Reisverslag Bolivia en Chili #8: We reizen met onze 3-jarige dochter 2 maanden door Zuid-Amerika, door Colombia, Peru, Bolivia en Chili. Lees hier het verslag uit Colombia week 1, week 2, week 3 en week 4 en Peru week 5 , Peru week 6 en Bolivia week 7 of ga naar week 9 Iquique en Lima
Dag 49 over de zoutvlakte
We maken kennis met onze jeepmaatjes, gelukkig een leuke groep. Een paar jonge kerels die lang op reis zijn en een dame van onze leeftijd uit Engeland. Fijn, want je zit toch een paar dagen met elkaar in een kleine ruimte. Eigenlijk hebben we geen 1 jeep vol maatjes maar wel 3.
We zagen door de bomen het bos niet meer en hadden bijna geboekt bij een operator met een mooi verhaal, die op Tripadvisor alleen maar slechte ervaringen hadden staan. Uiteindelijk kozen we ervoor om dan maar wat meer te betalen. Red Planet Tours kost 2x meer dan de goedkoopste opties maar heeft wel veel positieve reviews. Bovendien krijg je een betere kamer en is er zuurstof en een satteliettelefoon voor noodgevallen.
Onze gids is niet heel geweldig: zijn belangrijkste kwaliteit is het maken van foto’s en video. Daar is dan wel weer heel goed in. We hebben ook nog een briljante video die ik binnenkort een keer zal delen.
De Salar Uyuni is natuurlijk zoveel meer dan een plek om grappige foto’s te maken. Het is heel raar om uren over zout te rijden. Niks dan wit en dan opeens een eiland in het zout. Een eiland vol cactussen die maar 1cm per jaar groeien. Kun je nagaan hoe oud deze joekels zijn.
Dag 50 onwerkelijke landschappen en naar (bijna) 5000m
Vandaag is een hele lange dag, ruim 10 uur in de jeep maar wat is het mooi. Het landschap is niet hetzelfde maar verandert met regelmaat. Wat blijft is dat het constant bizar is. Witte meren vol flamingo’s, een meer dat helemaal rood gekleurd is door de algen die er wonen. Onderweg zien we lama’s en de slanke bijna gazelle-achtige vicuna’s. We rijden langs een lama waar 2 pootjes uithangen en vragen de chauffeur te stoppen. Is de baby dood?? Marcel gaat kijken, wij blijven op een afstandje tot hij ons roept. De geboorte is nog in volle gang en daar komt de rest van het lijfje.
Verderop zien we opeens allemaal kleuren in de lucht. Zoiets hebben we nog nooit gezien! Het is een arctische wolk en daarna is er ook nog een halo van de zon.. wat bijzonder.
De hoogtepunten rijgen zich aan elkaar hoewel onze dochter, eerlijk is eerlijk, landschappen niet zoveel boeien. Achterin de jeep bouwt ze haar eigen speelhoekje en ook de tablet komt deze lange dag goed van pas.
De laatste stop van de dag zijn de geisers en bubbelende modderpoelen. “Blub blub” zeggen ze volgens onze dochter. Wat is het hier koud we zitten dan ook op bijna 5000m hoogte. Enkele pechvogels kunnen hun eten niet binnen houden, maar wij slapen ook deze nacht prima. We slapen in de buurt van natuurlijke hotsprings en kunnen de complete sterrenhemel zien.
Dag 51 Dag Bolivia, hallo Chili
De laatste dag alweer van deze geweldige tour. Er is nog een korte stop bij Laguna Verde. Al eerder op de trip ervoer ik zelf hoeveel kleiner de meren zijn geworden sinds mijn reis in 2004. Ook hier is nog maar een fractie over. Het blijft een geweldig stukje natuur, maar het is wel heel zonde dat over een paar jaar deze plekjes er niet meer zijn.
Vervolgens worden we afgezet bij de grens met Chili en brengt een bus ons van 4500m ruim 2000m omlaag naar San Pedro de Atacama. Van wollen muts naar korte broek.
