Reisverslag Bolivia #7: We reizen met onze 3-jarige dochter 2 maanden door Zuid-Amerika, door Colombia, Peru, Bolivia en Chili. Lees hier het verslag uit Colombia week 1, week 2, week 3 en week 4 en ons 1e verslag uit Peru week 5 en Peru week 6
Dag 42 Isla del Sol – La Paz
Een reisdagje. In de loop van de ochtend nemen we de boot van Isla del Sol naar Copacabana. Daar hebben we net voldoende tijd om te lunchen en moeten we onze grote rugzakken halen. Vervolgens brengt de bus ons naar La Paz waar we aan het einde van de dag aankomen.
Het meest bijzondere is misschien wel dat onze dochter nauwelijks wakker is. Na het ontbijt wil ze slapen en we maken haar wakker voor de boot, op de boot slaapt ze en in de bus slaapt ze. Ze is misschien maar vier uur wakker over de afgelopen 24 uur. Haar eigen lichaam moet het overnemen van de medicijnen, we zijn benieuwd.
Dag 43 La Paz
Gelukkig: mevrouwtje is weer beter, gisteren was blijkbaar even nodig en ze heeft echt weer praatjes. Met uitzondering van een koortslip lijkt ze ook weer helemaal gezond. Toch had Marcel al besloten de Huayna Potosi niet te beklimmen. Dit is een tocht van 3 dagen naar een 6088m hoge berg. Supergaaf natuurlijk, maar hij voelt zich er niet prettig bij ons alleen te laten in La Paz. In plaats daarvan gaan we niet omhoog maar omlaag naar het op maar 1700 meter gelegen Coroico. Even uit de ijle lucht en in de zon zodat onze dame nog wat beter kan herstellen.
We doen wat nuttige dingen zoals de was, winkelen voor een muts en handschoenen, ik koop wat mooie sieraden. We eten bij een Nederlands café. Echt, een Gado Gado met pindasaus en veel groente smaakt na 6 weken reizen heerlijk.
Dag 44 La Paz – Coroico Cycling the World’s Most Dangerous Road
Vanaf Cusco volg ik vrijwel dezelfde route als in 2004, toen fietste ik al de World’s Most Dangerous Road. Nu is het Marcels beurt om van 4750 naar 1200 meter af te dalen. Hoewel er wel wat veranderd is, want er is een nieuwe weg en de oude route is nu puur in gebruik voor fietsers.
De tocht naar beneden kan gedaan worden door beginners, dus ik (Marcel) had me al voorbereid op remmenknijpend-naar-beneden. Niets was minder waar: de touroperator (Gravity) waarmee ik op pad was, had twee gidsen. De lead guide ging zo hard als ze kon, de tweede gids bleef achteraan helpen. Het was zo gaaf, dat ik op het uiterste van mijn kunnen reed en de lead guide in het vizier hield. Uiteraard leverde dat een kleine schuiver op over een paar losse stenen, die mij blauwe plekken opleverden die ik de 3 nachten erna nog duidelijk voelde.
De weg heeft een afgrond van 500 meter aan de linkerkant en is op sommige plekken maar 3 meter breed. Helaas konden we door de mist de afgrond niet zien totdat we op 2500 hoogte meter waren. Downhill mountainbiken is trouwens mijn nieuwe geheime hobby (niet tegen Tikva zeggen). [Marcel uit]
We nemen een minibusje naar beneden. Kotszakjes klaar, want dit is wel heel veel dalen in heel weinig kilometers. Ik heb onze wakker gehouden tot wanneer ik wist dat het erge stuk kwam en haar gezegd dat ze moest gaan slapen als ze niet ziek wou worden. Vlak voor Coroico na het erge stuk wordt ze pas wakker! Yeah! Dan zit je opeens in de tropen en in de zon, dus we gaan zwemmen en lekker schommelen in een hangmat.
