Dit is een reisverslag van onze vakantie in Indonesië in de zomer van 2022. In dit reisverslag lees je vooral wat we beleefden en hoe we ons voelden. Blogs met praktische tips over diverse bestemmingen volgen op een later moment.
Lees hier het reisverslag van week 1, met een geannuleerde vlucht en bagage die kwijt is maar ook Jakarta en de Karimunjawa eilanden. Of lees hier week 2 over Semarang, Surabaya en Manang. Ga direct naar week 3 waarin we de Ijen beklimmen en de overstap naar Bali maken of lees over onze week 4 op Bali.
Dag 29 – dagje chillen in Senggigi
We nemen afscheid van de vriendelijke familie die onze homestay in Seneru runt en gaan naar Senggigi. Openbaar vervoer is op Lombok een stuk lastiger dan op Java en omdat er geen concurrentie is, betalen we nu ook behoorlijk voor een privé auto naar Senggigi. Voordeel is wel dat we er al lekker vroeg in de ochtend zijn en we kunnen zelfs al inchecken.
Eerst een warme douche. Die hebben we niet gehad in Senaru en dan lekker zwemmen. Dit is ons chill-hotel voordat we vier dagen op de boot stappen van Lombok naar Flores.
In de middag besluit ik toch nog even Senggigi zelf in te gaan. We moeten nog pinnen en snacks kopen voor op de boot. Ik had via Google Maps twee leuke restaurantjes uitgezocht voor de lunch, maar die blijken dicht. Het centrum van Senggigi is maar een zielige bedoeling. Ontzettend veel vervallen en dichtgetimmerde gebouwen die hotels, restaurants en winkeltjes zijn geweest. Als ik de Lonely Planet moet geloven was deze badplaats voor corona al op haar retour en corona zal wel de doodsteek geweest zijn. Op de weg hier heen zagen we wel veel luxe resorts die niet in het stadje zitten, maar aan eigen privé stranden.
Eten doen we dan maar in het hotel en we kunnen nu ook zonder FOMO de rest van de dag aan het zwembad hangen.
Dag 30 – 34 de boot van Lombok naar Flores
Tijd voor ons laatste grote avontuur tijdens de Indonesië-reis. We gaan met de boot van Lombok naar Flores met onderweg stops op verschillende eilanden zoals Komodo. Vooraf vond ik het al best spannend en door een onverwachte prijsverhoging (van 10 naar 250 euro, nee geen tikfout) en daaropvolgende protesten en stakingen was het ook nog echt even onduidelijk of we wel zouden gaan. Echter de prijsverhoging voor het National Park is uitgesteld tot 2023 en we zijn de eerste boten die weer gaan. Misschien ook daarom dat er zoveel toeristen zijn en het blijkt dat Wanua met maar liefst drie boten vertrekt.
We moeten betalen, krijgen een sticker en dan is het wachten. Ondertussen kijken we natuurlijk ook een beetje wie er dezelfde sticker hebben, want daar zit je toch vier dagen mee op de boot. Een Oostenrijkse moeder met twee tieners. Verder ook wat Nederlanders. Mijn dochter is blij want ze vindt het altijd leuk om te kunnen kletsen.
Vervolgens worden we in busje gestopt voor een snikhete hobbelrit van zo’n 3 uur. Ben ik blij dat ik mevrouwtje alvast een half zeeziekte pilletje had gegeven. Tijd om onze boot te verkennen en daar zijn we blij mee. Wij slapen Cabin Class. Ja onze hut is simpel, maar we hebben wel een stopcontact en in de nacht kan de ventilator aan. We hebben drie wc’s en in twee daarvan kan je zelfs koud douchen. Wel even kort want er moet genoeg water overblijven. Slaap je Deck Class dan slaap je op het dek op een matrasje. Onze boot is de grootste van de drie en we hebben behalve het voordek nog twee bovendeks om te chillen. Een doek zorgt ook voor de broodnodige schaduw.
Jammer genoeg is de boot wel heel glad, waar ik achter kom door een harde val. De schade blijft gelukkig beperkt tot een gebroken UV-filter en een gebroken ego. Vanaf nu kruipend over het dek.
De tweede dag is het meest pittig, 18 uur op zee. Het voelt soms eindeloos lang, maar aan de andere kant geeft het ook weer alle tijd onze mede bootmaatjes te leren kennen.