Dag 52 fietsen in de hitte
We moeten even wennen aan de hitte en aan Chili. San Pedro de Atacama vinden we niet echt een leuk plaatsje. Het is opvallend hoe klantonvriendelijk de mensen hier zijn. Gelukkig met uitzondering van de mensen in ons hostel.
Doordat de mensen zo onaardig zijn en het erg lang duurt voordat we fietsen regelen, gaan we pas vrij laat in de ochtend fietsen en met in de hitte door het zand mountainbiken maak je mij niet blij. Marcel en onze dochter wel, die hebben plezier voor twee. De natuur is zeker mooi en wij fietsen door een soort canyon en bezoeken een oude ruïne.
’s Avonds maak ik een tripje naar de ‘vallei van de maan” de meest gepromote tour hier. Het is mooi hoor en het landschap apart, maar haalt het niet bij wat ik zag in Bolivia.
Dag 53 Beklimming van een actieve vulkaan
Om 5:30 wordt Marcel opgehaald, het plan vandaag: de Lascar, een actieve vulkaan van 5592 meter beklimmen. Het eerste plan (de Huayna Potosi van 6088m) in Bolivia, zie weekverslag 7, ging niet door vanwege de keelontsteking van onze dochter. Een eendaagse tocht is vanuit San Pedro de Atacama mogelijk naar een aantal bergen, waaronder ook een paar 6000-ers. Helaas is het niet erg druk in San Pedro en de enige tocht die gaat, is naar de actieve vulkaan Lascar. We beginnen met een ontbijtje op 4900 meter hoog, in het halfdonker en rijden vervolgens nog 20 minuten door naar precies 4999m op de Garmin (echt waar!).
De klim naar 5593m is zo eigenlijk maar een peulenschil vergeleken met de tocht vanuit de noordkant, waarbij de tocht begint op 3500 meter. Mijn tourbuddy’s, die geen van allen in Bolivia/Peru waren geweest, konden het geacclimatiseerde tempo van mij en de gids alleen niet bijbenen. De krater was geweldig: turen in een 200 meter diepe en 500 meter brede gasspuwende opengewerkte puist in de aardkorst blijft telkens fascinerend. Op de top kijk je uit over tientallen vulkanen, zo ver als 350 km verderop.
De droge lucht van ongeveer 7-9% vochtigheid zorgen ervoor dat het hier bijna nooit heiig is. Prachtig! De afdaling was op z’n “Kilimanjaro’s”: het is een gravelwand en je kunt dus droogskiënd naar beneden. De afdaling was zo in 20 minuten gepiept. Nadeel is dat mijn kleren op dit moment geïmpregneerd zijn met vulkaanas…. Bergbeklimmen is een prachtige hobby, dit moet ik meer doen.
Wij hebben een rustig dagje, onze dochter kan lekker spelen in het hostel terwijl ik een boel mail voor GezinOpReis kan wegwerken. Ik kan er ook voor zorgen dat alle leuke artikelen die onze 5 bloggers hebben geschreven binnenkort online komen.
Dag 54 Nachtbus naar Iquique
Eigenlijk zijn we wel een beetje klaar met San Pedro de Atacama maar we hebben niet zo handig gepland. Omdat het in Chili ook hoogseizoen is moesten we namenlijk ook wat boeken. Ons leuke hostel van de afgelopen twee nachten moesten we jammer genoeg ook verlaten. Bovendien horen we allemaal nare verhalen (berovingen op het busstation) over Calama. Uiteindelijk is de enige optie om overstappen in Calama te vermijden een nachtbus te nemen direct naar Iquique die om 3:30 aankomt. Onze slechte planning zorgt ervoor dat we nu een hotel hebben in San Pedro waar we om 20:00 uitchecken en een in Iquique waar we om 4:00 inchecken en we betalen ook nog de bus. Nou ja, de reis is bijna voorbij…
Ik doe ’s ochtends nog een tourtje naar een aantal mooie meren en het is Marcels beurt te relaxen met onze dochter.
De nachtbus vindt onze dame maar wat spannend, maar uiteindelijk gaat ze gewoon lekker slapen en als we om 3:30 aankomen is ze ook weer lekker vrolijk in de taxi.
