Voordat ik moeder werd, wou ik nog een laatste solo backpacktrip ondernemen. Ik wist natuurlijk niet of ik, wanneer we eenmaal ouders waren geworden, nog konden reizen. Misschien kregen we wel een huilbaby of kreeg iedereen die ons vertelde dat reizen met kinderen niet kan wel gelijk en zouden we avontuurlijke vakanties niet meer zien zitten.
Zwanger backpacken door de Balkan
Sinds een stedentrip naar Belgrado en het zien van enkele foto’s van Montenegro wilde ik graag meer van de Balkan zien en dat werd dan ook mijn bestemming voor deze backpacktrip.
Ik vertrok voor 10 dagen naar de Balkan vastbesloten me er niet door tegen te laten houden dat ik enkele weken zwanger was en er een klassieke solo backpacking trip van te maken. Veel zien en doen, leuke mensen ontmoeten, slapen in hostels en stappen. Kortom, een geweldige tijd hebben. Ik zou past echt kunnen genieten van de zwangerschap als we de uitslagen van een aantal testen hadden (vanwege erfelijke afwijking). Op avontuur gaan was veel aantrekkelijker dan thuis zitten stressen.
Ik begon mijn trip in Sarajevo, een heerlijke stad. Mooi weer, leuke straatjes met keienstenen en een prettig hostel. Vanuit dit hostel maakte ik een tour naar de indrukwekkende plekken uit de recente geschiedenis. Voordat het te heftig werd, gingen we over op het bier en de stoere verhalen. Daarna volgde een treinrit dwars door het land. Een van de mooiste die ik ooit maakte, langs groene bossen die zich openen voor ruige rotsen en blauwe meren. In de oude boemel konden de ramen langs de gang open en al snel hingen alle backpackers uit het raam. De wind in je haren en drankjes en verhalen delen, de perfecte zomerse alleen op reis trip. Geluk, genieten en verse inspiratie en energie.
Waar ging het mis?
Vanaf daar ging het echter bergaf. Het hotel waar ik een privékamer had gereserveerd had geen stroom. In plaats van op een fijne kamer kwam ik terecht in een kamertje zonder airco of ramen. Terwijl het door een hittegolf buiten al 38 graden was. ’s Avonds ging ik nog de kroeg in waar ik alleen maar stond te gapen. Ik had ook geen zin om uit te leggen waarom ik geen bier dronk en na een paar cola hield ik het voor gezien. Maar in mijn hokje was het nog steeds meer dan 40 graden. Slapen kwam er die nacht nauwelijks van en om 5.30 stond ik maar op en wandelde door de lege straten van Mostar.
Mijn volgende hostel in Dubrovnik was ook geen succes. Ik deelde de dorm met een paar meiden die nog nooit van hostel etiquette hadden gehoord en midden in de nacht herrie schoppend binnen kwamen schuiven en hun complete stapavond nog even gingen bespreken.
Overdag dwong ik mijzelf de stad te bekijken. Ik was er immers maar een dag. Bovendien was ik een samenwerking aangegaan met het tourism office en zou ik verschillende artikelen schrijven voor de website waar ik toen nog voor blogde. Ik was bekaf. Als ik nu de foto’s van Dubrovnik bekijk zijn die erg mooi, de artikelen zijn ook goed gelukt maar echt herinneren doe ik nauwelijks wat van deze stad.
Zwanger backpacken was veel pittiger dan ik verwacht had. Ik was niet misselijk en had ook nog geen dikke buik maar totaal geen energie. De hitte, het snelle reistempo en het slapen op een dorm hielpen niet mee. Ik vond het moeilijk om los te laten dat mijn leven veranderde. In plaats van te kijken naar wat goed voor me was en waar ik plezier in had wilde ik vasthouden aan wat ik kende.
Zwanger backpacken, hoe werd het wel leuk
Vanaf Montenegro moest ik het wel anders aan te pakken. Dit had een trip moeten worden zoals mijn 2 maanden alleen door Boliva en Peru maar deze reis zou hoe dan ook geen “klassieke” solo backpacktrip meer worden, want dat ging ik niet vol houden.
In Kotor maakte ik wel de beklimming naar het fort boven de stad maar ging daarna de rest van de dag chillen op een strandje vol bejaarden. Ik kreeg gezelschap van een mede backpacker die moe was van een week non-stop feesten. In partystad Budva liet ik de discotheken en drukke stranden vol dance muziek links liggen. In plaats daarvan uitgebreid lunchen, om 22 uur naar bed en een dagtripje naar het rustige museumplaatsje Cetinje. Saai? Niet heel avontuurlijk nee, maar wel wat ik nodig had.
Mijn reis sloot ik af met een dagje raften. Het water stond zo laag dat het vooral dobberen was. Maar juist door rustig aan te doen kon ik genieten van andere dingen zoals de mooie natuur. Eigenlijk net als de hele reis. Deze reis was niet wat ik er van verwacht had en er waren genoeg moeilijke momenten maar desondanks, of misschien wel juist daardoor, heb ik toch enorm genoten. Zwanger backpacken gaf me ook gelijk een aantal lessen die ik moest leren voor het echte leven met een baby. Eis niet te veel van jezelf, wees flexibel en laat naar bed gaan: dan moet het wel echt heel leuk zijn want het kost je dagen om te herstellen. Wanneer je hieraan kunt houden is ook reizen met een baby geweldig!