Dag drie en dag vier zijn propvol met toffe activiteiten. We komen helaas met flink wat vertraging aan op Komodo eiland, omdat een andere boot van dezelfde maatschappij motorproblemen had. De eerste Komodovaraan voelt nog een beetje nep, zo direct achter het bezoekerscentrum. Dan gaan we wandelen en wat een geluk we komen nog drie varanen tegen. Een kleintje in een boom en een enorm exemplaar dat voorbij loopt.
Ook bezoeken we verschillende mooie stranden zoals pink beach waar het strand echt een lichtroze gloed heeft. Mijn favoriet is Long beach, ook lichtroze en zo’n supermooie zee. Je kunt er ook nog eens geweldig snorkelen. Samen met mijn dochter zie ik maar liefst drie schildpadden. Dat zorgt voor een heel blij kindje.
Ook fotogeniek Padar eiland is een mooie stop.
Tussendoor hebben we het ook supergezellig op de boot. In het water springen, zelfs een klein dansfeestje aangezien we de laatste nacht niet varen. Het was echt een bijzondere tocht en ik ben blij deze gemaakt te hebben. Volgens mijn dochter was het zelfs het leukste van de hele reis.
Dag 35 dagje chillen in Labuan Bajo
Wat doe je na vier dagen op de boot? Na ontzettend veel kletsen en gezelligheid, maar ook na heel veel zwemmen, koude douches, onrustige nachten, rijst en gewoon een plakkerig gevoel. Warm douchen heerlijk! Alle was wegbrengen en gewoon een pizza bestellen of een hamburger met frietjes. Ik wilde nog best wat doen, maar dan wel een halve dag. Dat lijkt echter onmogelijk, er worden in Labuan Bajo alleen dagtours aangeboden en dan vooral duiktours (kan niet als je binnen 24 uur vliegt) of snorkeltours. Ook wel logisch omdat je toch al snel 1 tot 2 uur moet varen voor een redelijke snorkelplek. Als je zelf een scooter hebt kan je nog wel naar een grot rijden, maar niks wat echt leuk en makkelijk bereikbaar is.
Ik had graag meer van Flores willen zien, zoals Kelimutu Nationaal, maar de eerste echte interessante bestemming na Labuan Bajo is toch weer 8 uur met de bus. Als we vooraf een 2 maanden visum hadden kunnen aanvragen, dan hadden we nadat Marcel terug naar huis was gegaan vanuit Bali direct naar Flores kunnen reizen. Nu hadden we gewoon vijf dagen extra nodig om ons visum te verlengen. Het vasteland van Flores moet dus wachten op een volgende Indonesië trip, met een beetje geluk kan onze dochter dan ook mee duiken.
Dus doen we uiteindelijk heel erg weinig. Netflix kijken, een beetje werken of boeken lezen voor school en nog maar een spelletje spelen op de tablet. Lekker eten en badderen in het mini zwembadje van ons hotel.
Dag 36-39 laatste dagen op Bali
Dus vliegen we na een dagje op Flores weer terug naar Bali. Hier hebben we nog drie nachtjes voor we naar huis vliegen. Het eerste deel van de reis hadden we helemaal van tevoren uitgestippeld. Nadat Marcel vertrok, had ik los van de boottocht niets vast staan. Waar hebben we nog zin in? Het minder toeristische binnenland en noorden van Bali, terug naar Nusa Lembongan, een van de fijnste plekken op Bali tijdens onze reis meer dan tien jaar terug? Na de teleurstelling in Ubud doen we dan mooi niet en veel enthousiasme om helemaal naar het noorden te reizen voel ik ook niet.
Dus wordt het Sanur, relatief dicht bij de luchthaven en veel faciliteiten. Een heerlijke massage, een beetje rondlopen langs het strand en lekker eten. De laatste dag maken we een dagtrip naar Nusa Penida. Jammer genoeg valt dat laatste alleen nogal tegen. Het snorkelen stelt niks voor. Slecht koraal en veel te veel boten.
Onze boot legt ook helemaal niet slim aan, en de kapitein let totaal niet op. Bij het weer in de boot klimmen knallen we keihard op het koraal. Het gevolg: allemaal nare krassen op mijn been en andere mensen die hun hand hebben opengehaald. De plekken waar we later met de auto naar toe gaan zijn wel mooi, maar ook belachelijk druk.
Niet helemaal hoe ik had gehoopt de vakantie af te sluiten, maar gelukkig hebben we al een prachtige reis gehad.
Indonesië: we hebben genoten!
