varen. Verder is er ook geen eten wat hij lust, waardoor hij alles bij elkaar huilt.
Of een kind dat in Rome een cracker met gluten krijgt waardoor hij op de trappen van een hele oude kerk over zijn nek gaat en de rest van de dag ziek is.
Of een baby die in een hotel zijn neusje stoot waardoor je midden in de nacht wakker wordt van een krijsende baby en een bed vol bloed….
Ja, reizen met kinderen kan best stress opleveren. Gelukkig wegen de mooie momenten daar ruimschoots tegenop.
Dat zijn wel nare momenten. Die van ons waren vooral oncomfortabel maar een ziek kind dat is ook gewoon eng. Gelukkig inderdaad dat de mooie ervaringen de overhand hebben.
Tijdens het opstijgen van het vliegtuig (Amsterdam-Florida) plaste onze 3-jarige dochter in haar broek (ze was al zindelijk). Broek, stoel alles nat. Gelukkig nemen we altijd een extra set kleding mee in het vliegtuig (zelfs nu nog, kids zijn 4 en 8 jaar). En de aardige stewardess had een nieuwe hoes voor over de stoel geregeld.
Dank voor het delen van dit horrorverhaal!!
Ghihihiii. leuk artikel. En dan weet ik wat me ook nog te wachten staat in de verre toekomst… Ergens 😉
Hahahaha, ik moest hier wel om lachen! Ik vind het top dat jullie blijven reizen. 🙂
Ehm dat je baby ziek wordt en opgenomen wordt in het ziekenhuis met meer dan 40 graden koorts en uitslag en jij daar dus ook een nacht doorbrengt. Dat er maar een ouder bij mocht dus de ander ook opgenomen moest worden met een ‘ziekte’ dus manlief had ‘zogenaamd’ ook een hernia 😉 en dat diezelfde baby de hele avond loopt te krijzen, koorts heeft en zwaar ellendig is en de volgende ochtend blij in bedje staat te springen zo van waar blijft mijn flesje? ze bleek keel en oorontsteking te hebben en mijn vader die ook mee was had een longontsteking…goed begin van onze reis in Australië
Nummer één lijkt me echt verschrikkelijk! Hoeveel tijd duurde het nog voor Marcel zich kon omkleden?
Een uur ofzo zodra we aankwamen op het busstation direct naar de wc gehold
Haha! Dagen achter elkaar regen en maar iets moeten verzinnen ter entertainment waar je vroeger een boekje kon pakken of een extra tukje ging doen. Of wat te denken van het zoeken van een tafeltje met een goede/normale/handige babystoel in het restaurant. Dat je net ergens aankomt en de zus in de hand van de baby heeft gebeten ‘omdat ze zich verveelde’ en iedereen een pesthumeur heeft (want waarom in godsnaam bijt je je zusje?). Kinderen die Olympia maar een stomme berg stenen vinden. (wat je best kunt begrijpen), kinderen die de hele tijd liedjes in je oor zingen terwijl je iets probeert te lezen uit je reisgids (omdat je daar gisteravond niet aan toe kwam, omdat je van pure uitputting direct met de kinderen in slaap viel), kinderen die huilen om eten, terwijl je echt al drie kwartier je best doet om ook maar een restaurant of supermarkt te vinden in Griekenland. Dat zou toch niet moeilijk moeten zijn. Nee. Ik heb dat nooit, bij ons gaat het altijd per-fect.
Haha moest ook enorm lachen om jouw verhalen. Ja soms kan je ze wel wat. Beetje bijten foei
Haha, hier moest ik wel even ontzettend om lachen! En om je gerust te stellen: dit kan in Europa ook gebeuren :-).
En ik maar denken dat dit nou eenmaal de backfire was van je kindje meenemen op een verre reis. Europa dus ook goed om te weten.
En ik maar denken dat dit nou eenmaal de backfire was van je kindje meenemen op een verre reis. Europa dus ook goed om te weten.