Ben je op zoek praktische tips? Na deze backpack reis besloten we de volgende reizen tijdens mijn zwangerschap slimmer aan te pakken. Lees mijn tip: Zwanger op Reis
Ben jij toen je zwanger was op reis gegaan? en waarheen?
Toen ik een week of 10 zwanger was, reisde ik met mijn vaste reismaatje 3 weken door Vietnam. Moe zijn, was mijn enige obstakel in het dagelijkse reisprogramma, verder een toptijd gehad. http://www.omnitraveler.nl/vietnam-vietnam-backpacken-van-noord-naar-zuid/
Wij hebben een rondreis Vietnam gemaakt toen ik 10 weken zwanger was. Gelukkig niet misselijk of moe maar ik was elke maaltijd bang dat ik irts verkeerds zou eten. Ook in de slaapbus voor lange afstanden was ik bij elke hobbel bang dat er iets mis zou gaan. Ik heb heel wat gereisd en ben niet snel in de stress, maar zwanger naar vietnam doe ik mezelf niet meer aan
Uiteindelijk is natuurlijk alles goedgekomen
Ik was 24 weken zwanger voor mijn eerste kind toen ik nog een maand rondreis in Filipijnen heb gedaan samen met mijn vriend, Bohol, Cebu, Sequior en Malapascua. Wel een beetje naar gekeken dat ik niet in de smerigste hostels ging slapen maar voor de rest backpacken. Alles ging helemaal prima, maar jij moet je lichaam wel goed luisteren. Als je moe voelt dan moet je rusten en als het te warm is moet je naar een cafetaria met een airco 🙂 Mijn buik als een westerse vrouw op 24e weken was wel “huge” in de ogen van de “filippinos” en de lokale dachten dat ik naar Filipijnen ging om te bevallen 🙂 Ik raad het reizen tijdens het zwangerschap echt aan!
Filipino’s zijn zo vriendelijk he, kan me voorstellen dat het een bijzondere reis was.
Stoer hoor! En ik moet zeggen: zwanger of niet, als ik met 38 graden op een zweterig hotelkamertje moet slapen, en op een dorm room een stel onopgevoede apen tegenkom, ben ik ook niet te genieten. Dus ik denk dat je voor een deel ook gewoon pech hebt gehad. Maar nog steeds heel stoer!
Dankjewel Milou!
Hé, wat een leuke blog! Heel interessant om te lezen hoe een zwangerschap je reuzen kan beïnvloeden, maar toch knap dat je er zo’n leuke tijd van hebt kunnen maken. Ik herinner me nog de extreme hitte in Sarajevo en Mostar… zelfs zonder zwanger te zijn was dat heel zwaar 🙂
* “je reizen” moest dat dus zijn 🙂
Zwanger van Noor hebben ik niet echt gereisd, maar zijn we wel lekker op vakantie gegaan. En naar een kuuroord in Luxemburg haha. We hadden Canada in de planning staan, maar dat hebben we maar niet gedaan omdat ik geen idee had wat ik allemaal moest verwachten. Achteraf misschien toch zonde?
Zwanger van Pippa ben ik lekker met een vriendin in Lissabon geweest. Wel op tijd naar bed, maar overdag echt veel gelopen, gezien en gedaan. Zonde van de wijnbarretjes, maar verder ging het perfect. In de zomer zijn we naar de Peleponessos gegaan, een zelf georganiseerde rondreis met een auto. Ik was toen denk ik zes maanden zwanger. Het ging prima. De ruine van Delphi was een tikje zwaar, maar dat kwam vnl door het weer (35 graden plus), dat was voor iedereen behoorlijk pittig. Ik voelde me toen verder echt prima.
Goed dat je hier ook aandacht aan besteed Tikva! Ik kan mij voorstellen dat het niet altijd leuk is om je te realiseren dat je leven echt verandert als je zwanger bent of met kinderen reist. Sowieso vind ik het altijd onwijs stoer om te zien hoe jullie dat doen met de kleine, maar het zal vast omschakelen geweest zijn. Voor mij overigens ook echt nog steeds een reden om vooral nog niet aan kinderen te beginnen ;-)! Het ligt er denk ik ook aan in welk trimester je zit. Een vriendin van mij reisde vooral in haar tweede trimester en had daardoor veel meer energie én nog geen dikke buik. Maar, je kunt dat nu eenmaal niet altijd zo plannen natuurlijk.
Dank je wel Sandra! Ik heb altijd onthouden dat iemand ooit zei “een kind krijgen is net zoiets als een tatoeage op je voorhoofd je moet het wel heel graag willen”. Zelf dan is het nog schakelen, niet alleen met reizen trouwens. Maar je krijgt er echt heel veel voo terug 😉
Hahaha die ga ik onthouden!
Wij zijn naar Mexico geweest toen ik zwanger was. Omdat ik absoluut geen idee had wat te verwachten, kozen we toch voor all-in hotel als basis. En van daaruit konden we dan gaan ‘backpacken’. Zo hadden we altijd die safe haven, indien nodig. Achteraf gezien waren we heel blij dat we het zo gedaan hadden. Ik was altijd zo moe! Uiteindelijk zijn we de helft van de tijd wegeweest en de andere helft brachten we in en rond het hotel door. Net wat ik nodig had! En mijn echtgenoot heeft van die rustdagen gebruik gemaakt om zijn Padicursus te doen 🙂
Klinkt als een heel goed plan en een mooie combinatie zo dat je man zijn Padi kon halen.