Dag 45 Een chilldagje in Coroico
Een chilldagje in Coroico, nou ja voor mij dan. Ik heb een boek opgepikt in ons hotel en lees dat in de hangmat in een dag uit. Ondertussen is er een fenomenaal uitzicht op de bergen in de omgeving. Marcel gaat zwemmen met onze dochter en loopt naar het dorp en ’s avonds koken we zelf. Een fijn, rustig dagje.
Dag 46 Coiroco – La Paz
Vanuit Coroico nemen we de weg terug naar La Paz, maar eerst gaat Marcel nog even hardlopen in de bergen. Er moet getraind worden… De busrit is maar twee uur en we komen rond de middag aan in La Paz. We eten maar weer een nieuwe gado gado en we pakken de collectivo (minibusje waar je 25 cent betaalt voor een stoeltje) naar de kabelbaan. Het kabelbaansysteem van La Paz bestaat nu uit 3 lijnen en gaat vanuit het centrum naar de rand van de stad. La Paz ligt in een vallei met daarom heen hoge kliffen.
Vanaf de klif heb je een geweldig uitzicht op de hele stad. We pakken eerste de groene lijn, die op 10 meter hoogte door de achtertuinen van de welgestelden gaat. Deze pakken we ook weer terug en we pakken de spectaculaire gele lijn die ons naar de Mirador brengt. Van hieruit hebben we, vanuit een fastfoodrestaurant, uitzicht op de Huayna Potosi, de geweldig mooie Illumani berg en zo’n beetje de hele vallei van La Paz.
Het kabelbaansysteem zal worden uitgebreid met nog eens 6 lijnen zodat je een heel rondje door de stad kan doen en eigenlijk geen busjes meer nodig hebt. Op deze manier wordt sight-seeing wel heel makkelijk!
Dag 47 La Paz met kids
Dit is onze laatste dag in La Paz, morgen vertrekken we naar Uyuni voor onze laatste dagen in Bolivia. We gaan ’s ochtends eerst naar een mooie speeltuin bovenop een berg met uitzicht en naar Piripiri, een kindermuseum waar we een tasje van krantenslierten in elkaar knutselen.
Marcel besluit hem rood te verven met bietensap, waardoor we hem dus echt niet meer mee gaan nemen in de rugzakken. We laten het achter op een hekje ‘voor de volgende kindjes’ en gaan terug naar het hotel om met WhatsApp videocalling nog even een rondje familie te doen. Marcel houdt bij onze dochter de wacht (geen flauw idee hoe die de schooldagen over drie weken zonder middagslaapje gaat overleven) en ik doe een stadswandeling.
Dag 48 La Paz – Uyuni
We nemen het vliegtuig van La Paz naar Uyuni, in plaats van bijna 600 km over onverharde wegen en een trip van 10+ uur zijn we er nu in 45 minuten. Oke, dit vliegticket was het wel waard. In Uyuni is weinig te doen behalve dan tourbureautjes langsgaan en beslissen met wie we in zee gaan voor de komende 3 dagen.
Deze week was niet de meest spannende week van onze reis maar na al het gedoe vorige week met een zieke dame en een stomme grensovergang was dit voor ons prima. Onze reis zit er bijna op. Nog 2 weken (wanneer jullie dit lezen zelfs nog maar 10 dagen). De Uyuni tour is nog steeds een van de mooiste dingen die ik ooit heb gedaan en ik hoop dat een 2e keer net zo geweldig is. Daarna steken we de grens over naar Chili, voor ons alle drie een nieuw land.
Deze reisverslagen schrijven we tijdens onze reis van 2 maanden door Zuid-Amerika met onze dochter. We schrijven ze om jullie op de hoogte te houden maar net zo goed voor onszelf. Ze gaan dus net zoveel over hoe we ons voelen als over wat we meemaken. Ben je op zoek naar meer praktische tips en bestemmingsinformatie dan verwijzen we je graag naar onze Peru met kinderen pagina: hier zullen deze artikelen te zijner tijd verschijnen.