Dag 55 Zeeleeuwen in Iquique
Iquique vinden we leuk.. Een gezellig plein waar kindjes aan het fietsen zijn. Een fris zeewindje en een ontspannen sfeertje. Chili blijft een beetje vaag. Zo nemen we een boottocht waar de kapitein eerst wat uitlegt over de haven en Iquique. De boottocht zou ook nog langs de zeeleeuwen gaan en door de haven met schepen uit het Panama-kanaal. Maar dan, we varen opeens op open zee en de op de speaker wordt een bandje afgespeeld met een zeeslag. Als het bandje eindigt zijn we precies bij een boei met daarop de Chileense vlag. Hier werd Arturo Prat gedood op 21 mei 1879 toen zijn schip geramd werd door een Peruaans oorlogsschip tijdens de War of the Pacific. Na zijn dood was de Chileense bevolking woedend en stonden ze volledig achter de Chileense agressie. Deze eensgezindheid voedde de Chileense oorlogsmachine en kostte Peru een groot stuk van zijn land en Bolivia zijn kust (en im-/exportrechten, iets dat ze nu aan het aanvechten zijn bij het Internationaal Gerechtshof).
De oorlog was ooit begonnen door Chili die een groter stuk van de woestijn met vogelpoep wilden hebben. Even voor wat duiding: de Atacama-woestijn is een 1000 km lange zandwoestijn. Het is er altijd droog, maar de zeevogels en andere dieren schijten het helemaal onder. Doordat het zo droog is, zit het vol met nitraat. Er is ook koper gevonden. Tijdens de “nitrate-rush” voordat er synthetische mest was, was dit gebied goud waard en wilden Bolivia, Peru en Chili het allemaal hebben. Het was alleen van Bolivia en Peru. Chili heeft het gewoon gejat.
Toch vieren de Chilenen het hier als een overwinning en gaan graag met de boei op een selfie. Op de terugweg naar de haven werd blije muziek gespeeld om te vieren dat de landje-pikkers het land mochten houden en lekker rijk zijn geworden door de woestijn. Bizar.
De laatste dagen van onze reis zijn aangebroken, maandag zijn we weer thuis en zoals altijd gaat de tijd veel sneller dan je zou willen. Hoewel we ook echt wel weer zin hebben om naar huis te gaan. Onze bijna kleuter wil graag naar school, ik heb grote plannen voor GezinOpReis en Marcel kan niet wachten op de racefiets te stappen. Omdat de weekverslagen wat achter lopen hebben jullie nog een week tegoed. Deze besteden we in Iquique (Chili) en Lima (Peru)
Deze reisverslagen schrijven we tijdens onze reis van 2 maanden door Zuid-Amerika met onze dochter. We schrijven ze om jullie op de hoogte te houden maar net zo goed voor onszelf. Ze gaan dus net zoveel over hoe we ons voelen als over wat we meemaken. Ben je op zoek naar meer praktische tips en bestemmingsinformatie dan verwijzen we je graag naar onze Peru met kinderen pagina: hier zullen deze artikelen te zijner tijd verschijnen.
Ook naar Latijns-Amerika op vakantie? Zo regel je het!
Mijn Handboek Verre Reizen met Kinderen geeft heel veel praktische tips en inspiratie voor je reis. Wil je de reis zelf organiseren? Ik gebruik altijd Skyscanner om vluchten te vergelijken. Een auto huren doen we graag via Sunny Cars, want dan scheelt gedoe met verzekeren. Voor accommodaties kijken we vaak op booking.com.
Wat een te gekke reis, wat een fantastische foto’s (!!!!!) en wat een goed verhaal! Heerlijk om te lezen. Zoveel herinneringen (2003) komen weer boven. Super. Goed dat je ook wel weer zin hebt om naar huis te komen. Al vrees ik dat je na drie weken alweer op pad wilt 😉 Hoe dan ook alvast een goede reis! Welkom thuis en ik kijk alvast uit naar de laatste weekupdate.